Son Savaşçı #DÜZENLEMEDE#

-5- 'Kaçış'

Gözlerimi karşımda duran tavşana dikip kemerimdeki bıçağın sapını tuttum. Kafamı boşalttığıma inandığım an tavşana bıçağı fırlattım. Tavşanın öldüğüne emin olduğum an bir adım attım ama birden arkamda hissettiğim nefesle arkamdaki her kimse dirseğimi ona doğru geçirip koşmaya başladım. Tavşana sapladığım bıçağı alıp arkama saldırmak için döndüğümde Bertuğ'u gördüm.

''Beni alt edemedin küçük kız..'' dişlerimi sıkıp bıçağımı ona doğru sallayarak konuştum.

''Sandığın kadar minik ve savunmasız değilim'' dediğimde kahkahası ormanda yankılandı. Bütün ceylanların kaçıştığına yemin edebilirdim, ormana toynak sesleri hakimdi.

''Emin değilim'' dedi imalı imalı. Kaşlarımı kaldırıp bıçağımı kemerime soktum. Bu çocuk kendini ne sanıyordu?

''Birilerinden kaçıyorsun değil mi? O yüzden hep yanında bıçak var. Uyurken bile'' konuşurken hep bana adım atıyordu. Kaşlarımı çatıp onu göğsünden ittirdim.

''Evet kaçıyorum, ama kimden ve neden kaçtığım seni zerre ilgilendirmez anlıyor musun beni? O düşük çeneni yerinde tutsan iyi edersin'' gözlerimi kısıp omzuna omzumla vurdum ve yerdeki öldürdüğüm tavşanı aldım. Arkamda bir kaç hışırtı oldu ve Bertuğ kolumu tutup kendine çevirdi.

''Bana ne dedin sen?'' dedi, sorudan çok son söz gibiydi. Saçlarımı tutup aşağı doğru çektiğinde acı dolu bir şekilde inledim.

''Sinirini ne zamandan beri yeni ev arkadaşımızdan çıkarıyoruz?'' elimdeki el gittiğinde başımı eğip göz yaşlarımı gizli tuttum. Konuşan Sonat'tı. Bertuğ hızlı adımlarla ortadan kaybolduğunda Sonat'ın kokusuyla harmanlanana dek sarıldık. Sonunda ayrıldığında kocaman gülümsedim. Arkamda bir yerlere bakıp gülümsemesini sürdürdü.

''Huysuz herifin teki işte, boşver'' dedi bana bakıp. Omuz silktim, birilerini önemsemeyi 1 ay önce bırakmıştım.

''Haydi şu şeyi pişirip yiyelim, açlıktan ölüyorum'' dedi Sonat karnını ovup dudak büzerken. Ona gülerek baktım ve önden eve yürümeye başladım. İkimizin yürüyüşüde bombanın sesiyle durdu ve şehir tarafına baktık.

Yine değerli biri kaybolmuştu. Ya da..

Saldırıya uğruyorlardı...