7 Moments of fame Ft. Nial Horan

~20~

Gapend word ik wakker. Om freaking half elf. Het duurt een paar seconde voor ik me besef dat we veel te laten komen. Shit.

Ik rammel Niall door elkaar en spring uit bed. Sprint naar de badkamer en doe alles wat ik moet doen. "What is wrong babe?"

Niall komt met dikke ogen binnen gelopen. Ergens is dit heel seksy. Met moeit scheur ik mijn ogen af van zijn gespierde borstkast.

"Het is half elf. We moeten om elf uur op en vliegveld zijn."

Hij strekt zich uit en pakt zijn tandenborstel. "Halen we wel. Ontbijten doen we daar. De koffer zijn klaar. We hoeven alleen aan te kleden."

Na tien minuten stress zitten we in de auto. Op weg naar het vliegveld. "Niall wat ga je eigenlijk doen met je auto?" Ik bedoel dd auto daar laten staan kost behoorlijk veel geld.

"Louis en Harry komen die ophalen. Ze wensen je trouwens veel plezier."

Ik geef Niall een kus op zijn wang. "Dat dacht ik ook" zegt hij met een pruillip, maar daarna verandert zijn gezicht naar serieus. "Wil je het al vertellen aan de wereld? Anders moeten we apart naar het het vliegtuig. "

Ik haat deze vraag. Elke keer als we samen iets willen doen, moeten we goed nadenken over wat we doen. Ik haal mijn schouders op. "Jij mag kiezen."

"Nog even wachten?" Ik knik en wrijf over zijn knie.

-^-^-^-^
Na heel akward alleen over het vliegveld te hebben gelopen, mag ik eindelijk het vliegtuig in. Ik heb werkelijk geen idee waar Niall is gebleven.

"Fijne reis mevrouw" glimlacht een stewardess naar mij. Ik wens haar hetzelfde. Waardoor ze me raar aankijkt.

Wat ik ben gewoon beleeft?

Niall komt half aan rennen. Gevolgt door gillende meisjes. Waarvan de helft ook in het vliegtuig gaat zitten. Fuck dit. Nu kunnen we als nog niet naast elkaar zitten.

Ik maak oogcontact met Niall, die hetzelfde denkt. Hoop ik.

Ik ruil met wat mensen van stoel waardoor ik niet meer naast Niall zit. Eigenlijk is dit te gek voor woorden. Ik kan niet eens naast mijn vriendje zitten omdat we niet willen dat de paparazzi ons ontdekt.

Zuchtend pak ik mijn oortjes en mij kladboek. Nu kan ik net zo goed werken.

Ik hoor dat Niall compleet wordt ondervraagd.

Nobody sees, nobody knows.
We are a secret can we

Grinnikend kijk ik naar het stukje dat ik heb geschreven. Als ik mijn gitaar nu had, kon ik het verder afmaken.

Maar goed we zijn er bijna.

Als we zijn geland op het Amsterdam Airport blijft Niall net zolang zitten tot er niemand meer in het vliegtuig is. Hij geeft me een kus. "Sorry, princess. Ze hadden me na vijf seconde al door."

"Maakt niet uit. Nu ben je er" glimlach ik naar hem. Hij ziet er goed uit vandaag. Zwarte skinny jeans met een wit shirt en een jasje. Zijn ogen stralen en zijn mondhoeken staan ver omhoog.

Hij is echt prachtig.

"Klaar met staren?"

Ik bloos lichtjes en geef hem een duwtje. "Kom anders zijn dadelijk onze koffers weg." Hij pakt mijn hand. "En de paparazzi?" fluister ik in zijn oor.

"Oja shit. Ik vervloek de paparazzi."

"We moeten serieus niet vergeten om geld om te wisselen. Anders komen we niet ver. Hoe deden jullie dat op tour?"

"Werd altijd geregeld maar ik op vakantie geweest in Spanje dus hier moet het ook wel lukken."

"Dat ging toch best soepel?" Trots loopt hij het gebouw uit waar we dat geld konden wisselen. "Nou kom hier superheld. We moeten met de trein."

