Expeditie Boekblogginson

Aflevering 20

Een strookje brandende zon schijnt zo fel door de kieren van het hutje, dat zelfs Joany het niet meer kan negeren. Knipperend opent ze haar ogen. De stilte om haar heen wordt enkel gebroken door een aantal muggen die om haar hoofd zoemen; op zoek naar een lekker sappige ader. De rillingen lopen over Joany's rug en spontaan is ze blij dat al die injecties verplicht waren. Als ze overeind komt, schiet er een pijnlijke steek door haar hoofd. Wat is er toch gebeurd? Het laatste wat ze zich kon herinneren is dat ze haar veters aan het strikken was en een slokje nam uit haar veldfles. Het zou toch niet? Nee, zo moet ze niet denken. Pas dan merkt ze dat haar armen samen zijn gebonden op haar rug. Een diepe frons verschijnt op haar voorhoofd en ze probeert (hopeloos) haar armen los te trekken.

'Urgh' klinkt het opeens. Joany schiet bijna een meter de lucht in. Ze had de gedaante in de hoek nog helemaal niet gezien. De presentator van het oh zo bekende programma doet langzaam zijn ogen open. Zijn voorhoofd is nat van het zweet en hij loopt langzaam rood aan terwijl hij aan de touwen begint te trekken. Een zurige lucht stijgt op van de zweetkringen die zich onder zijn armen uitbreiden. Joany haalt haar neus op.

'He,' begint Joany, terwijl ze naar de man toeloopt en met het puntje van haar schoen tegen zijn rug port. De man draait zich verrast om en laat een gilletje horen.

'Oh, jij bent het maar,' brengt hij uit.

'Ik ben het maar?' stamelt Joany door het schandalig neerbuigende toontje van de man. 'Jij bent hier anders degene die loopt te kermen als een baby.' De opmerking vloog er uit voordat ze er erg in had.

'Jij hebt ons niet ontvoerd toch?' zegt de man boos, terwijl hij met veel gekreun rechtop gaat zitten. Ik had nooit moeten tekenen voor dit rotprogramma.

'Mooi, jullie zijn eindelijk wakker...' klinkt een onbekende stem dan, en even is het hutje helder verlicht van het zonlicht omdat de deur wordt geopend. Voldoende om beiden volledig te verblinden. Een grote, vierkante schaduw blokkeert het licht echter onmiddellijk. Joany kan haar ogen niet geloven wie ze daar in de deuropening aantreft.

***

Nog nooit van haar leven heeft Emmy zo hard gerend. Elke teug zuurstof die ze naar binnen hapt, voelt als brandende benzine, maar de gedachte aan eten en het winnen van deze awesome proef, is het waard om straks bewusteloos op het strand neer te vallen. Ze kijkt snel achterom en ziet dat Esmee en Joost haar op de hielen zitten. Shit, had ze toch meer moeten oefenen voordat ze mee ging doen. Bijna struikelt ze over een losliggende kokosnoot, maar net op tijd springt ze er overheen. Ha. Fok jou kokosnoot. Na dit avontuur lust ik geen bounty's meer, denk ik.

'Ik begrijpt echt geen reet van deze puzzel,' moppert Lilian, terwijl alle mensen om haar heen de puzzel gemakkelijk lijken op te lossen. Zelf Joanne 'kut puzzel' weet na heel veel gevloek alles op te lossen. Maar toch is ze niet de enige die problemen lijkt te hebben met dit stadium van de proef. Ook Vanessa is er met haar hoofd niet bij en Sanne komt vooral heel erg laat aan (met haar handen in het verband).

'Ok, ik ga Joany zoeken!' roept Vanessa uit. Ze kan er niet meer tegen dat de rest zo onverschillig reageert op het feit dat de boekblogger nog niet is aangekomen bij de puzzel.

'Doe nou niet!' zegt Lieke in alle eerlijkheid. Zij staat klaar om te vertrekken. 'Als je als laatste eindigt, dan moet je naar huis!'

'Ik haal jullie wel in,' roept Vanessa met weinig overtuiging. Ze legt de puzzelstukken neer en besluit een stukje terug de jungle in te lopen. Al is het alleen maar voor haar eigen gemoedstoestand.

