Bomboş sokaklarda elleri cebinde yürüyen bir adam, her şeye sahip ama kaybedecek hiç bir şeyi yok.
Bunlar hayattan aldığım borçlar, sanıyordum ki mutlak güç, mutlak huzur demek. Yanılgılarıma bir yenisi daha...
Kendime, taş bahçelerden sızdırıp getirdiğim bir dizi düş bırakıyorum. Artık imkansız oldum. Hani aşk her şey mümkün olduğunda başlar diyordu kitaplar? Onlara da inandım.
Artık her şey mümkün fakat gözlerimin beyazı, siyahına nazaran fazlasıyla tedirgin.
Geçmişi hatırlayarak yaşamak, boş mermi kovanları, alacakaranlık ve tetikte bir çift göz benim için. ''Artık bırak! Geçmişi hatırlayarak yaşayamazsın! " demeliydi biri..
Geçmişi hatırlamak başka, yaşamak başka...
Kör ve kırık bıraktığım tüm düşmanlarım, kalbimdeki asfaltlara yapışmışlar. İzin vermiyorlar geçmeme. Yürümek istedikçe yapışıyorlar ayaklarımın altına. Daha yenice ezdim sizi.
Kim bilir? Kaç bedende yarayım..
İnanç melekletin safında kalmış şeytanlardan yanayım.
