Evet dostlarım!
Yapabileceklerimizin hepsi bu kadar. Burda merhamet bitiyor. Yerini madde ve zevkler alıyor. İnanıyorum ki bir çoğunuz dostundan kazık yedi, sevdiği kişi başkasıyla birlikte oldu, aldatıldı, haksızlığa uğradı, ailesi gerçek sorunlarını anlamadı, huzur şarkılarda deyip kendini depresyonlara soktu hatta ve hatta nefes alırken defalarca öldü...
Peki bunlar başa gelirken biz ne yaptık?
Sessiz kaldık.
Hastalandık.
Üzüldük.
Gecelerden sabahı edemedik.
Soyutlandık.
Göz pınarlarımızı kurumaya mahkum ettik.
Peki ya..?
Masum muyduk?
Hayır!
Hep iyi kalpli mi olduk?
Hayır!
Birilerinin merhemi olduk mu?
HAYIR!
Kimsenin olmadığı bir yere geçip etrafinıza bir bakın. Her hangi bir nesneye odaklanıp bir kaç dakikalığına izleyin. Bir süre sonra o şeyin ne kadar farklı göründüğünü hissedeceksiniz. Sizde farklısınız. Hatta sende arkadaşım. Etrafında her ne kadar asalaklar seni aşağılamaya, açığını bulmaya, rezil etmeye çalışsalarda sen onlar gibi değilsin öncelikle. Şimdi içindeki merhameti ya öldürerek onları alt edeceğiz. Ya da maddeyle manayı birleştirip zaferin heybetli postunu giyeceğiz...
Hepsi bu kadar..
