Kelebeğin Ölümü

84. bölüm

Yazardan

S.Neden öyle dedin?

Z.Sus Selin lütfen!

S.Yağmur teyzemi aramak istiyorum!

Z.Kapa çeneni!

S.Ver telefonu!

Z.SANA SUS DEDİM!

Zeynep kendine hakim olamıyordu. Birden Keremi kaybedişi gelmişti gözünün önüne.

Selinse korkmuştu. Annesinin bu durumda olması da onu çok üzüyordu. Çaktırmadan Zeynebin banktaki çantasından telefonu almış cebine indirmişti.

S.Parkta oynayacağım.

Zeynep yine birşey denemişti. Selin arkasına baka baka oyun parkının olduğu yere gelip telefonu açmıştı. Okuma yazması az çok vardı. -1. Sınıf- Yağmuşum yazısını görünce heyecanla üzerine basıp kulağına götürmüştü. Zeynep ise hıçkırarak ağlıyordu.

S.Hah Yağmur teyze.

Y.Selin sen misin?

S.Evet benim! Hemen gelmelisiniz

Y.Ne ,ne oldu?

Yağmur koltuktan kalkmıştı.

S.Annem çok kötü...

Y.Selin ne oldu Zeynebe!

Keremde Zeynep lafını duyunca fırlamıştı.

S.Çok ağlıyor. Mahvoldu...

Y.Allah kahretsin neredesiniz!

S.Hani polis amcalara gelmiştikya. Ordan çıkınca bir parka geldik. Hemen yanında.

Y.Tamam geliyoruz biz. Sen Zeynebin gitmesine izin verme.

S.Tamam.

Selin telefonu yine cebine koyup Zeynebin yanına gitmişti. Korkarak elini koluna koymuştu. Zeynebin başı ellerinin arasında bir şekilde ağlıyordu.

S.Annecim. Ağlama.

Selin yanlış yaptığının farkına sonradan varmıştı.

S.Pardon... Annecim dedim.

Başını öne eğince. Zeynep ona bakmıştı.

Z.Buraya gel...

Kollarının arasına alıp ağlamasına devam ediyordu.

Z.Hiç kimsem yok...

S.Ben varım. Bak ben seni anlarım.

Z.Kimse anlayamaz Annecim...

Y.Zeynep!

Zeynep Yağmurun sesiyle bakışlarını ona çevirmişti. Keremle birlikteydi.

Y.Hii yüzün yine bembeyaz olmuş Zeynep ne kadar ağladın!

K.Kalk çabuk Zeynep!

Z.Nerden çıktınız siz?

K.Soru sorma kalk!

Kerem kolundan kavrayıp kaldırmıştı Zeynebi.

K.Yağmur Sen Selinle gez. Ben Zeyneple gidiyorum.

Y.Tamam.

Kerem Zeynebi arabaya bindirip sürücü koltuğuna geçmişti.

K.Ah be güzelim çok ağlamışsın. değer mi?

Z.Değer. ben senin için ağladım...

Kerem bunu beklemediği için otomatikman kaşlarını çatmıştı. 

Z.Birden senle olan anılarımız, senden zorla ayrılışım geçti gözümün önünden. Kerem. Sen benim için çok değerlisin....

K.Sende Zeynep. Sende öylesin.....

Zeynep göz yaşına aldırmadan başını cama koymuştu.

Z.Kayalıklara... Oraya gidelim.

Kerem bunu diyeceğini bildiği için o sahilin yoluna girmişti bile.

K.Ağlamayı kes Zeynep!

Zeynep duymamazlıktan geliyordu.

Sahile geldiklerinde hiç zaman kaybetmeden kayalıklara varmışlardı.

İkiside aralarından kamyon geçecek mesafede oturmuştu. Zeynep bunu farkedince iyice Kereme yaklaşmıştı.

Z.Kerem....

K.Efendim?

Kerem denizi izlemekten vazgeçip Zeynebin o güzel gözlerine dönmüştü.

Z.Biliyor musun ben seni çok özledim.

Kerem afallamıştı. Daha fazla yaklaşıp onu göğsüne bastırmıştı.

K.Bende....

Z.Kerem tekrar olucak mıyız?

Başını kaldırıp Kerem bakmıştı Zeynep.

K.Olamayız Zeynep. Sen Aytuğ yu seviyorsun.

Z.Hayır Kerem. Gerçekten sevmiyorum. Ya bilmiyor musun ben seni sevdim seviyorum da bu bir tercih değildi Kerem...

K.Tercihini yaptın Zeynep ne tercih olmamasından bahsediyorsun? Seçtiğin herşey bir tercihtir.

Zeynep başını göğsünden kaldırmıştı.

Z.Sen başkasını mı seviyorsun?

K.N.ne ? SAÇMALAMA!

Z.O zaman? Kerem neyi engel görüyorsun?

K.Selin meselâ Zeynep! Çocuğun.

Z.BENİM ÇOCUĞUM DEĞİL. YA FARK ETMEDİN Mİ O GÜN BEN O ÇOCUĞA NELER DEDİM BUGÜNDE KIÇI YIRTILDI O ÇOCUĞUN YANLIŞLIKLA ANNE DİYECEĞİM DE KIZACAK DİYE! KEREM BEN ONA HİÇ BÖYLE DAVRANMADIM! KENDİ KIZIM OLMASA DA BENİM BİR ANDA BÜTÜN DÜNYAM SELİN OLDU! O YÜZDEN BİR ÇIRPIDA ONU BIRAKIP SANA KOŞAMAM! BENDEN SAKIN BUNU BEKLEME!

Zeynep ayağa kalkıp Kereme küçümser bakışlar atmıştı.

Z.Ben bugünün gelmesini bekledim. Sadece bu günün! Ben seni gördüğüm an Aytuğdan soğdum Kerem! Ama sen. -Şuh Bir Kahkaha Atar- Sen sevdiğini unutabilecek kadar aptalsın!

Zeynep bir kaç adım uzaklaşmışken geri dönüp bir şeyler haykırmıştı.

Z.Ha Bu Arada! AYTUĞDAN NEFRET EDİYORUM SENDEN ETTİĞİM KADAR!

Zeynep bu sefer içinde daha az bir sıkıntıyla yürümeye başlamıştı.

Z.Onun En Güzel Yanı Aslında Benim Yanım...