~~Түүнийг авар~~"COMPLETE"

XXVII

Юми Хёнаг хэсэг зуур орхин гарлаа.Түүний өрөөнөөс гаран Чанёолыг хаалганы хажууд хана налан суухыг харлаа.Чанёол хурдхан гэгч нь Юми рүү харан түүний алхсаар нүд нь зөөлөрч байлаа.
Чанёол: түүнийг сонссонд баярлалаа Инжон,би чамайг гэрт чинь хүргээд өгье!
Тэрээр Юмиг тэдэнд уурласаныг мэдэх болохоор ичиж байлаа.
Юми: би өнөөдөр энд үлдэнэ ээ
Чанёол түүн рүү будилсан байртай харан: чи-юу?
Юми: чи намайг сонссон шдээ,би энд үлдэнэ
Чанёол: гэхдээ чи биднийг үзэн-
Юми: чшшш зүгээр ээ
Юми түүний яриаг таслан хацарнаас нь бариад эрхий хуруугаараа илэн: би чамайг уучиллаа,Хёна надад бүгдийг тайлбарласан би аль хэдийн юу болсоныг ойлгосон "үл ялиг инээмсэглэх"
Чанёолын нүдэнд нулимс цийлэгнэн түүнийг болоод найз охиныг нь уучласанд жаргалтай байв.
Чанёол: ү.үнэхээр үү? гэж хоолой нь чичрэн нүднээс нь нулимс урсах нь тэр.
Юми инээмсэглэлтэй толгой дохин хацар дээр нь үнсээд: тийм ээ,Хёнагийн өмнө айж байгаа болохоор би чамайг уучлаагүй юм шүү! хэрвээ чамайг уучлахгүй бол чамаас юу ч авахгүй гэдгийг мэдэх болохоор л
Чанёол: гэхдээ бид чамайг өвтгөсөн
Юми: энэ бүгд үл ойлгоцол шүү дээ,зүгээр л энэ тухай март! Би дахиад эхлэмээр байна,хүн бүр 2 дахь боломж авах гавъяатай
Чанёол уйлан Юмиг тэврэн авлаа.Чанёол түүнийг санасан,дахин түүнтэй найзын харилцаагаа алдахыг хүссэнгүй.Тэд бүгд жаргалтай дурсамжыг бүтээж бас тэд нэгнийхээ занг хүлээн зөвшөөрч чадах хэсэг бүлэг найзууд байсан.Өмнө болсон бүх зүйл үл ойлгоцол шүү дээ.Чанёол Юми Хёнагийн өрөөнд үлдэн тэд хамтдаа түүхүүдээ хуваалцан,Юми тэднээс зугтахдаа амьдралд нь юу болсон талаар хэлэх эсэхдээ эргэлзсэнгүй.Тэрээр өвчинийхээ тухай,биеэ үнэлдэг байсан талаар,хар тамхи,тамхи,алкохолны ертөнцөд яаж нэвтэрсэн талаар ярьж байлаа.Юмиг одоог хүртэл тэднээс явахад гэм буруу тэднийг идэж байсан юм.Тэд Юмиг ганцаараа яаж зовсон талаар төсөөлж чадахгүй байв.
...
Жунин өрөөнд орж ирэн орон дээр хэвтэх Хёнаг харан зүрх нь хөндүүрлэх нь тэр.Тэрээр эхлээд найз охин руугаа очин уруул дээр нь хөнгөхөн үнсээд Хёнагийн зүг явлаа.Жунин Хёнагийн гарнаас барин илээд: чи яаж байна? "гунигтай асуух"
Хёна инээмсэглэн: намайг ямар их аз жаргалтай байгааг чи мэдэхгүй дээ,Инжон биднийг уучласан
Жунин инээмсэглэн үсийг нь илээд: би мэднэ ээ,битгий санаа зов Хёна! Би бүх зардалд чинь туслана аа,би чамайг сэргээхийн тулд бүх зүйлийг хийнэ
Хёна: Жунин чи аль хэдийн надад маш их тусласан шдээ,миний эмчилгээд,миний ажилд гээд бүх зүйлд
Жунин: бид чамайг сайжруулахыг хүсэж байгаа,бид чамайг алдмааргүй байна "инээмсэглэх"
...
Юми Жунины нойтон гарыг илсээр: Хёна зүгээр болно биз дээ?
