ஒளி உமிழும் விளக்கதுவும்
உன் விழியாய் தென்படவே
எழுந்து சென்று
அணைத்துவிட்டேன்.
திரும்பி வரத் திணறுகையில்
உதவி செய்ய
உன் விரல்கள்.
உதறிவிட்டு
அமர்ந்துவிட்டேன்.
நிமிர்ந்து பார்க்க
விரும்பவில்லை;
இருளில் படர்கிறது
உன் உருவம்.
செவிகள் திறக்கவும்
மனமில்லை;
அறை முழுதும்
உன் குரல்கள்.
உறங்கிவிடவும்
முடியவில்லை;
கனவிலும் துரத்துது
உன் நினைவு.
கனவதனைக் களைத்துவிட்டு எழுந்துவிட்டேன்...
கதறி அழுதிட
முடிவெடுத்தேன்.
காரணம் கேட்டு
கண்கள் துடிக்க...
உன் பிரிவதனை
மனம் காட்டி,
உன் நினைவை
திரும்ப எனக்கூட்ட...
கசக்கி அதனை
எரிந்துவிட்டேன்.
விழுந்துவிட்ட வெற்றிடத்தில்
உன் பெயரும்
எதிரொலிக்க...
ஓசை வந்த திசையில்
நானோடிப் பார்த்தேன்.
இதயமதுவும்
உன் பெயரை,
கதறி அழுது உச்சரிக்க...
அடித்து அதனை
நான் அழித்தேன்.
அந்த நொடியே
பிரிந்து சென்றது
என்னுயிரும்,
உன் நினைவை சுமந்தபடி...!!
உன் நினைவை சுமந்தபடி...!!
