TAKANA

Simula

Childish! 

---

"Ice Cream please" 

"No!" Napanguso ako at kumapit sa braso nya.

I'm Takana 'ana' Bernardo. 16 years old and he's my kuya oh. Not biogical kuya. Let's say , Kuya kuyahan, He's Mitsukake 'Mitsu' Padilla, He's 20 years old and 3rd year college. and i'm 4rth year highschool.

He's my bestfriend , kuya, and my man. 'boyfriend' the right word. Yes. He's my boyfriend. he said na sa kanya lang ako at akin lang sya. Kaya mag syota kami. 

He's loyal and he loves me. And also i love him. He's always with me.

Bata palang kami mag kasama na kami.

Mag bestfriend ang dady ko at dady nya and my kuya and him are close so both our family are very close. Bussiness partner. My mom died when i was 6 years old and because of me. That time na papasok ako grade 1? sinundo nya ko. Pero makulit ako hindi ko pa kilala nun si Mitsu.

That time, i saw my mom died my front. Nakita ko ang dibdib nya na puro dugo sabay nun ay may narinig akong putok na baril. Halos matameme ako sa nakita ko. Hindi ko alam ang gagawin ko. Nakahiga sya sa sahig at hirap na hirap. Sumusuka ng dugo.

"Si Ms. Bernardo" napaupo ako sa harap ni momy at hinawakan ko ang muka nya. 

"Momy, Don't---" Then , She close her eyes and smileand she said 'Iloveyou Princess'. 

"Hey!" napatingin ako kay Mitsu. Nakakunot ang noo nya habang tinitignan ako. "You're crying" Hinawakan ko ang pisnge ko at pinunasan to.

Hindi ko man naramdaman na umiiyak ako. Pinunasan ko to ng mabilis at ngumiti.

"That's nothing! Buy me ice cream now Mitsu" malambing kong sabi. 

Hinawakan nya ang kamay ko at hinila ako. Gaya ng una naming pag kikita.

"Baby! Please open the door" Dumapa ako sa kama ko at umiyak ng umiyak.

Nilibing si momy, Wala na momy ko. Wala na si momy! Dapat hindi samin to mang yayare kung hindi ako tumakbo. Sana hindi to mang yayare.

I'm just 6 years old that time. That time na sarili ko sinisisi ko. That time na gusto ko nalang mamatay. Because of me. My mom died! My mom leave me, Leave us. Because of me my dad cried. My kuya. They crying because my mom died! At ang lahat na yun ay dahil sakin!!

"Baby"

"Kuya , Leave me please!?" sigaw ko habang umiiyak.

"Ako na po kakausap sa kanya" 

"No! Na troma sya sa nang yare. Kaya ganyan sya. Sinisisi nya ang sarili nya dahil sa nangyare.Kailangan nyo syang kausapin at itatak sa kanya na hindi nya kasalanan yun." sabi ng doctor habang asa gilid ko silang lahat.

"M-momy" naramdaman ko nanaman ang luha ko sa bawat salitang momy. Lalong nadudurog ang puso ko.

"Dad, nandito sila Mitsu and tito Rommel" nakita ko ang titig sakin ni dady at halatang awang awa. 

"Paakyatin mo sila dito" tinitigan ko lang sila habang ang doctor naman ay halatang nag aalala.

"Tito" bungad ng isang bata na kasing edad ni kya. I think he's 11 years old. Nakatingin sya sakin at ngumiti. Dun ko naramdaman na tumibok ng mabilis ang puso ko. Iniwas ko ang tingin sa kanya at pumikit.

Naramdaman ko ang pag lubog ng kama ko at sabay ng pag dilat ko.

"Hi" nagulat ako dahil dun. 

Hindi ko sya pinansin. Nakita ko naman sila kuya na lumabas at kaming dalawa ang natira.

"Kamusta?" tinignan ko lang sya. Are we close? i'm sure we're not. But he looks cool and his face, So handsome. Nose, her eyes, he's so cute.

"Gwapo ko no" ngumiti sya sakin. Hinawakan nya ang kamay ko at hinila.

"Let's go! You need to eat a vagetable"

"Who are you?" sagot ko. Pero ngumiti lang sya at hinila ako pababa.

"Hindi ka dapat nag mumukmok sa kwarto mo. Yung nang yare sa mama mo? Hindi mo kasalanan yun. She loves you and she saved you? Kaya dapat maging happy ka. Kasi binabantayan ka nya" nagulat ako sa sinabi nya.

"My mom is angel now?" Ngumiti sya at tumango.

"Yes. And she's one of star" saktong pag labas namin ng bahay nakita ko ang magagandang bituin. "She's always here. She loves you and she's happy now. Pero mas sasaya sya kung magiging masaya ka"

Hindi ko maiwasan mapahikbi dahil dun.

"This is last. Hindi na ko iiyak" sagot ko habang niyakap sya. "Hindi na ko iiyak" umiyak lang ako sa dib dib nya ay niyakap nya naman ako.

Pag katapos nung araw na yun? Pumapasok na ulit ako sa school, Pero di ko maiwasan malungkot dahil, madalas ang momy ko nag hahatid sakin papasok at pauwi, Gusto kong umiyak nung panahon na yun pero pinipilit kong hindi dahil nangako ang batang lalake kagabi na hindi ako iiyak. 

Pero hindi ko mapigilan, Umiyak ako ng umiyak sa gate at tinitignan ang mga batang kasama ang mommy nila, Lahat sila masaya at nag kukulitan, Hindi ko maiwasan maiyak dahil sa nang yayare. Miss na miss ko na mommy ko.

"Hey! You're crying again?" Hindi ako kumilos at tiningala ko lang ang muka ko.

"I miss her. I miss her so much" Pinunasan nya ang muka ko ng panyo habang patuloy paring umiiyak.

"Stop crying princess. Nandito na ko. Hindi ka na iiyak. NAndito na si Mitsu at hindi ka iiwan" Mitsu? Mitsu ang pangalan ng batang yun.

Dun nag simula tumibok ang puso ko. Bawat araw gusto ko sya kasama. Nag tatabi kami matulog kasi madalas ako umiyak ng gabi, Hindi nya ko iniiwan, nag papaalam sya kung aalis o may pupuntahan, nag palipat na din sya ng school kaya madalas pag uwian na namin asa room nila ako at pinanunuod sya. 

"Eto na ang ice cream ng baby ko" Agad kong kinuha yun.

"Mitsu , sa bahay ka matutulog mamaya?" i ask.

"Oo. Sa guestroom" napanguso naman ako.

"No! Sa room kita matutulog." Sagot ko habang kumakain ng ice cream.

"How old are you?" he ask. 

Napasimangon naman ako.

"Yeah yeah. Okay. I'm 16 years old and dapat kaya ko na mag isa" Bigla naman nya tinap ang ulo ko.

"But?" 

"I'm your baby princess" Ginulo nya ang buhok ko ang pinunasan ang gilid ng labi ko.

"You're so beautiful" Nakaramdam naman ako ng pag iinit saking pisnge at iniwas ko ang tingin sa kanya.

"Alam ko na yan"

Hinawakan nya ang kamay ko at pinatayo. Nagulat ako ng hilahin nya ko patungon sa tabi nya. Mag katapat kasi kami at nandito kami sa Dairy Queen.

Naramdaman ko naman na pumatong ang ulo nya sa balikat ko.

"Iloveyou" Di ko maiwasan mapangiti dahil dun.

"Iloveyoutoo"

~