My mate, The Alpha

.h28.

Blik in de toekomst....

Het is nu 18 jaar geleden dat Oscar is overleden. Ons meisje is nu mijn eigen kind geworden. Ze heeft zoveel vergelijkenissen met Oscar. Haar haar ook zo mooi en vol. Haar ogen heeft ze van mij. Maar de wolf die heeft ze van ons allebei. Ze is een helft zwart en een heflt wit. Als ik soms aan Oscar moet denken dan is ze daar altijd voor me alsof ze aantvoelt hoe ik me voel.
Ik ben nu al een oudere vrouw geworden. Ik heb het moeilijk met het grote rijk van Oscar en dan mijn eigen pack. Maar ik maak altijd wel tijd om dingen te doen met mijn dochter. Met mijn zus gaat het ook goed. Ze had een kind opgegroeid. Ze zijn ergens in Frankrijk gaan wonen. Ik heb heel soms nog contact met haar maar niet meer zo veel. Onze relatie is wel beter geworden. Ik heb heel veel mensen om me heen die me overal mee helpen. Ik loop naar beneden. En zie mijn dochter al aan de eettafel zitten. 'Hoi schat. Heb je lekker geslapen?' 'Ja. Jij?' ' ik heb heerlijk geslapen. Heb je zin in je schoolreis?' 'Heel veel' 'mooi'. Ze gaat op school reis naar de bossen. Ik hoop maar dat dat goed gaat komen. Maar ik heb er de volle vertrouwen in. Ze zit niet op een school met wolven. Maar op een normale mensen school. Ze doet het heel goed. Met goede cijfers enzo.

Anna POV
Ik zie dat mama een beetje verdrietig is. Waarschijnlijk omdat pap er niet is. Ik kan ook zien dat ze bezorgd is. Waarschijnlijk ook omdat ik met mensen op schoolreis ga naar een bos. Maar ze hoeft zich niet zo'n zorgen te maken. Ik heb het prima onder controle. Ik zit nu nog in 6 vwo. Maar ik heb mijn examens al gehad. En ben ook al geslaagd.  Onze school was een beetje laat met een examenreis. Maar dat maakt niet uit.
Ik heb er veel zin in. 'Mam ik moet gaan' ik sta op en loop naar mijn moeder. Ik geef haar een kus op haar hoofd en loop naar de gang, druk op een knop zodat de chauffeur eraan komt. En dan loop ik weer naar mijn moeder. Ze is inmiddels opgestaan en geeft me een knuffel. 'Schat doe je voorzichtig?' 'Ja mam' 'mooi. Heel veel plezier.' 'Gaat goed komen mam.' We horen een toeter en ik geef haar nog een kus op haar wang en dan loop ik naar buiten. 'Hoi Marcus' 'goedemorgen mevrouw.' 'Ach noem me gewoon bij me naam... A-n-a-b-e-l-l-a. Of je noemt me bij mijn bijnaam Bella. Dat kan ook.' Hij moet lachen. 'Nou Anabella stap in. We moeten nu echt gaan we zinn een beetje achter op het programma'. Ik stap in en hoor dat Marcus de koffer achterin doet. Dan stapt hij voorin en start de auto.

'Bella!' 'Bo!' Ik sla mijn armen om mijn beste vriend. 'Heb je alles? Niks vergeten? Shirts. Broeken. Een paar pyjama's?' 'Shoot ik heb maar 1 pyjama.' 'Dan slaap je toch in je ondergoed' ik sla hem voor de grap op zijn buik . 'Dat doen jongens dan misschien. Maar ik heb liever een pyjama aan.' Hij moet lachen. 'Ik heb er een paar voor je. Ik dacht al dat je die zou vergeten' 'dankje' dan word er omgeroepen dat we naar de bus moeten. Ik loop met mijn koffer naar voor. De andere studenten maken een pad voor mij en Bo. Ja ik ben best wel populair hier. Mijn moeder is nogal rijk. Ik bedoel ik kom met een chauffeur naar school. Ik geef mijn koffer aan en leraar en Bo doet hetzelfde. Ik stap dan de bus in en loop helemaal naar achter. We nemen samen de plek voor 5 personen in. Kunnen we lekker liggen. En als we zo'n bus hebben hebben we toch altijd 3 plekken over. Dus why not? Als iedereen zit. Begint de bus met rijden.

Ik kijk op nadat ik wat leerlingen hoor gillen. En zie een vrachtwagen van links komen. Ik kijk mijn beste vriend bang aan en hou zijn hand vast. Hij knijpt erin en glimlacht. Dan neemt hij me in een stevige knuffel. Een paar seconden erna voel ik dat de vrachtwagen op ons botst.

Ik wet niet hoelang ik al hier lig maar mijn ribben doen verschikkelijk veel pijn. Ik open met moeite mijn ogen en zie daar mijn beste vriend. Er zit glas bij zijn ogen. Zijn benen loggen in een rare positie. Dan heb ik nog niks gezegd van zijn armen. Ook was er veel bloed op zijn buik. Hij had de klap van mij overgenomen. Ik kruip naar hem toe en hou zijn hand vast. Langzaam zie ik alles weer in plaats vallen. Zijn armen zijn niet meer verdraaid. En hij zou op zijn benen weg kunnen lopen. Het glas valt langzaam uit zijn gezicht en de wonden gaan dicht. Ook op zijn buik zie ik dat het stopt met bloeden. Dan zie ik dat hij wakker word 'Bella?'. Meer hoor ik niet meer want ik ben te zwak en val weg.