90. Bölüm

472 12 1
                                    

Yazardannnnnnn

Zeynep, perişandı... Rimeli akmış, gözleri korkunçtu. Oturduğu yerden kalkıp sinirden yırtığı kısa gömleği ve dağınık saçlarıyla banyoya girmişti. Yüzüne baktığında bembeyaz olduğunu görmüştü. Yüzüne su çarpıp havluya sildi.

Odasına gidip yani eski odalarına üzerini değiştirdi. Bundan sonra matemliydi. Simsiyahtı... Asla rengarenk olmayacaktı. Kerem tekrar gelene kadar...

Siyahlarını üzerine geçirip makyajını sildi. Yani perişan olan makyajını. Hıçkırarak evden çıktı. Arabaya binip, Yağmura doğru gitmeye başlamıştı.

Dikkatsizdi. Hemde çok. Arabalar sürekli korna çalıyordu. Zeynep onu bile fark etmiyordu. Keremle yaşadıkları gözünün önünden film şeridi gibi akıp gitmişti. Çok saçmaydı. Bir gün küs olup bir gün barışmak. Belki bu sefer gerçekten gitmişti ?

Bu düşünce yine göz yaşına mani olmuştu.

Yağmurun evine gelince arabadan sürünerek inmişti Zeynep. Apartmandan içeriye girip asansöre binmişti.

Hala Keremi düşünürken birden irkilmişti.

X.Hanım efendi inecek misiniz?

Ne ara gelmişti ki ?

Hiçbir şey demeden inmiş, zile basmıştı.

Yağmur neşeyle kapıyı açmıştı.

Y.Bitanem hoşgeldi-

Zeynebin yüzünü görünce duraksamıştı.

Y.Zeynep?

Z.Yağmur...

Sesi cılız çıkmıştı. Yağmura sarılıp daha da ağlamaya başlamıştı. Yağmur Zeynebi içeri çekmişti.

Hıçkırık sesini duyan Hafize de gelmişti.

H.Hii! Zeynep yavrum? Ne oldu böyle?

Y.Zeynep korkutma bizi ne oldu neyin var?

Z.Kerem.... Kerem gitti.

Y.Nereye gitti ya?

Z.Bıraktı işte beni karısına gitmiştir...

H.Kerem kim?

Y.Anne sen işe gidecektin çıkmıyor musun?

H.Sizi böyle bırakmalı mıyım?

Y.Bırak anne biz çocuk değiliz görüşürüz.

Hafize teyze de gittikten sonra oturma odasına geçmişlerdi.

Y.Anlat bitanem anlat.

Kerem

Evden çıkınca direk karısının yanına gitmişti. Belki de sahte de olsa oğlunu görmek istiyordu?

Zeynep gibiydi... Hüzünlü, yıkılmış.

Arabayı park edip apartmana girmişti. Üst kata çıkıp zili çalmıştı. Arasın sesini duyunca bir nebzede olsa rahatlamıştı.

Kapı açılınca Aras Kereme sarılmıştı.

A.Babacımm!

2 yasında olduğu için biraz bebekçe konuşuyordu. Ama bu onu daha da tatlı yapıyordu.

K.Gel içeriye geçelim.

A.Hoşgeldin Kerem.

Arzu... Lanet olasıca yalancı.

Kelebeğin ÖlümüHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin