My mate, The Alpha

.H1.

Isabeau POV

Ik word wakker van het licht dat door mijn ramen schijnt. He gatsie ik ben gisteren vergeten mijn gordijnen dicht te doen. "mevrouw bent u klaar? uw ontbijt staat klaar." 'ja Sandra en noem me maar gewoon Isabeau. Ik kom er zo aan' "is goed mevr-Isabeau". Ik moet een beetje grinniken en stap dan uit bed. Ik ben blij vandaag, komt waarschijnlijk omdat ik vorig jaar mijn examen heb gehaald en mijn vriend Tom het jaar over moet doen. Hahahah nu kan ik lekker tot - ik kijk even op mijn wekker - 12 uur uitslapen, wacht hoelaat is het 12uur!? Oh jeetje nu kom ik straks ook nog te laat op mijn eerste werkdag. Chips. Jep ik scheld niet, maar Ohnee ik moet me nog douchen. Ik ren naar de badkamer en spring snel onder de douche. Ik was me snel en grondig en dan stap ik er onder uit. Ik droog mijn haar en lichaam en doe mijn kleren aan. Ik doe wat sieraden om en wat make up op en dan ben ik er klaar voor. Ik moet namelijk oppassen. Het is gewoon iemand van de roedel. Want vandaag was een heel belangrijk gesprek ergens in de middel of nowhere. Maar dat is met onze aardsvijanden. Ze heten de Black Moon. En ze zijn voor mij heel gevaarlijk. Omdat ik een witte wolf ben. En zei zijn zwarte wolven. En ja, laten we zeggen dat miljoenen jaren geleden de zwarte wolven de witte wolven wouden doden. Alleen er waren een paar die het overleefd hadden. Ik weet eigenlijk niet waarom ze de witte wolven wouden doden maar ja, dat kom ik vast ooit nog wel te weten. Ik kom beneden aan en zie dat Sandra een heerlijk ontbijt heeft gemaakt met pannenkoeken en wafels. Louisa en Harry zitten ook nog aan tafel en volgens mij wachten ze op mij. 'hallo jongens.' 'hoi Isa' 'hi Isa''. Ik kijk ze aan. 'Hebben jullie al gegeten? ' "nee we wouden wachten op u." 'zeg toch geen u Harry dan lijk ik zou oud. Nou zullen we dan maar beginnen met eten?' "ja is goed Isa" ik kijk Harry aan en geef hem een glimlach. Op deze twee kleine rakkers moet ik passen. Omdat mijn ouders dus met de Black Moon moeten praten nemen ze een paar krijgers mee. De meeste keren ontstond er een oorlog waarna er een paar mensen dood gingen. Dus nu moet ik op de kinderen letten. Alleen niet alle kinderen want de meeste zijn al wat ouder en moeten gewoon naar school. "Isa?" 'ja Louisa?' "zullen we zo door de bossen gaan rennen?" 'dat is helemaal goed meissie. Maar we moeten wel oppassen dat we geen andere wolven tegen komen oké?' ik zie ze knikken en ik ga verder 'dus als jullie iets verdachts horen geef het gelijk aan mij door. Ik zou er voor zorgen dat jullie mij wel kunnen bereiken en onze ouders.' "OKEY". We zijn inmiddels klaar en de kinderen rennen naar boven. Waarschijnlijk klaar maken. Ik pak uit een kast drie tasjes waar we straks onze kleren in kunnen doen. Ik ren ook naar boven en laat de tasjes beneden liggen. ik poets snel mijn tanden en doe mijn haar nog even goed. Als ik klaar ben ga ik naar de kinderen die al beneden staan te trappelen van enthousiasme. 'nou zullen we dan maar gaan?' "jaaa." 'oke. ik leg nog een briefje neer en dan vertrekken we.' ik schrijf snel een briefje dat we zijn rennen en dan gaan we. Ik had onder het tandenpoetsen nog ff snel op mijn mobiel gekeken waar mijn ouders zijn. Want ik wist wel hoe het heette, alleen niet waar het lag. Dus nu weet ik waar ik met ze heen moet gaan wat wel veilig is. Ik neem toch voor de zeker heid een wachter mee. Want je weet maar nooit. Ik kijk hem even aan en mindlink hem ff dat hij een beetje afstand moet houden maar niet teveel. Gewon omdat ik niet wil dat het lijkt bij de kinderen alsof we gevaar lopen. We veranderen in onze wolf vormen en beginnen dan met onze spullen in onze tasjes op onze rug met rennen.

