Hissizliği hissetmek... Şu an ki durumumu tanımlayan şey bu sanırım. Ya da başka...Bilmiyorum.Uyuşmuşum.Duygularım uyuşmuş.Kime aşığım ben? Nefret ettiğim beni kullanan o aptala mı? Yoksa yanında heyecandan öldüğüm,benimle vakit geçiren,beraber çocukça oyunlar oynadığımız,yemeklerime bayılan obura mı?Aslında her ikisine de. Çünkü ikisi aynı bedende.
Aşık mıyım ben?Gerçekten hiç aşık oldum mu? Aşk zannettiklerim gerçekten aşk mıydı? Gerçek aşk biter mi? Benimkilerin hepsi bitti. Aslında sorulması gereken en önemli soru tek taraflı aşk olur mu? Ya da bizim platonik aşk dediğimiz gerçek aşk mı? İki insanın aynı anda birbirine aşık olma ihtimali var mı? Yoksa, diğerlerinin yaşadığı ne o zaman?
Aslında bakarsan ben hiç sevilmedim.Yani bana çıkma teklifi edenler oldu ama bana duydukları aşkı ben hiç hissetmedim.Zaten bence hiç biri bana aşık değildi.
O kadar yoruldum ki imkansızından aşkın.Hep ben sevdim.Tek başıma,sorgusuz sualsiz,nedensiz,itaatkarca sevdim.Şimdiyse bana kalan kırık,korkak,güçsüz,inançsız bir kalp.Geriye dönüp baktığımdaysa bir dolu pişmanlık, hayalkırıklığı ve gözyaşı var..