Жунин: тийм ээ хонгор минь,битгий санаа зов,бид түүнийг алдахгүй ээ "духан дээр нь үнсэх"
Тэд шүршүүрт орон Хёнагийн байдлын тухайд айж байлаа.Инжон тэднийг уучласан,тэд нэгнээ эргэлзэхгүй нэгнээ харсан.Хэрвээ Инжон тэднийг үргэжлүүдээд үзэн ядаад байвал юу ч авахгүй гэдгийг мэдсэн юм.
Жунин Юми рүү харан: би чамайр тэднийг уучласанд баяртай байна
Юми: би одоо ч тэдэнд хайртай гэж хэлээд Жунины бэлхүүснээс тэврэн толгойгоо цээжинд нь наалаа.
Жунин: бид дахиад бүрэн болсонд би үнэхээр жаргалтай байна "нурууг нь илэх"
Юми: би ч бас "инээмсэглэн нүдээ аних"
Жунин: Инжон!
Юми: хмм?
Жунин: чи аавтайгаа ярихаар хичээхийг хүсэхгүй байна уу?
Юми түүн рүү хөмсөг зангидан хараад: яасан?
Жунин: чи мэднэ дээ...бид үргэлж ингэж амьдарч чадахгүй дээрээс нь тэд чамд хийсэн зүйлдээ уучлалт гуйж байгаа,чамайг эргэж ирэхийг хүсэж байгаа миний хэлсэн шиг чи тэднийг уучлах хэрэггүй ээ,бага багаар хийе! Бас юу ч болсон би үргэлж чиний талд байна "соривыг нь илэх"
Юми: гэхдээ би айж байна "гунигтай хэлэх"
Жунин: тэд чамайг дахиад өвтгөхгүй ээ,чамд хэрэгтэй зүйл бол тэднийг сонсох,хүлээн зөвшөөрөх энэ чамд хэцүү байгааг би мэднэ ээ гэхдээ надад итгэ төгсгөлд нь бид илүү жаргалтай болно
Юми доош харан: би энэ тухай бодно оо
Дараагийн өдөр нь Юми,Жунин нар Хёнаг эргэхээр Сөүл рүү явлаа.Гэхдээ Хёнагийн хажуугаар Инжон бусад найзуудыгаа харах цаг нь болсон.Тэд гарнаасаа хөтлөлцсөөр Жунин болоод найзуудынхаа үргэлж ордог Хятад ресторан руу орлоо.Хёна бүх зүйлийг тайлбарласанаас хойш түүний уур хүрэхээ болисон юм.Тэд ширээнд ирэн Юми тэднийг хүлээж байсан Минжи,Тау,Сэүнийг хараад хөлдөж орхих нь тэр.Тэд ажлын цайны цаг болохоор тэд ажлын хувцастай байв.Тэд нэгнээ харан хэн ч одоохондоо дуугарсангүй.Инжон тэдний царайг харахад тэд айсан бас буруутай харагдаж байв.
Минжи: Инжон гэж хэлээд түүн рүү очин тэврэн авлаа.Жунин тэдэнд зай гаргаж өгөн залуус руу явлаа.Юми зөрүүлэн тэврээд түүний хоолойд хутга тулгасан юм шиг санагдаж байв.Минжи түүний сайн гэхдээ Хёнатай илүү дотно.
Минжи: бүх зүйлд үнэхээр уучлаарай,чи намайг уучлаж чадна гэж найдаж байна "уйлах"
Юми: чшш зүгээр ээ Минжи,би энд байна би эргээд ирсэн би чамайг уучилж байна гэж хэлээд ч түүний нулимсыг зогсоож чадсангүй.Тэд тэврэлтээсээ салан нэгэн рүүгээ харлаа.Минжи илүү том болсон харагдаж байв.Тэр үнэхээр дур булаам болсон ч хацар нь эргээд булцгар хэвээр байлаа.Инжон түүнийг ийм байхад хайртай.
Юми: бурхан минь,чиний хацар одоо ч булцгар хэвээр байна,би чамайг үнэхээр их санасан хэмээн хацрыг нь чимхэх мөчиддөө нулимстай инээж байлаа.
Минжи: өөвв өвдөж байна "хошуугаа унжуулан хацраа илэх" чи үнэхээр туранхай байна гэхдээ одоо ч үзэсгэлэнтэй
Сэүн Минжигийн хажууд очиход Юми Сэүн рүү харлаа.Тэрээр Сэүнийг тэврэн цээжинд нь нүүрээ наав.
