7 Moments of fame Ft. Nial Horan

~Proloog~

31 mei 2014
Ik kan niet stil staan. Nog een paar minuten en dan weten we het eindelijk. Wie 7 moments of fame heeft gewonnen. Zenuwachtig kijk ik naar Niall. Hij is volgens mij nog zenuwachtiger als mij. "We gaan live over 3, 2, 1" roept in een stem uit de coulissen. De presentator verwelkomt het publiek weer en benadrukt hoe spannend het is en dat je nog maar een minuut hebt om te stemmen.

Ondertussen loopt de vrouwelijke presentator naar Mike. Mijn 'tegenstander' om te vragen wat er door hem heen gaat. Hij komt nauwelijks uit zijn woorden. Poor boy. Daarna loopt ze door naar Naomi, die heel rustig blijkt te zijn. Maar voordat ze naar mij toe kan lopen begint de zaal met aftellen. 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1.

De lijnen zijn gesloten.

Ik zucht diep. De kans dat ik heb gewonnen is een op drie. Liam legt zijn hand op mijn schouder en glimlacht naar mij. Ik glimlach als een boer met kiespijn terug.

Na een onzin praatje met de jury worden de lichten gedempt en komt de notaris met een gouden envelop naar het podium gelopen.

Het blijft een paar seconde dood stil. Ik hoor mijn eigen hard kloppen. "De winnaar van 7 moments of fame is geworden."
Ik knars met mijn tanden. Waarom duurt dit altijd zolang? Ik bedoel ze hoeven alleen een naam- "Jasmine Smith!"

Gegil, geklap, geschreeuw zijn de gevolgen van deze uitspraak. Ik word meteen op de schouder van Zayn en Louis getilt. Ik begraaf mijn gezicht in mijn handen.

"Willen alle mentoren van Jasmine op het podium komen" schreeuwt de presentator over het gejuich van de menigte heen. Perrie is als eerste bij en trekt me van hun schouders af. Ze trekt me in een knuffel waar Jesy, Jade, Leigh ook bij komen staan. Ariana staat in mijn oor te gillen. Zara glimlacht alleen maar.  Eddie en Harry staan natuurlijk weer te praten

"Jasmine hier foto" schreeuwt een fotograaf. Ik ga naast Harry en Eddie staan maar Taylor weet op een of andere manier mij daar weg te krijgen. Ik grinnik als ik Harry's gezicht zie.

-------------
"Nou jongens ik hoop dat ik jullie snel weer zie" lach ik een  beetje ongemakkelijk. De afgelopen twee weken ben ik de hele tijd bij hun geweest. Ik zie  ze nu een hele tijd niet. Ze komen allemaal een knuffel geven. Niall als laatste. Zoals altijd slaakt mijn adem haling hier van op hol. "We zien je snel weer" fluistert hij in mijn oor.

"Daar hou ik je aan."

*~*~*~*~
Dit verhaal start op 22 januari 2016.
Hoop dat jullie het leuk vinden

X