Sa Tamang Panahon

STP: 22

"Bakit kasi iniwan mo?!"

"She was safe when i left her!"

"Pero hindi mo inalam kung safe pa rin ba sya dun kung iniwan mo!"

"Fine. Im sorry. Look, i didn't thought it would lead this way. She is my friend, okay? I mean no harm to her. It was a serious accident."

Rinig ko habang nakapikit ang mga mata ko. I slightly open my eyes, but I didn't succeed. Masyadong mataas ang brightness, nakakasilaw. So, shut my eyes again.

Binuksan ko ulit ang mga mata ko, it was a bit blurry. I let my eyes adjust. Then I found out na tama yung hinala ko kung sino yung mga boses na naririnig ko.

Yes. It is Sir A and Sam.

I looked at my side, i saw a dozens of fruit. And a brunches of fresh flowers. I slightly smiled of the thought that they put an effort for bringing those stuffs to me.

"Bakit ba hindi mo maintindihan na aksidente ang nangyari?!" Sigaw ni Sam kay Sir A.

I looked at Sir A, and my jaw almost drop because of what he looks. He looks like wasted! Parang batang sosyal na palaboy sa kanto ng makati. Parang ilang araw nang hindi naliligo pero mukhang mabango pa rin.

"If you really care about her it --"

"Ang ingay nyo." Mahinang sabi ko pero sapat na para marinig nilang dalawa.

"Thank God you're awake!" Sabi ni Sir A. Sabay lapit sa right side ko.

Medyo nagulat pa ako nang hawakan at halikan nya yung kanang kamay ko.

"How's your feeling?" Nagaalalang tanong nya sakin.

"Im --"

"Are you hungry? Thirsty? Are you in pain? Nahihilo ka ba? Masakit ba ulo mo? Or may masakit ba sayo? Hindi ---"

"Shii. Im fine" putol ko sa kanya.

"You sure? Sam can you at least call a doctor?" Sabi nya kay sam.

Tinignan ako ni Sam. Parang alanganin sya sakin kung ngingiti ba sya or what. So I smiled at him. Mukhang na-relived naman sya kaya nginitian din nya ako and walked away.

"Ano ba kasing nangyari?" Tanong ni sir a sakin.

I just looked at him wearing my questionable looks.

"I-I mean why? Bakit parang takot na takot ka? Did something happened?" Tanong nya habang hawak pa rin ng dalawang kamay nya yung kanang kamay ko.

I just smiled saka umiling. This is not the right time.

"Eh ano? Why did I found you crying if nothings happened?"

"I-I was just scared." Sabi ko saka nagiwas ng tingin sa kanya.

"Scared of what?"

Hindi ko na natuloy yung sasabihin ko kasi dumating si Lola. I thanked God from that kasi di ko na alam yung ipapalusot ko sakanya.

"O iha. Gising ka na pala. Kamusta?" Sabi nya saka nya ako nilapitan

Nangiti naman ako halikan nya ako sa ulo saka marahang hinaplos ang buhok.

"Ayos na po La" nakangiting sabi ko.

Alam ko kasing pinagalala ko na naman sya ng husto e. Ayaw ko nang bigyan pa ng sakit ng ulo si Lola.

Napabuga sya ng hangin saka ngumiti.

"Mabuti naman. Akala ko kasi bumali--"

"La. Okay na po." Putol ko sa kanya.