Sırtımı senin yerine uçurumlara yaslasam daha az düşerdim.
Bir yerinden deşiyorum karanlığı, baksana bir hayata acımak bile yetmiyor artık alışmak için. Gerçi biz diye tabir ettiğimiz insanlar yaraya tütün basmaktan başka ne bilirler?
Her uçurduğum güvercinin kanadını kırdılar bir şekilde, her kırık kanat yerini güçlü sert avuçlara bıraktı. Bakma güçlü dediğime günah dolu eller bunlar.
Beş para etmez insanları sarmış, kendini insanların üzerine tutmuşları ezmiş, bazende tuttuğu bir bardağı paramparça edip kendini kesmiş.
Yazarak olmaz! Söyleyerek de olmuyor. En iyisi karanlık bir orman bulup içinde daha da kararmak...
