I Love you MR. SUPERSTAR 💯

#Dreamers (STILL HURTING)

*Sniff*

*sob*

*sniff*

*sob*

Kung tutuusin kasalanan nya rin naman lahat ng pagkakamali sa buhay ko! Iniwan nya kami that's why nasaktan ko si Austin! That's why natakot ako!

"Llianizza......" Agad akong nagpunas ng luha ng makita kong nagising sya.

Lumapit ako sakanya saka ko hinawakan ang noo at leeg nya "B-Buti nalang at m-medyo bumaba na yang lagnat m-mo" Nakangiting sabi ko.

Kumunot naman ang noo nya "Umiiyak ka ba?" Nag aalalang tanong nya.

Umiling iling naman ako "H-Hindi........." Tumayo muna ako at kinuha sa table ang gamot na pinapainom ko sakanya "Hmmm....I-Inumin mo muna 'tong gamot mo tapos k-kung kaya munang tumayo....Baba tayo, para makakain ka na" Paglilihis ko sa usapan.

Isusubo ko na sana sakanya ang gamot nya nang bigla nyang hawakan ang kamay ko at Dahan dahan itong umupo sa kama.

Bakit pakiramdam ko naiiyak ulit ako? Pakiramdam ko bumabalik ulit lahat lahat ng nangyari saamin noon! Lahat ng pananakit ko sakanya "Llianizza...." Bigkas nya sa pangalan ko dahilan para bumalik ulit lahat ng luha ko, Patuloy itong dumadaloy pababa sa pisngi ko hanggang sa maramdaman ko ang unti unting paglalambot ng katawan ko.

"Why?" Nagtatakang Tanong nya.

"*Sniff* I-Im sorry *sniff*....I-I....really....re....really....so..sorry..." Sincere na sabi ko.

"Shh..." Nag aalala akong niyakap nito, Alam kong naguguluhan sya sa sinasabi ko....Pero hindi ko na kayang itago lahat ng nasa loob ko! Sobrang bigat na! Di ko na kaya.

Hinigpitan ko pa lalo ang pagkakayakap ko sakanya....Ayokong lumayo ulit sya sakin! Di ko na kayang iwan nya rin ako ulit.

"I....I...m....so...so...rry...ku...kung....si.....sinaktan....ki...kita...*sniff*...d...diko...naman...si...sinasadya.......I....I....m...so....sorry...."

"L-Lianizza?A-Ano bang s-sinasabi mo?" Sinusubukan nyang kumalas sa yakap ko pero di ko sya hinayaan at mas hinigpitan ko pa lalo ang pagkakayakap sakanya.

"Ma....Mahal...ki...ta...A...Austin...mu....mula...no..on...ha...nggang....ngayun....." Sabi ko na ikinagulat at ikinahinto nya "K..Kay..ta...gal..kong ..nag...hi...nintay...sa..pag...babalik...mo....At..di..yun..na...ging...ma..da..li...sakin..." Pero kahit mahirap yun, ginawa ko pa rin dahil f*ck! Mahal na mahal kita.

"L-Lianizza wait..." Malumanay na sabi nito.

Tuluyan nya nang nakalas ang pagkakayakap ko sakanya "L-Llianizza...." Hinawakan nya ko sa magkabilang balikat saka ako pinakatitigan "K-Kung pinaglalaruan mo lang a-ako....p-please s-stop!" Tila nahihirapang sabi nya.

Umiling iling ako "S..Seryoso...a..ko..A..ustin....ma...mahal...n..a..ma..hal....ta..laga...ki...ta!..." OA mang pakinggan pero mahal ko talaga sya eh! At diko na kayang itago yun sa loob ng puso ko.

"Stop it llianizza! Stop it...." Paulit ulit na sabi nya, Umiling iling pa sya at tila di makapaniwala sa sinasabi ko "Bakit ngayun pa?! Bakit ngayun mo pa sinasabi yan? Kung kailan ayos na 'ko....Kung kailan kuntento na 'ko sa buhay ko!"

Napayuko ako "N...Natakot...ka..kasi...a...ko..." Natakot kasi akong masaktan at matulad sa kinahinatnan ng pamilya ko.

"Natakot?! F*ck! Kahit naman ako natakot noon! Pero sumugal ako! Sumugal ako llianizza! Sumugal ako para sayo.....pero anung ginawa mo? Mas pinili mo pa ring talikuran ako!"May hinanakit na sabi nya.

