TAKANA

Wakas

"Mommy Habulin mo ko"

Dali dali akong pumunta sa gilid para tignan kung sino ang nag salita. Isang magandang bata na nakangiti habang kasama nya ang mommy nya.

Isang batang tawa ng tawa habang tumatakbo. 

Isang batang sobrang cute.

"Daddyyyyyy" 

Nag lakad ako patagilid para tignan ulit ang bata dahil nawala ito sa paningin ko. Pero sa sobrang kaba ko na baka makita nila ako at natisod ako sa bato. 

Nagulat ako ng lumapit sakin ang isang magandang babae. Ang mommy ng batang masayahin.

"Are you okay" Tumango ako sa kanya.

Ngumiti naman sya sakin at sinuklay ang buhok ko.

"Cute"

Namula ang aking pisnge dahil din.

"Min let's go" Tumayo ang babae sa harap ko at nag paalam na to sakin. Ako naman ay nakatingin lang sa kanila habang papalayo. 

Namatay ang mommy ko nun dahil sa pag papanganak sakin. Nahirapan daw si mommy nun. Namili si dady kung sino ang gustong mabuhay samin pero si mommy ay naka pirma na sa isang kontrata na pag dumating sa puntong manganganak na sya ay kailangan ako ang unahin.

Hindi ko alam ang tunay na nang yare pero naging masaya ang buhay ko. Hindi malupit sakin si dady. Thankful ako kay dady dahil hindi syanawawalan sakin ng oras.

Nag migrate kami sa US nung 10 years old ako, Hindi ko na kita ang batang babae pero umaasa parin ako na mag kikita kami. 

Pag punta ko ng US nag aral ako. Dumadalaw si Tito ted samin, Kasama ang anak nyang panganay. Minsan umaasa ako na kasama yung batang babae. Dun nag simula ang pag kakaibigan namin ng kuya nito.

Nagulat nalang ako nung saktong isang taon namin sa Us ay agad nag salita si dady. Hindi na din dumadalaw samin ang kaibigan nito. Kaya ako laging nasa bahay lang. Hindi ako friendly sa lahat. Ayokong may kaibigan ayokong may nangingielam sakin. Ang gusto ko ay gusto ko.

"What?! Fuck!" Yan ang narinig ko nung dumaan ako sa office ni dad. "Okay! We  going home tomorrow. Okay okay. Thank you" 

Pumasok ako sa office ni dady at nakita ko na malungkot ang mata nito.

"My bestfriend Min, She's dead" Halos magulantang ako dahil dun. "We're going home tom." hindi ako nag salita.

Ang alam ko lang. Sya yung mommy nung magandang bata. Mabilis ako pumasok sa Kwarto ko at inayos ang gamit ko. Kinabukasan ay agad kaming pumunta ng Airport. Saktong pag dating namin sa Pilipinas ay Libing na. Nakita ko yung batang babae na iyak na iyak at ayaw bumitaw sa puntod ng mommy nya,

"Mommy! Wake up please. Mommy" Yan ang naririnig namin sa kanya. Hinihila sya ng dady nya paalis dun pero nag wawala ito. "This is my fault. Nooooooooooooo! MOMMY" 

Nakatulog ang bata sa bisig ng kanyang ama. Ng lumapit ako dito. Magang maga ang mata nato. Tumutulo ang luha nito kahit tulog.

"M-mommy"

Isang linggo na naka lipas ay namomoblema si tito ted dito. Sinisisi daw ng kanyang  anak ang sarili nya dahil sa pag kamaay ng ina nito.

Kahit ang kaibigan ko ay puyat dahil din,

Pinag pasyahan namin ni dad na dumalaw dun. Bago kami bumalik ni US. 

"Na troma sya. At sinisisi nya ang sarili nya sa pag kamatay ng mommy nya" Yan ang narinig ko. Nakapikit yung bata at mukang pagod na pagod.

"My princess Takana" Napatingin ako kay tito.