Hep Mi Yalnız

Bölüm-5

Okumalar iyice düştü Ama umut her zman vardır belki sonra artar.sizi seviyorum.

Sandelyeye çıkıp Ecem'in üstüne atladığım an yere yapışmıştı.Sonra onu da ayağa kaldırdım ve saçını elime dolayıp yavaş yavaş değil hızlı hızlı duvara çarptım onu.Tam o anda Gökay araya girdi ve bana bağırarak ve kızarak;

"Ne yapiyorsun?Defol" -dedi-

Niye onu dinleyip ordan çıktığımı bilmiyordum.Ama çok kötü ağlıyordum.Zor nefes alıyordum. Aslında nefes alıp almadığımı farkedemiyordum.Evde kimse olmadığını hatırlayıp eve gitme kararı almıştım.
***
"Yhaa seni çok özlemişim."
"Bende seni bebek seni."

İnanamıyorum ya geri gelmiş.Tek varlığım herbir şeyim geri gelmiş.

"Yhaa Ipek çok özlemişim seni."
"Neyse neler oldu anlat hadi"
"Benim kuzenim gelmiş.Onları düşünmem aslında ama sana anlatabilirim"

Dedikten sonra o günde dahil olmak üzere her şeyi anlattım.

"Ama Mert böyle bir şey yapmaz.Bu işte bir şey var Ada."
"Fotoğrafını görmeden bende inanmadım ama o fotoğraflar bitirdi beni."

Ipek bana her zaman Ecem'in kötü biri olduğunu ve Mert'in iyi biri olduğunu söylerdi.Yarı yarıya haklıydı.Bende Mert 'in yanimda olmasını çok isterdim.Ama yoktu işte.

"Ada!"

Kendini şirin göstermeye çalışıyordu bunu söylerken kesin isteyeceği bir şey vardı.

"Birlikte alışverişe gidelim mi?"

İpek resmen bi alışveriş delisiydi.Ben de alışverişten nefret eden bi kız olarak düşünüyordum bunu ama söz konusu ipek ise ne yapar eder beni oraya götürürdü.

"Sadece senin için gidiyoruz bak.Değerini bil"
"Yhaaa"

Kolumdan tuttu ve beni arabaya resmen fırlattı.Allahtan Gökaylayken olduğu gibi pijamalarım yoktu üzerimde.

****

"Ya hadiii"
"Olmaz yha bu da olmadı"

Sadece bir mağaza da 3 saat durulur muydu ya?Ardarda benim hayatımda giydiğimden daha fazla elbise denemişti.Bu mağazadan elimiz boş çıkarsak kesin kavga ederdik.Sonuçta 3 saattir onu izliyordum.

"Ada,hadi gidelim."
"Elbisenin parasını versene."
"Almıyacağım,vazgeçtim."

Aniden koşmaya başlayıp sırtına atlamıştım.En son bunu yaptığımda sırtında ben varken koşmuştu.Simdi ise herkesin önünde sırtına atlayıp ikimizinde düşmesine sebep olmuştum.Veee kovalamaca başlasın.

"Ada!Koşma lan koşma!"
"Sanana olum sanana"

Nefesim biteseye kadar koşmuştum.Daha da Koşuyordum.

"Ada!Düştüğümüze göre kilo almışsın!

Aramızda en fazla 2 metre olmasına rağmen bunu bağırarak söylemişti.Yani beni herkese rezil etmişti.Kendi kendime koş kızım dedikten sonra kovalamaca başladım onu.Benim merdivenlerden hızlı inemediğimi bildiği için merdivenlere gelmişti.Merdivenlerden elimin daha doğrusu ayağımın izin verdiği kadar hızlı koşarken ayağım takılmış düşmüştüm ama asıl önemli olan Masal ve İlay hanımefendilerin önüne düşmüş olmamdı.Benim bu merdivenlerle işim vardı anlaşılan.

"Sen Ada'sın"
"Ecem çok bahsetti senden.Herkesin kölesi olur demişti ama ayağımıza kapancağın aklıma gelmemişti."

