Her şeyimi feda ettiğim şu insana bir bak. Beni karanlıkta yanlız bırakışına, beni nasıl bir canavara dönüştürdüğüne bir bak!..
Karda yürüyüp bir sokak arasına geldim baksın diye pencereden. Ama o bakmak yerine inmeyi tercih etti. Bu kez neden boynuma sarılmadı? Yanaklarımdan öpmedi?
Nerden bilebilirdim ki bir kaç dakika sonra dünyamın başıma yıkılacağını..Sen gecenin rengindeydin. Bense bilmediğim bir boşlukta.
Renksiz hikayeler biriktirdim defterimde yer tutmasını istedim daha çok renksizliğimde..
Yalnız kalınca bir seçenek oldum senin için. Tam karşımda otururken bile baska şehirlerdeydin.
Biliyordum bu kar soğukluğunun benden kaynaklandığını.
Sesler duyuyordum kafamı kurcalayan.
Kaybettiklerini düşünüyor böyle zamanlarda insan.
Yitirilenlerin aslında candan gittiğini mesela..
Yağmurun yağmasını bekliyorum doluya tezat.
Ellerimin çatlaklarindan sızan kanın yer yüzüne damlayışını seyrediyordum.
Vücudunun başkalarının dersinin altında neye dönüştüğünü bilmek öldürüyordu beni.
Büyüdüm sonraları beyaz kağıtlara garezi olan bir kalem aldım kimsenin uğramadığı antikacıdan. Yaramı deşip düne döndüm,
Görülmesigereken bir karanlık şarkıya hasret masum bir mazoşistin hislerini diktiler yakama.
Zorunda bırakılmıştım belki de yolun sonunda.
Kadehin çatlayan yerinden bir yudum daha aldım bir kez daha kanattım dudaklarımı.
Karanlık oldum bana gel diye
Gece oldum,
Çok çocuk oldum,
Çokta delikanlı...
Köy meydanlarındaki gece yarısı oldum,
Bazen de lüks bir şehirin istiklali.
En çokta sen oldum.
Olduğun şehrin karanlık kaldırımlarından inip beni yoran asvaltlara yapıştırdım yüreğimi.
Ellerimi vermedim üşüsünler diye.
...
Sessiz çığlıklara gömüyordum aramızda her ne yaşanmışlık varsa
Sahi saat kaçtı.
Ne önemi var ki dedin.
Olmadığın her zamanın ne önemi olabilirdi hakikaten?
Ruhsuz bir kadın sevgi arıyordu
Benimse cebimde meteligim yoktu.
Seviştiğinde sırtından akan terlerin her biri kurşun gibi onuruma sıkıldı.
Ve artık benim için yoktun.
Gün kumarda kazanıp aşkı satın alma günü..
Sen bunlar için gelirsin.
Bana da bir kez geldinÖlüm gibi geldin
Ben ölmedim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIĞIN YAŞAYAN MANİFESTOSU
Tiểu Thuyết ChungBir kişilik ölüyor. Diğeri doğuyor..