Na een paar uur worden de kleintjes moe en stoppen ze. we gaan ergens zitten en ik pak wat broodjes uit mijn tas die ik er snel bij had gedaan. We zijn allemaal weer terug veranderd en in onze normale kleren. Ik spuit bij de kleintjes een luchtje op zodat andere wolven ze niet ruiken. Dat is wel een voordeel aan witte wolf zijn andere wolven kunnen je niet ruiken. Nou ja behalve je mate dan. Ik kijk naar de wachter en spuit bij hem ook het luchtje op en geef hem een boterham. Hij kijkt me dankbaar aan en ik geef hem een glimlach. Na een tijdje zijn we klaar met eten en beginnen de kleintjes met elkaar te praten en naar de lucht te kijken. Ik val een beetje in een slaap. Ik schiet omhoog, ik hoorde toch echt iets. Ik kijk naar rechts en zie dat de kleintjes niks doorhebben. Gelukkig. Dan kijk ik naar links waar de wachter zit hij heeft het ook gehoord en kijkt ook om zich heen. 'hoorde jij dat ook?' "ja mevrouw dat hoorde ik ook" 'mhm verdacht....laten we maar weggaan ik heb zo'n vreemd gevoel alsof iemand ons aanstaart.' maar nog voor we konden opstaan sprongen er een paar wolven door de bosjes heen. Ze gingen om ons heen staan en de wachter probeerde ons te beschermen. Ik dacht na en pakte Harry op en gaf hem aan de wachter ik deed hetzelfde met Louisa dus nu had hij de kinderen vast. 'wat willen jullie, ga weg ga maar dieren doden en opeten ofzo.' de kinderen keken mij aan. Ja ik moest doen alsof ik niks wist van wolven of weerwolven. Want het waren wolven van de Black Moon. Een grote ik denk de Bèta gromde naar me. Ik zag in zijn ogen dat hij woest was. Chips ik denk dat we in hun territorium zijn gekomen. 'Euhm....poef poef. Ohnee ik heb mensen gebeld die ons komen redden. Hup hup ik zou maar snel weg gaan als ik jullie was want straks maken ze jullie dood. ' Oke dat was echt super dom van me..chips ze zagen volgensmij dat het nep was. De grootste wolf liep weg. En al snel kwam er een jongen weer terug in een joggingbroek. "NEEM ZE MEE!" we werden naar voren gedrukt door de wolven die achter ons stonden, en al snel kwamen we dichter bij de jongen. "hmmmm.....jou herken ik ergens van zit jij toevallig bij de Golden Angels." 'de Golden wattes. Waar heb je het over en hoezo zou jij mij kennen ik heb je nog nooit gezien nog nooit gesproken?!' "jaja daar komen we vanzelf wel achter nadat je Alpha hebt gesproken." ik mompelde wat en hij keek me aan "wat zei je?!" 'oh niks hoor.' "vertel het me nu!" 'ik zei wat een zielig kind dat zijn ouders hem Alpha hebben genoemd.' ik wist heel goed wat een Alpha was maar dat liet ik lekker niet merken. "hahahah....grappig....nou kom mee voordat ik me bedenk en jullie zelf dood maak" . We lopen snel achter hem aan . Na een tijdje komen we aan in een soort dorpje. Het ziet er best gezellig uit voor de Black Moon pack dan. Oh trouwens een pack is een roedel het is een groep waarbij je zit. We liepen verder en kwamen bij het Alpha-huis aan dat is een huis waar alle belangrijke mensen van de pack wonen. We gingen naar binnen. Ik keek even rond alles was zwart. Letterlijk alles. De muren het plafond de tegels en alle meubels zijn ook zwart. Best wel raar wie vind dat nou mooi. Er moet toch ook iets lichts bij of iets wits? Dat lijkt mij mooier dan alleen maar wit. Nou ja we worden naar boven gebracht en we worden naar een kamer gebracht. Ik kijk de kinderen aan ze kijken bang rond. Naar alle mannen die daar staan met een geweer klaar om te schieten als we weg willen rennen. Ik kijk naar de jongen die ons mee nam 'hi beter nemen jullie mij mee en niet de kinderen ik heb geen idee maar - ik kijk even rond- ik denk niet iets goed. En ik ben de verantwoordelijke over de kinderen vandaag. Hun ouders moesten werken en ik moest op ze passen. Ik ben met ze naar het bos gegaan met een vriend ik weet niet waarom jullie ons meenemen maar neem mij maar en laat de kinderen en mijn vriend gaan asjeblieft' ik keek hem aan en zag dat hij twijfelde Gatsie geef gewoon toe. Anna rustig. Anna is mijn wolf . Ze moeten ons gewoon laten gaan we hebben niks verkeerd gedaan. Ann we zijn op hun land gekomen en ze haten zo ongeveer iedereen. En waarom weet ik niks over een Alpha ik dacht dat pap daarmee ging praten? Ik heb geen idee sorry. Ik kijk weer de jongen aan "de kinderen en je vriendje mogen gaan maar dan krijg jij de straf die zij zouden krijgen er nog bij." 'ten eerste hij is mijn vriendje niet en ten tweede is goed. Dat moet dan maar' ik kijk de kinderen aan en geef ze een kus 'ga naar huis en zeg tegen Sandra dat ze mij hebben maar dat ik wel weer los kom als ik over een week nog niks heb laten horen dan weten jullie dat ik niet terug kom dan moeten jullie helpen. Ik hou het denk ik wel een weekje vol hier' ik fluister dit in de oren van Harry en Louisa. Ik geef ze nog een kus op hun voor hoofd en liep met de jongen mee.....