"Alam ko....Im sorry" ayoko naman talagang saktan ka! God knows how much I love you....I love you more than my life "Pero di kita tinalikuran Austin, kailangan ko lang ng kaunting oras noon.......Magulo pa kasi saakin ang lahat ng mga panahong yun" Yun din kasi ang panahong naghiwalay ang parents ko.

Nag iwas lang sya ng tingin "Sana noon mo pa sinabi ang mga yan....Hindi na sana nahuli ang lahat" Nahuli? Wala na ba talaga?

"Hi...Hindi...mo...na...ba....ta...talaga....a...ko....mahal...a..austin?....." Humihikbing tanong ko.

Napabuntong hininga sya "I dont know llianizza....." Sagot nya "I don't know....." Ulit nya saka na sya ulit bumalik sa pagkakahiga at tumalikod na sakin.

"Ba...Bakit...A...Austin?..b..akit...ko...ba..na..rara..nasa..n...ang..m..ga..to?!...ma..sama..ba..ko..para..mara...nasan..kung..pa..paano...ta..likuran...ng...pau..lit..ulit..." Una si pa-mr. Guevarra, Tinalikuran at iniwan nya kami para sa ibang babae......Tapos sya iniwan din ako dahil sa nasaktan ko lang sya at ngayun tinatalikuran nya na ako dahil sinabi kong mahal ko sya.

Anu bang dapat kung gawin? Bakit kahit anung gawin ko pakiramdam ko iiwan pa rin ako ng mga taong mahal ko....Mahirap ba kong mahalin.

Ang sakit! Ang sakit sakit na lalo na ngayun at wala si mama para yakapin ako.

Pinunasan ko na muna ang mga luha ko bago ako tumayo at lumabas ng kwarto nya, Di na naman nya ko siguro kailangan...tutal mababa na rin naman ang lagnat nya at baka bukas makatayo na sya.

Tapos na ko sakanya....Tinulungan ko sya ng magkasakit sya at nasabi ko na lahat ng dapat kung sabihin...........Yun na siguro ang ending ng love story namin kahit di man lang nagkaroon ng Happy moments.

"Llian? Anung ginagawa mo dito? Gabi na ah" Sunod sunod na tanong nya nang pagbuksan nya ko ng gate.

Ngumiti lang ako saka sumiksik sa gilid nya para makapasok ako, Masama bang umiwas kahit ngayun lang? "Wala naman....Namiss lang kasi kita" Sabi ko habang tuloy tuloy na umaakyat papunta sa kwarto nya.

"Llian?....." Naging nag aalala na ang boses nito "May problema ba? May nangyari ba sainyo?" Tanong nya.

Umiling iling lang ako saka humiga sa kama nya....Siguro dahil sa depress nagiging mabilis akong maglakad :( dati rati kasi mabagal akong nakakapunta sa kwarto nya dahil sa mataas nitong hagdan.

"Wala...." Sabi ko habang nakatagilid na nakahiga sa kama nya "I just want to sleep here................jerome"

Naramdaman ko ang pag upo nito sa kama "*sigh* Sa tagal ba naman nating magkasama lolokohin mo pa ako :( I know you very well llian, So please tell me! What the hell happened?! Sinaktan ka ba nya?!"

Umiling iling ako "Ayoko munang makipag usap jerome....just let me sleep please" Pakiusap ko.

Narinig ko lang ang pagbuntong hininga nya at paghiga sa tabi ko "Ang hirap na makita kang nagkakaganyan dahil sa kanya, Sana kasi ako nalang" Napapikit ako sa huling sinabi nya, Kung matuturuan ko lang sana ang puso ko! Ikaw nalang sana jerome...."I love you and it's killing me to let you go!" Youre still my bestfriend jerome "Pero sa nakikita ko his still not worth it for your love....He doesn't know yet how to treasure you"

No! Ako ang nagkamali! Ako ang may kasalanan.....Ako ang buhay nya noon at ako rin ang nagwasak nun.

"I-Im sorry j-jerome....pero kahit anung mangyari mamahalin at mamahalin ko pa rin sya" Sabi ko bago tuluyang lumabas ang mga luha ko.

Di na nya ako sinagot bagkus ay niyakap nya nalang ako ng patalikod, at pilit pinapatahan.

Ang sakit sakit talaga Austin!! Lalo na kapag alam mong may nasasaktan ka rin pala!

"Shhh....I promise Everything will be alright" bulong nya bago ako makatulog ng tuluyan dahil sa kakaiyak.