Yüzüne alaycı bi gülümseme yerleştirip yürüyorlardı ki İpek'in çalımıyla İlay yere yapışmış Masal da saf saf ona bakıyordu.Tab2 bende boş durmadım ve arkadan Masal'a attığım tekmeyle yere serdim onu.Şimdi de onlar benim ayağıma kapanmışlardı.

"Yha İlay ayağıma kapancağınız aklıma gelmemişti"

Dedim ve onların daha yeni tamamlayamadıkları alaylı ve havalı yürüyüşü yaparken İpek'in onlara internette kendinizi izlemek isterseniz 'ayağıma kapancağınız aklıma gelmemişti' yazmanız yeterli dediğini duydum.

"Bunlar arkadaş olmak istediğinde ters davranan Masal ve İlay mi?"
"Evet.İçim rahatladı ya."

Aynı anda birbirimize bakıp iki yıl önce ayarladığımız dansı yaptık.Şu anda eğer İpek olmasaydı ben kendi başıma hiçbir şey yapamayıp rezil olcaktım.Iyiki vardı.Yalnızlığıma kabul etceğim tek insandı o.Artık
Burda olcak olması beni çok mutlu etmişti.

***
"Okula benim kaydımı yaptırdık mı? "
"Aman olsun,okuldan kovcak halleri yok ya.

Okuldan kovamazlardı aslında kovabilirlerdi ama İpek bizim okula çok daha önceden de geldiği için gayet iyi tanıyordu herkes.Benden bile popiydi bizim okulda.Kendisi hiç bir şeyi umursamayıp herkesi kendinden korkuttuğu için normaldi aslında.

"Ada.Biraz konuşalım mı?"
"Hayır."

Sen önce beni baş düşmanımın önünde rezil et sonra gel ada birisilim mi de.Yok öyle şey.Bunları içimden düşündüğüm için olsa gerek kolumdan tuttu ve beni sürüklemeye başladı.Ben bırak beni diye inlerken İpek olaya el attı ve gelip Gökay'ı itti.Gokay çok sinirlenmiş bir bana bir İpek'e bakıyordu.'Ada benimle geliyorsun'
Diye bağırdığında resmen bütün okulda sesi inlemişti.Bi yandan da beni sürüklemeye başlamıştı yine.Beni Asansore atıp bi arkadaşına bir şeyler fısıldamıştı.Ardından o da asansöre bindi.

"Nereye gidiyoruz"

Desem de cevap alamamıştım.Yaklaşık 10 saniye sonra hiç bir yere dedi ve ışıklar bir anda gitti.Karanlık fobisi olan bi insan olarak buna dayanamıyacağımı biliyordum.Asansöre vurup bi yandan da imdat diye bağırıyordum.bi 5 dakika böyle bağırdıktan sonra hiç bir şey olmayacağını anlayıp asansörün ortasına oturdum.Gökay sanki bunu bekler gibi bi anda konuşmaya başladı:

"Ada Makal karanlık fobin var.En fazla yarım saat katlanabildin hayatında.Bana göre sorun yok.Eğer beni affedeceğine söz vermezsen bir iki gün daha dururum."
"Ölmeyi tercih ederim kereste"

***
Hayatımda ilk defa bu kadar karanlığa dayanmıştım.40 dk içerisinde kaç kere aglasam da boşa gitmişti.Kereste de hâlâ beni izliyordu.Ayağa kalkıp;

"Kes lan beni izlemeyi"

Demiştim demesine ama bu onun da ayağa kalkmasına sebep olmuştu.

"Kesmezsem nolur?"

Aramızda ki mesafe yok denilecek kadar azalmıştı.

"Kereste"
"Makal"

Sanki aramızda ki mesafe daha da azalabilirmiş gibi bana biraz daha yaklaştığında refleks olarak karnına bi tekme geçirmiştim.

Bu bölümün devamı güzel olcak.sizi seviyorum.