Burada...
Ebedi kalıntımı tertip edip,
Dünyadan bıkmış talihsiz dünya boyunduruğunu sağlayacağım.
Gözlerim son kez bak,
Kollarım son kez kucakla,
Dudaklarım;
Nefes kapısı dudaklarım erdemli bir öpücükle mühürlen..
Çekici bir ölüm için sonsuz pazarlık.
William Shakespeare
Bir keresinde bana ''Parmak izlerimiz dokunduğumuz hayatlardan asla kaybolmaz" demiştin.
Bu herkes için doğru mu?
Yoksa şairane bir saçmalık mı?
Pek dinleyici olmayan amatör bir sanatçının sesinden dinliyorum.
Adı Zeynep Doruk
Yerine sevemem, razıyım yapayalnız tükensin yıllarım ama yerine sevemem...
Olmuyor denedim yine de yerine sevemedim Herşeyim...
Öyle içten öyle duygusal söylüyor ki...
Bir şarkı ancak bu kadar sızabilir tenimin çatlaklarından içeri...
Benimle yaşayıp bensiz ölmekte nerden çıktı?
Teninden sakınman neden bir yabancı gibi?
Bir çocuk gibi kızgınım gökyüzüne yine de cevap vermiyor grimsi bulutlar.
Yağmurun yağmasını istiyorum temizlenmek için.
En çok senin temizlenmen için.
Cok geç oldu yağmurun temizleyici etkisinden cok masumiyeti ortaya çıkaran bir etkisi olduğunu farketmem.
Sana kal demeyişimin sebebi de bu.
Beni aşağılık bir yere koyduğun için affetmeyeceğim seni.
Biraz daha nefes al.
Biraz daha hayatta kal
Biraz daha uyu istersen
Hadi canım benim biraz daha hayal..
Şimdi bu şehire de düşmanım. Keşke elimden gelsede ümitlerimin yıkılışı gibi bende şehrin giriş ve çıkışındaki tüm köprüleri yakıp yıksam diye geçiriyordum ki içimden 1200 parçalık müzik listemin içerisinden rastgele çalan bir şarkı susturdu beni.
"Belki sende gecersin diye köprülerimden yakıp yıkamıyorum.
Koparıpta atamıyorum içimden."
Bu kez de Manga "Hayat bu işte" diyerek susturdu sevgilim.
Hayat bu işte....