Niall kijkt zijn ogen uit als we op straat lopen. Het rechts rijden, de mensen, de taal die er wordt gesproken, de grachten. Hij is eigenlijk best wel schattig.

Ik ben ook blij dst ik weer Nederland ben. England is leuk maar niets is zo leuk als je geboorteland.

Ik weet zeker dat Niall dat ook vind bij Ierland.

We lopen het station binnen. We zijn ruim op tijd de trein vertrekt over twintig minuten. "Zullen we nog even snel naar starbucks?" Ik kijk smekend naar het kleine cafeetje.

"Je bent daar echt verslaaft aan he?" grinnikt hij en slaat zijn arm om mijn middel.

~*_~*_~*_

"Wil je met de bus naar mijn huis of dat mijn ouders ons komen ophalen?" We moeten nog ongeveer een kwartier en dan zijn we in Eindhoven. De plaats waar ik ben geboren!

"Doe maar de bus. Dan zien we iets meer."

Volgens mij is hij nerveus om mijn familie te ontmoeten. Lotus heeft hij een paar weken geleden ontmoet, maar mijn ouders en Daan twee bijna drie jaar geleden.

Ik wrijf over zijn arm. "I love you" fluister ik. "To the moon and back." Hij geeft me een korte kus.

"Mam, keep calm. Het is oké." Zodra ik aan kwam lopen samen met Niall is uit de voordeur komen rennen. Huilend. Lotus komt ook naar buiten gerend.

Haar blik gaat van Niall naar mij en weer terug.

"Little liar en mij laten geloven dat het niks is." roept ze verontwaardigd uit.

Ik grijns een beetje. Mama kijkt verstoort op en laat een gilletje horen als ze Niall ziet. "Een jongen" zegt ze verbaast. Ik kreun hartgrondig als ze Niall om zijn hals vliegt.

"Kleine Jasmine wordt zo snel groot. Vertel eens jongen hoe heet je?"

"Niall, mevrouw."
"Geen mevrouw of u hier. Je bent mijn zoon."

"Mam wat the fuck." Ik schud mijn. Ik wist dat ze me voor schut ging zetten. "Kom we gaan naar binnen. Ik heb een taart gebakken." Mama loopt vrolijk naar binnen.

Lotus loopt naar Niall en geeft hem drie kussen en een knuffel. Nialls gezicht. "Yes Niall. Drie kussen. Je bent in Nederland" grinnik ik plagend.

Niet veel later zit iedereen met chocoladetaart in de woonkamer. Mijn moeder praat in een stuk door. Niall luistert aandachtig. Lotus en ik zijn een beetje aan het babbelen.

Als ik zie dat het pas vier uur is, besluit ik om Niall nog ergens mee naar toe te nemen.

Ik bedoel, ik heb geen idee waar Daan uithangt en papa komt pas rond half zes van zijn werk. Nadat mijn moeder eindelijk kan stoppen met praten tegen Niall, sleur ik hem de auto in.

"Jij lijkt echt op je moeder" grijnst Niall.

Ik rol met mijn ogen. "Dat is niet waar. Ik ben alleen al qwa uiterlijk het tegenovergestelde van haar." Hij haalt zijn schouders op. "Maar in je manier van doen. Dat blije tegenover mensen. Dat is echt typisch jou."

Ik trek mijn wenkbrauw op.

Da fuck?

Na vijf minuten lopen, komen we eindelijk op de plek waar ik al zo lang niet meer ben geweest. We wonen aan de rand van Eindhoven.

we komen bij de open vlakte waar ik als kind zo graag kwam. Ik grijns als ik zie dat de mand er nog steeds staat.

Ik haal het kleed er uit en ga er op zitten. Niall komt naast me zitten. "Het is mooi hier" fluistert hij. "Hier kwam ik vroeger heel vaak. Als ik verdrietig was of boos. Ook als ik alleen wilde zijn."

Hij legt zijn arm om mij heen en ik leun tegen zijn borst aan.

"Alvast fijne verjaardag princess."