Юми: Сэүн убба,би таныг санасан "Сэүн рүү харах"
Юмигийн хувьд Сэүнийг ямар царайлаг гэдгийг тайлбарлаж чадахгүй шиг илүү ихээр царайлаг болсон байлаа.Түүний царайлагаас болоод охин бүр түүний өмнө шүлсээ гоожуулна.Сэүн Юмиг буцаан тэврээд духан дээр нь үнсэх нь тэр.
Сэүн: чи одоо ч хэвээрэй байна Инжон,чи одоо ч бидний чамд хийсэн зүйлийг тоолгүй сайхан сэтгэлтэй хэвээрэй байна намайг үнэхээр уучлаарай "үсийг нь илэх"
Юми: зүгээр ээ убба,бид эцэст нь бүрэн болчихлоо
Тау Юмигийн араас хатгахад Юми эргэн хараад тэврэн авлаа.
Юми: Тау убба "хүзүүгээр нь тэврэх"
Тау: чи намайг аль хэдийн мартсан юм байх гэж бодлоо "тэврэх"
Тэд дахиад бүрдлээ.Тэдний зүрх аз жаргалаар дүүрэн байв.Гэхдээ тэд нэг л зүйлийг хүсэж байгаа,Хёнагийн бие сайжрахын төлөө.Мэдээж Хёна зүгээр болно.
Минжи: Каи убба,чамайг өвтчихсөн гэж хэлсэн
Юми: тийм ээ,би зугтахаасаа өмнө өвчтэй байсан юм,намайг гуниглаж,уурлах бүрт гэдэс аймшигтай өвдөж цусаар бөөлждөг,Жунин бид 2 Испани руу явахдаа гэдэс минь шархтай гэдгийг олж мэдсэн тийм болохоор л би цусаар бөөлждөг юм билээ
Тэд аль хэдийн хоолоо идэн Инжоныг зугтахад юу болсон талаар ярьж байв.
Минжи: энэ чамд хэцүү байсан байх даа "удаанаар хэлэх"
Юми: 2 жилийн турш гэдсэндээ өвчтэй байхад би гуниглахаас илүү байдаг байсан тэгээд бараг өдөр бүр цусаар бөөлждөг тийм болохоор л би намайг аварч,тусалсанд найз залуудаа баярладаг "хайр дүүрэн Жунины руу харах"
Сэүн: чи юу гэдгийг мэднэ дээ,Жунин чамайг явахад гунигтай байдаг байсан заримдаа Жунин ажлаасаа болоод дарамттай байхад түүнийг тийм гунигтай байхыг би харж чададгүй байсан гэхдээ би одоо түүнийг бууж өгөлгүй хүчтэй байсанд хүндэтгэж байна
Минжи: тийм ээ биднийг энд хоол идэж байхад тэр үргэлж чиний тухай бодож,чамайг олох арга хайдаг байсан,тэр чамд үнэхээр их хайртай
Юми Жуниныг өдөр бүр өөр газраар явж байгааг төсөөлөн орчлонгоос тасарсан байлаа.Түүний ололгүй гутарсан царайг нь төсөөлөхдөө зүрх нь өвдөж байв.Юмигийн гар Жунины өвөр дээр байх гарыг нь барин авлаа.Тэр үргэлж Жуниныг өөрийнх нь төлөө сайн ажиллаж байгаад гунигтай байдаг.Жунины амьдралд ганц л удаа Юми дарамт болж байна.
Жунин: хонгор минь?
Жунин түүнийг гэмшилээр дүүрэн царайг нь харан дуудлаа.
Юми: н.намайг уучлаарай хэмээн шивнэн хэлэхдээ нүднээс нь нулимс урсан Жунин цочирдох нь тэр.
Жунин: хөөе хөөе битгий уйл!...зүгээр ээ "нулимсыг нь арчин уруур дээр нь үнсэх"
Юми: би чамд үнэхээр дарамт болоод байна "гунигтай хэлэх"
Жунин: яа бид энэ талаар аль хэдийн ярьсан биз дээ? Энэ аль хэдийн өнгөрсөн юу ч болсон бид хамт байна хмм? Битгий гунигла! Бид өнөөдөр найзуудтайгаа сайхан хооллох хэрэгтэй шд гэж хэлэн инээмсэглэхэд Юми толгой дохилоо.