Następnego dnia Silver dzisrsko wkroczyła do Wielkiej Sali już ubrana w strój do quidditch'a. Na jej twarzy prawie nie było widać zmęczenia świadczącego o zarwaniu nocy. Tak samo jak ostatnio podczas kolacji, szerokim łukiem ominęła stół Ślizgonów wraz z Valentine'm. Spojrzał na nią z mieszaniną tęsknoty i irytacji na twarzy. Ona nawet na niego nie zerknęła. Opadła na wolne krzesło między Maddy a Albusem i sięgnęła po babeczkę leżącą na stole. Jej zielono-srebrny strój kontrastował z czerwono-złotymi szalikami.
- Zgnieciemy was na proch - powiedziała uśmiechając się kpiąco.
James zaczął się głośno śmiać, za co dostał kuksańca w bok od Ślizgonki. Na chwilę panowała cisza, przerywana jedynie krótkimi wymianami zdań.
-Jak się spało? - zapytała Elizabeth siadając obok Silver. Blondynka wymieniła krótkie spojrzenie z Valentinem.
-Dobrze, dziękuje. - uśmiechnęła się lekko, a potem spojrzała na Pottera. - Dwadzieścia galeonów, że to my wygramy.
-O matko. - jęknął Orion przyglądając się owej dwójce.
-Pięćdziesiąt. - syknął James i uścisnął dłoń Ślizgonki. - Maddy, skabie, przebij.
-Mnie w to nie wplątujcie. - mruknęła dziewczyna przełykając jedzenie. Chłopak zrobił naburmuszoną minę, ale po chwili zawołał jakiegoś pierwszyrocznego, który zarecytował wszystkim znaną formułkę.
-Koń, kopyto, przebito.
-Dzięki, Alex.
-Do zobaczenia na boisku!- zawołała i wyszła za drużyną z zamku. W szatni, stanęła jak najdalej od Valentine'a. Nie była w stanie spojrzeć mu w oczy. Powiedziała mu prawdę. Nie miała zamiaru grać w grę, q której stawką jest jej złamane serce. Wolała udawać nienawiść niż potem wypłakiwać sobie oczy.
-Dziwnie się zachowujecie. W sensie ty i Valentine.- podskoczyła słysząc głos Scropiusa. Rzuciła mu zirytowany spojrzenie.
-Zająłbyś się lepiej Rose, co? Pragnę Scorose całą sobą.- prychnęła i zmierzwiła mu włosy. Chłopak zarumienił się.
-Spadaj, blondi.
Cmoknęła go po przyjacielsku w policzek i poszła za kapitanem na boisko, gdzie komentator przedstawiał skład drużyny lwów.
- Black, Longbottom, Weasley, Weasley, Weasley... Merlinie, więcej ich nie było? - mówił komentator, którym w tym roku był Lewis Flint.
- FLINT! - zrugał go profesor Flitwick.
- Przepraszam, panie profesorze... dalej Thomas i Potter!
James posyłał wszystkim całusy.
- Tak, jestem wspaniały!
- Żebyś się nie przeliczył, Potter! - krzyknęła Maddy ze śmiechem. Zrobił oburzoną minę.
-A teraz Slytherin - krzyknął, a trybuny zielonych zaczęły wiwatować. - Malfoy, Malfoy, Potter... Huhu. Rozgrywka pomiędzy braćmi. Jestem ciekaw, który z nich wygra...
-FLINT!
-No panie profesorze! Miałem komentować, tak? - Flitwick zrobił się cały czerwony na twarzy, a Lewis podniósł ręce w geście obronnym. - Dalej mamy Chanpentier, Zabini, młodszego brata słynnej Beatrice. Hej Trice! Kolorek jeszcze nie zszedł?
Cały stadion parsknął śmiechem, a Ślizgonka zaczerwieniła się na twarzy.
-Kogo my tam jeszcze mamy? A no tak! Bliźnięta Parkinson.