'Eigen keus,' mompelt Lieke, die meteen een sprintje richting het strand trekt. Vanessa haalt haar schouder op en loopt het pad terug de jungle in. Niet heel veel verder op haar pad komt ze iets tegen wat ze eerder niet gezien had. Joany's veldfles! Alleen Joany had een Jon Snow veldfles weten te scoren. Geschokt hurkt ze bij het flesje neer, wat ondertussen is leeggelopen. Waarom zou Joany haar veldfles achterlaten? Ze tilt het ding op en brengt het naar haar gezicht om het te bestuderen. Een ziekelijk zoete geur kriebelt haar neus binnen. Jak. Dan dringt het langzaam tot haar door, Joany is gedrogeerd!

Met de veldfles stevig in haar hand geklemd rent ze terug naar de puzzelplaats, waar alleen Lilian en Sanne nog aanwezig zijn. Hijgend komt ze voor de meiden tot stilstand.

'Jee, wat is er met jou?' vraagt Lilian

'Je ziet eruit alsof je een spook hebt gezien!' concludeert Sanne. Vanessa zwaait met haar bewijsmateriaal en hapt naar lucht.

'Ik weet zeker dat Joany wat overkomen is!' piept ze.

'Ah kom op zeg, Joany komt echt wel weer terecht!' Lilian voelt zich een beetje boos worden door Vanessa's paranoïde houding, ook al lijkt de Vlaamse oprecht van slag. Vanessa drukt de veldfles van Joany onder Lilian's neus.

'RUIK!' roept ze uit. 'Ruikt dit naar normaal water?!'

'Eh... nee?' antwoord Lilian twijfelachtig. Ze doet een stap achteruit en knijpt in haar neus om de smerige geur te verdrijven. Het ruikt een beetje naar verrot fruit.

'Dit is de geur van gif ofzo! Joany is gedrogeerd!'

'WAT?! Serieus!?' roept Sanne uit. 'Wacht, hoe weet jij hoe dat ruikt!?'

'Dat is nu niet belangrijk,' bijt Vanessa hen toe. 'We moeten naar het strand, nu, om de rest te waarschuwen. Dan kunnen we Joany gaan zoeken ofzo!'

'Maar hoe zit het dan met de puzzel?' vraagt Sanne, haar puzzelstukken ophoudend.

'Laat die stomme puzzel!' de drie meiden rennen vervolgens zo snel mogelijk de groep achterna.

***

Op het strand is Emmy als eerste aangekomen bij de tafel die haast doorbuigt van het gewicht aan voedsel dat er op uitgestald staat. Terwijl ze staat te juichen valt het haar opeens op dat de presentator wel een hele grote boezem heeft gekregen. En lang blond haar. En een straks haast militair pakje draagt.

'Eh.. wie ben jij?' vraagt ze juist op het moment dat Esmee en Joost binnenkomen, die eerst ook juichen maar daarna Emmy's verbazing lijken te voelen.

'Ga zitten op een van de vrije plaatsen,' zegt de vrouw streng. 'Ik leg het later uit.'

'Maar...' begint Emmy.

'Ga zitten, of je kunt 10 keer gaan opdrukken!' snauwt de vrouw naar de roodharige boekblogger. Van schrikt zoekt Emmy onmiddellijk een vrije stoel. Esmee en Joost volgen haar voorbeeld. Niet veel later druipen ook Ellis, Joanne en Katja binnen. Een minuut laten Lieke, die haar schoen is verloren en in haar hand meezeult. Voordat ze vragen kan stellen, wordt ook haar geboden te gaan zitten. En dan opeens zijn alle stoelen bezet.

'Waar is de rest?' fluistert Esmee naar Lieke. Lieke haalt haar schouders op als ze de strenge haviksogen van de vrouw naar haar ziet kijken. Ze durft echt geen antwoord te geven.

'Help!' klinkt het dan. Iedereen kijkt op. Vanessa, Lilian en Sanne komen aanrennen. Iedereen herkend Joany's veldfles en het gebrek van Joany zelf.

'Joany is ontvoerd!' roept Lilian dramatisch als ze bij de tafel stil komen te staan.

'Wat een onzin', bijt de vrouw toe. Meteen zijn de drie meiden muisstil. 'Jullie zijn als laatste aangekomen en hebben de puzzel niet eens gemaakt. Jullie vertrekken onmiddellijk naar huis.'

'WAT?!' gilt Joanne. 'Maar als Joany ontvoerd is... dan...!'

'Dan wat? Ga jij dan ook naar huis? Dat mag hoor!' het is moeilijk te plaatsen welke emoties er door de vrouw gaan, maar haar blik staat zou koud dat Joanne het gevoel heeft dat ze spontaan een ijsje is geworden. 'Ik verzoek jullie nu afscheid te nemen. De rest mag gaan eten.'

De verbijsterde wending die het spel heeft genomen heeft iedereen diep geschokt.