Teresa Ölmeseydi Thomesa

Bölüm 6

THOMAS

Köye girdiğimizde Teresa sanki burayı biliyormuşçasına köyün derinliklerine koşmaya başladı. Bunu hep yapmaya başladığı için hazırlıklıydım. Bende arkasından koşarak gittim. Teresa,  köyün kenarındaki üstü sarmaşıklarla çevrili tahta bir eve girdi. Evin içi kapkaranlık olduğu halde Teresa hızlıca yukarı çıktı. Bende karanlıkta zar zor yürüyerek girdiği odaya girdim. Odada bir kadın ceseti vardı. Teresa şaşkınlıkla dona kalmıştı. Yanına yavaşça oturdum. Ona tam dokunacakken beyaz yüzünden göz yaşları dökülmeye başladı. Onu kucağıma alıp odadan dışarı çıkardım. Beş dakikalık sessizlikten sonra ağlayarak '' Bunu yapamayız. Onlar bizim her şeyimizi aldılar ve şimdi sıra bizde.'' dedi.  Elimi çenesine koydum ve yüzünü bana çevirdim. '' Onlar İsyan için ölmediler bizim için öldüler. Sen ne hatırlıyorsun bilmiyorum ama ölen her bir kişi bize güvenerek öldüler. Onların döktüğü her kan damlasını biz  geri alacağız.'' dedim. Yüzlerimizin  arasında neredeyse bir santim  bile yoktu. Mesafeyi kapatarak dudaklarımızı birleştirdim. Birkaç ayın hasretiyle onu öpmeye başladım. Teresa şaşkınlıkla karşılık veriyordu. Birkaç dakika sonra ayrıldık ve Teresa  ''Annem'' diye fısıldadı. Elini tutarak onu kaldırdım ve beraber odaya girdik. Odada kırılmış bir yatak ve çekmeceler vardı. Çekmeceleri açıp karıştırırken Teresa konuşmaya başladı. '' İsyan hastalıklı okları attıktan sonra hastalık köyümüzün her yerine yayıldı. Bu kişilere annemde dahildi. Annem delirmeye başlayınca korkuyla onu odaya sokmuştum ama babam onun kadar şanslı değildi o vurulduğu an can vermişti. O zaman küçüktüm onun iyileşeceğine inanıyordum. Sonra bende vuruldum. Tuhaf olan şu ki ben delirmiyordum. Köyümüzdeki insanlar tuhaflaşmaya başladılar. Bitkilerin ve ağaçların sihirli olduğunu düşünmeye başladılar.  İnsanlar bana uğursuz olduğumu  söyleyerek beni deli insanlarla bıraktılar. Giden insanların içinde abim Ricky 'de vardı. Deliler gün geçtikçe daha kötü oldular. Anneme kapının ardından yemek verirdim. Bir gün odasında tuhaf sesler gelmeye başladı ve bu birkaç gün boyunca sürdü. Sonunda durduğunda onun iyileştiğini sandım ve içeri girdim. Annemin bedeni kan içinde yatıyordu ve duvarlarda kan içindeydi'' dedi ve duraksayarak duvardaki solmuş kan lekesini kazıdı. ''Diğer delilerde annem gibi teker teker gittiler. Birkaç hafta boyunca tek başıma  ıssız köyde kaldım. Geceleri uzaktaki delilerin bağırışlarının sesiyle uyanıyordum ve bazen de inleyen insan seslerini . Hala onlara neler olduğunu merak ediyorum. Bir gün köye dört  kişi geldi adlarını doğru hatırlayıp hatırlamadığımı bilmiyorum ama Trina, Mark, Lana ve yaşlı Alec  geldiklerinde neredeyse kirden kaybolmuş gibiydim. Dağınık ve keçeleşmiş saçlarım ve kirli elbisem... Onlarda İsyan'dan kaçıyordular beni yanlarına aldılar. Bu süreçte  onları çok şaşırtmıştım. Delirdiğime bir yönelik hiçbir işaret yoktu ama  onlarda İsyan'ın içine girmek zorunda kaldılar, yani katillerine. Beni İsyan sığınağına  götürmek için savaştılar bu yolda Lana öldü. Alec ona sanki gözü gibi bakıyordu. Bu konuda kendimi suçlayıp durdum. Bu benim kendimi suçladığım ilk zaman değildi.  Annem ve babamın ölümü de buna dahil. Beni İsyan'ın yanına getirdikleri zaman deliler arkamızdan geliyorlardı. Elime bir not verdiler ve beni yolladılar. Büyük kapı kapanırken onların birbirlerine sarıldıklarını gördüm. İçeri girdikten sonra arkada büyük bir gürültü koptu. Dışarıya geri çıkmak istedim ama biliyordum ki  onlarda gitmiştiler.'' dedi ve kafasını duvara yasladı. '' İki yıl boyunca orda bana bakarak çocuklar toplamaya başladılar. İlk tanıdığım kişi sendin Tom. Orda ki soğuk ve karanlık iki yıl boyunca yeni hayatım sayesinde anılarım teker teker silinmeye başladı. Seni benimle tanıştırdıkları gün anlamıştım burada  sadece bir denektik. Hayatta da öyle. Seni ilk gördüğümde  annenden yeni koparılmıştın ve sende kendini suçluyordun. '' tam çekmeceği  kapatırken  yere  bir defter düştü. Şaşkınlıkla defteri açıp seslice okumaya başladım.

Bunu okuyorsanız yorum  yapar mısınız acaba ? Sizin hikaye hakkında düşüncelerinizi merak ediyorum.  Bu arada Teresa'nın söylediği şeyler Ölüm Emri kitabından.