AŞKI ÖĞRENEN RUHLAR

Altay Ailesi

8.BÖLÜM

-Baba! Baba yardım et!

Koştuğum karanlık yolda babasından yardım isteyen küçük bir çocuğun sesi sürekli olarak yankılanıyordu.

-Yardım et bana baba! Kurtar beni!

Neden bilmiyordum ama bağıran çocuğu bulmak zorundaymışım gibi geliyordu, onu kurtarmalıydım.
Sonra birden ayağım kaydı ve sert bir şekilde yere düştüm. Düşmenin etkisiyle bilincim kapanıyordu ancak o çocuğun yardım isteyen çığlığı kulaklarımda yankılanıyordu.

Gözlerimi yavaşça açtığımda. Kendi dairemdeydim, rüyanın etkisiyle bütün vücudum kaskatı olmuştu. Yavaşça kanepeden kalkıp bir bardak su içmek için mutfağa girdim. Üç gündür aynı rüyayı ... Hayır kabusu görüyordum.

İlk seferinde çocuğun ben olduğumu ve eski karabasanların peşime takıldığını düşünmüştüm ama öyle değildi. Ben asla o adamdan yardım dilenmemiştim ki şimdi öyle bir rüya...

Rüyadaki çocuk kimdi ve kime sesleniyordu?

Dün bütün gün ne kadar düşünmemeye çalışsam da bu soru aklımdan kaybolmamıştı. Sadece bir rüya olduğunun ve bir süre sonra unutacağımın farkındaydım ancak ne zaman gözlerimi kapatsam aynı karanlık ve kulaklarımda yankılanan aynı çığlık...

Saate baktım, daha beş bile olmamıştı lakin uyuyamazdım. Uyusam bile aynı kabusu görecektim. Ben de eşofmanlarımı giyip koşuya çıktım. Paris sokaklarında koşmayalı uzun zaman olmuştu.

................................................�� �.....................................

Kahvaltı masasına geçerken Şura koşup kucağıma atladı.

-Dedecim !

-Efendim güzel torunum ?

-Babam bugün geliyor mu ?

-Hayır tatlım dün söylemiştim hani babanız bir süre daha evde olmayacak.

Şura hayal kırıklığıyla kucağımdan inip masadaki yerine geçti. Dört yaşındaki Büşra ise dadısının kollarında gelip kendi sandalyesine oturdu. Onun da yüzü asıktı.

-Şura'm güzel torunum bak ne diyeceğim sana.

Şura bir tepki göstermeden sütünü izlemeye devam etti.

-Bugün ben sen Büşra hep birlikte dolaşsak size güzel güzel şeyler alsak nasıl olur ?