Expeditie Boekblogginson

Aflevering 4

De groep valt stil en Liesbet laat een snik ontsnappen en wrijft snel een verdwaalde traan uit haar rechteroog als de presentator de laatste stem laat zien. Zij en Suzanne liepen eerst aardig tegen elkaar op, maar uiteindelijk heeft zij de meeste stemmen tegen gekregen. Om te troosten buigt Joany zich naar boven – terwijl ze haar bril recht duwt – en legt ze een hand op Liesbet's schouder. Liesbet kijkt om en schenkt Joany een flauw lachje.

'Het is helaas tijd om afscheid te nemen,' zegt de presentator, het emotionele moment verbrekend. Liesbet staat op en meteen slaat Vanessa haar armen om haar heen. Vanessa is nu namelijk haar Vlaamse maatje kwijt, en zal het zonder de steun van haar landgenootje moeten doen. Suzanne is behoorlijk stil, omdat ze geschrokken is van de hoeveelheid stemmen die ze heeft ontvangen.

Eén voor een neemt iedereen afscheid van Liesbet. Joany heeft er het duidelijkst het zwaarst mee, ofschoon beide dames het erg goed met elkaar konden vinden. Iedereen geeft de Vlaamse Zwartraafje nog een knuffel alvorens ze dan echt moet vertrekken. De rest van de groep pakt hun tassen op en vertrekt weer in de richting van het strand, waar de boot hun terug zal brengen naar hun eiland.

'Hoe vond je het om deel te nemen?' vraagt de presentator terwijl de camera zich op Liesbet focust. Liesbet zit nog een beetje overdonderd op de nu lege bank en knippert eens flink met haar ogen.

'Ja, enorm spannend natuurlijk. Ik had nooit verwacht dat ik het daadwerkelijk zou durven. Maar ze hebben me overgehaald.'

'Ga je het eiland missen?'

'Ja, ook al was ik er zo kort, ik ga het missen dat ik niet meer voor iedereen kan koken. Maar thuis kan ik wel weer lekker lezen natuurlijk en echt bakken. Het eten hier ga ik niet missen!'

'Liesbet, je was een sterke kandidaat en we gaan je zeker missen! Ik wens je een hele goede reis terug naar huis.'

'Bedankt!' Liesbet staat op en het beeld wordt langzaam zwart.

Een beetje stilletjes zitten de dames en heer van Kamp Noord in hun boot die hen terug zal brengen naar hun stukje paradijs. Wat een domper dat ze nu iemand van de groep kwijt zijn zeg! Als ze aankomen op het eiland besluiten ze samen te koken en stil te staan bij elk moment dat ze van dit bounty eiland mogen genieten.

'Morgen ga ik de jungle verkennen' verklaard Patricia als ze haar hap rijst doorslikt. 'Ik ga op zoek naar kokosnoten enzo. Iemand zin om mee te gaan?'

'Ik wel,' zegt Joost, blij dat hij eindelijk want mannelijke dingen kan doen om de kijkers thuis in te palmen. Want wie wil er nou niet kijken naar een leuke fanboy? Ook Sanne stemt toe, want die heeft wel zin in wat beweging. Ellis zegt dat ze gaat vissen vanaf een van de stenen. De rest beloofd te komen helpen of verzint een andere random taak die wellicht van nut kan zijn. Maar het is een taak voor morgen. Eerst is het tijd voor een aantal uren slaap.

Ook kamp Zuid maakt zich klaar om te gaan slapen. Na een fikse discussie wie de ARC als eerst mag lezen, is er besloten dat ze morgen in ploegen gaan werken. Om en om heeft iemand even pauze, waarin ze mogen lezen. De rest van de avond heeft iedereen besteed aan het maken van zijn of haar persoonlijke boekenlegger. Want ondanks dat ze op een eiland zitten, is er geen reden om ezelsoren te maken in een boek.

Bij het vuur vallen alle 15 overige expeditieleden in een diepe slaap.

'Ja mam, ik kom zo. Nog 5 minuutjes,' mompelt Daan. Hij draait zich nog eens om. Lilian en Emmy kijken elkaar aan en Emmy port nog eens met een takje in Daan's zij. Geen reactie. Prik prik prik. 'JAHAAA' Daan schiet overeind en slaat blindelings naar een fictieve wekker. Nog net op tijd weten Lilian en Emmy opzij te springen.

'Pas op!' roept Esmee verschrikt, terwijl ze het vlammetje dat ze net met de magnesiumstick heeft gemaakt afschermt met haar handen. 'Zo meteen gaan jullie er in staan en gaat het vuur uit!'

'Kan ik wat doen?' komt Lieke vragen met een sip gezicht. In haar rechterhand houdt ze haar DS vast, die leeg is. Had ze hem nou toch maar niet meegenomen. Er is geen batterij te vinden op dit eiland. Laat staan een stopcontact. Net toen ze een level 35 zubat probeerde te vangen, viel hij uit. Stom rotding.

Als het vuur eenmaal brandt en er mini pannenkoekjes gebakken worden door Emmy en Katja, worden de taken verdeeld. Anneke, Katja en Daan zullen het woud in trekken op zoek naar voedsel, terwijl Lieke, Madelon, Emmy en Joanne aan de slag gaan met het maken van een soort hut.. Want ze hebben immers nog steeds geen echte beschutting kunnen bouwen. Lilian en Esmee gaan vissen, want ze hebben er alle vertrouwen in dat ze dat kunnen.

'Maar Esmee mag ze dood maken hoor!' zegt Lilian bloedserieus. 'Dat ga ik echt niet doen hoor! Jakkie!'

'Ja, dus daarom moet ik dat doen zeker? Ja dahaaag'

'Ok doei,' lacht Lilian. Beide meiden staan op en kloppen het zand van hun kleding. Ze halen de haakjes uit de kist en lopen in de richting van de zee. De woudlopers verdwijnen tussen het groen en de rest blijft achter om het kamp op te bouwen. Emmy neemt meteen het voortouw, omdat ze in haar hoofd al een heel beeld heeft en op het strand een paar goede takken en bladeren heeft zien liggen. Ze stuurt Madelon naar het water om af te wassen en Lieke en Joanne in de richting van de grote takken. Zelf gaat ze grote bananen bladeren verzamelen en zoekt ze gras wat ze zouden kunnen vlechten tot touw. Als ze nou eens wilgentenen zouden vinden.. Dan konden ze manden maken. Allerlei ideeën schieten door haar hoofd.

Ook Kamp Noord is vroeg aan de slag gegaan. Ellis zit al op een rots – als een ware zeemeermin – te vissen. Ze heeft een pot naast zich staan waar ze slakjes heeft verzameld als aas en tja: ze vermaakt zich uitstekend. Heerlijk die rust! Komt dat oefenen op de vijver toch van pas, want ze weet zeker dat ze vanavond de rest een heerlijk visje zal kunnen voorschotelen. Misschien vindt ze ook nog wel een krab.

Patricia, Joost en Sanne zijn met hun machete en draagtassen de jungle in getrokken en hebben een aantal kokosnoten in het oog. Maar hoe moeten ze die bereiken? Ze kunnen geen lange stok vinden en schudden aan de boom heeft ook geen zin. Dat wordt of klimmen, of moeilijk doen met de lianen die aan de omliggende bomen hangen. Patricia stelt voor een liaan te pakken en deze als klimtouw te gebruiken, maar Sanne wijst daarop dat er dan alsnog iemand in de boom moet klimmen om een liaan af te snijden.

'Of ze trekken er even aan, misschien laat hij wel gewoon los!' stelt Joost voor, die naar een boom loopt en een flinke ruk geeft aan een liaan. Er komen wel dingen naar beneden (waaronder de liaan), maar ook andere dingen. Sanne, Patricia en Joost worden bedolven onder een liaan en vele kleine beestjes. Een dikke vette spin landt op Patricia's neus, die meteen een ijzige gil slaagt die het hele eiland kan horen. Alle 7 eilandbewoners laten alles uit hun handen vallen van schrik.

'HAAL HEM VAN ME AF!' gilt Patricia, die op en neer danst en met haar handen wappert. 'HAAL HEM WEG. NU NU NUNNUNUNUNU'

'STA STIL' gilt Sanne, die een takje pakt en het beest probeert weg te slaan. Ze raakt Patricia op haar neus, maar die is zo in shock van het beest dat ze het niet eens voelt. Joost weet niet zo goed wat hij moet doen en pakt dus de liaan maar op.

Een uur later komen een trillende Patricia, die ondersteund wordt door Sanne en een Joost met armen vol kokosnoten terug naar het strand. Joost heeft de liaan om zijn middel gebonden (handig voor later).

De rest van de dag wordt er herhaald wat er gebeurt is. Maar ze hebben wel kokosnoten. En een lekker visje van Ellis.

Kamp zuid heeft aan het eind van de dag: 3 splinters, een afdakje, 1 kokosnoot, 12 slakken, 100 ideeën om morgen verder te bouwen aan hun paleis en een vrucht waarvan niemand weet of je hem nou echt kan eten. Gelukkig hebben ze de watermeloen nog. Maar in de nacht worden er nieuwe enveloppen bezorgd....­