Kelebeğin Ölümü

89.Bölüm

Yazardan

Şarkının sözleri başlayınca okumaya başlayınız pleaseee!

K.Zeynep açıklayayım-

Z.Neyi açıklayacaksın be! Neyi!

K.Zeynep sakin ol ve beni dinle!

Z.Kerem, dinlemeyeceğim! Bugün bir sürü şey öğrendim ben zaten! Ben gidiyorum!

Zeynep tam yukarıya çıkacakken merdivenden geri inip ve Keremin karşısına dikildi,

Z.Bir dakika ya! Ben niye gidiyorum? Burası benim evim değil mi!

K.Zeynep-

Z.Burdan def olup git!

Zeynep hırsla çıkıp Keremin bütün eşyalarını valize tıkmaya başlamıştı

K.İstediğini yapamayacaksın bu sefer Yılmaz! Yapamayacaksın! Ve beni dinleyeceksin!

Kerem oldukça kararlıydı. Zeynebi kolundan tutup boş odaya sokmuştu.

Z.Ne yapıyorsun!

K.Kapa çeneni Zeynep, kapa çeneni ve otur!

Odada sadece bir sandalye vardı. Bir tek sandalye.

Zeynep oturup büyük camdan ormanı izlemeye başlamıştı. Bir yandan da hıçkırıklarını saklamaya çalışıyordu.

K.Birincisi, bana güvenmiyorsun.

Z.Güvenmiyorum tabii.

Sesi kısıktı, ama çıktığına şaşırıyordu Zeynep.

K.Beni takmayıp onunla konuşmaya gittin Zeynep.

Z.Kerem merak ettim!

K.Merağına başlatma!

Z.Bağırma bana!

K.Bağırttırma!

Z.Kerem git! Git Kerem git!

Zeynep başını bacaklarına koyup hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştı. Keremse dokunmak istemişti, sarılmak, öpmek.... Sakinleştirmek. Ama yapamadı.

K.Bitti mi? Bu kadar basit mi?

Z.Bitti.

Diyememişti bile hıçkırıklarının arasından.

K.En kısa zamanda gelip, konuşacağız demeyeceğim. Şimdi sana herşeyi anlatacağım. İster dinle ister dinleme! Sonra da siktir olup gideceğim!

Cevap vermemişti Zeynep.

K.8 ay önce..8 ay önceydi.

Zeynep yağmur yağışını izliyor, ve Keremi dinliyordu.

K.Geçmişimi biliyorsun... Playboydum... Ama, sen beni kabul etmiştin. Neyse. İşte bir gün haber geldi bana. Bir kız hamile kalmış. DNA yıda yaptırdık. Bendenmiş.

Z.HALA ANLATABİLİYOR MUSUN SEN YA!

Zeynep ayağa fırlamıştı.

K.Bir otur!

Zeynep hızlı nefes alıp vermeyi kesip yerine oturmuştu.

K.Sonra biz aniden evlendik. Tabii ki isteksizdi. Hiç ama hiç kimse bilmiyordu. Arada bir gidip kalıyordum. Evlenince öğrendim, DNA da sahteymiş. Herşey...

Zeynep son duyduğuyla Kereme dönmüştü. Akan rimelinin farkındaydı.

K.Şimdi açıklık getirmişimdir umarım.

Z.Hiçbir şeyi değiştirmeyecek.

K.Değiştirmeyecek mi?

Z. Haber bile verme gereği duymadın!

Zeynep yine ayağa kalkınca Keremde kalkıp karşısına dikilmişti. Evde bir tek onların sesleri yankılanıyordu.

K.ZEYNEP SEN ANLAMIYOR MUSUN! İLİŞKİMİZİ NASIL TEHLİKEYE ATABİLİRDİM!

Z.KEREM ANLAYIŞLA KARŞILAYABİLİRDİM!

K.KARŞILAMAZDIN!

Z.KEREM, BEN SENİNLE NİŞANLANMAK İSTİYORDUM!

Kerem afallamıştı.

K.NİŞANLANALIM GÜZELİM, YENİ BİR EVİMİZ VAR YENİ BİR YUVAMIZ! ARTIK SADECE BİZ VARIZ SADECE SEN VE BEN!

Kerem Zeynebin elinden tuttuğu anda Zeynep geri çekmişti.

Z.Daha yeni barışmıştık. Dünya bize ters Kerem. Görmüyor musun! Yine yine ayrılıyoruz ve ben tükürdüğümü yalamaktan yoruldum!

K.Zeynep, sadece kavga ettik! Hemen ayrılmaya yorma!

Z.KAVGANIN ÖTESİNE GİDİYORUZ KÖR MÜSÜN SEN YA !

K. TAMAM AYRILALIM O ZAMAN. SEN NASIL İSTERSEN SEN MUTLU OL O BENİM İÇİMİ RAHATLATIR!

Z.Şimdi git Kerem ama.. Unutma! Nasıl sensizliği ben yaratmadımsa tadacağın bensizlikte benim eserim olmayacak.

K.Haklısın benim eserim. Herşeyin suçlusu benim.

Z.Evet!

K.Ben istemiyorum gitmeyi, bitmesini ben seninle hayaller kurdum Zeynep! Saçmalıyorsun!

Z.Eğer inceldiği yerden kopmasına izin vermezsen, gün gelir en sağlam yerinden kopar, canın yanar.

Kerem sandalyeyi yere fırlatıp Zeynebe dolan gözleriyle bakmıştı

K.Tamam Zeynep. Sen bilirsin her şeyi dağıttığım için üzgünüm. Sen toparla, yeniden bir hayat kurarsın. Ama benden bir başkasıyla, ben yokum artık.

Bu sözü çok koymuştu Zeynebe. Gittiğinden emin olduğunda yere çöküp çığlıklarla ağlıyordu.

Bir tek şu söz denilebilirdi ne zaman dağlar sahili, mehtap geceyi, dünya dönmeyi unutursa, Zeynep Keremi Keremde Zeynebi o zaman unutacaktı...