Stalking Miss Nobody (Completed) Filipino

Prologue

Palagi kong pinagmamasdan ang mga galaw ng kaklase ko sa loob ng room.. sa dulo ako nakaupo like those emo kids na mababasa sa mga novels and everything but really this seat is the best actually! Kita ko kung pano makipagdaldalan ang maiingay kong kaklase.. pano mag ayos ang magaganda at maarte kong kakalaseng babae, ang paglalaro ng mga kaklase kong lalake sa tuwing umaalis na ang prof. At syempre in this seat I can be invisible..noone notice me in this area thats why I like it here. Medyo malayo nga lang sa board but yaka naman dahil hindi pa naman malabo ang mata ko kahit na mahilig ako sa libro.

Sa star section ako nabibilang..but somehow I feel like some of my classmates doesnt fit in here. Hindi naman sa nanghuhusga ako but I can tell. Yung iba teacher's pet lang o kaya varsity player at beauty queens ng mga pageant ng schools.. kaya nga minsan. I just want to be on my own.

I like walking on the corridors of the school sa tuwing uwian, nagpapahuli ako sa lahat na lumabas dahil lagi naman silang naguunahan para dito. I clamly took my books and my bag when I hear a clutter sa likod ko. And out of my surprise ay naihampas ko sakanya ang bag ko.

"Oouch that hurt" sabe nung lalakeng nahampas ko nung bag ko, he even hid his forehead na natamaan pero kita ko padin na namumula ito.

" sorry. Akala ko kase ako nalang ang tao dito e." Paghingi ko ng pasensya sa kanya, the red orange shade of the sunset glimmers on his eyes.. ang ganda naman.
Napansin ko ang pang ngiti nya kaya nabalik ako sa ulirat.

" haha you always tend to not see me." Sabe nya kaya nagkunot ang noo ko..but.yep is he my classmate?.. hindi ko sya maalala. " haha wag mong ikunot ang noo mo. May naiwan lang ako kaya binalikan ko. Sige." Sabe nya at nagpaalam na.wait he seats behind me?.. bat di ko alam ang pangalan nya?

" oh wait." Palabas na sana sya nang pinto nang may maalala. " isasabay na kita sa baba. Madilim na kase kaya..ahaha ." Sabe nya, medyo weird pala to.and he is always laughing..but his laugh is kinda tense?. Pero oo nga dumidilim na. Kaya sumama nalang ako sa kanya..I looked at his face at namumula sya.. teka may sakit ba sya?!.

" you're red. Are you ok?" Tanong ko sa kanya habang bumababa kame ng hagdan, agad nyang hinawakan ang pisngi nya pati na ang batok nya..he's sweating. " ah o-oo naman! Wala to excited lang! " sabe nya kaya lalo akong nagtaka pero hindi na ako nagsalita pa hanggang sa makarating kami sa locker area.

Tumikhim sya bago buksan yung locker nya, nakita ko ng bahagya ang loob nito at may nakita akong baseball ball don. " salamat sa pagsama ah?" Sabe ko pagkatapos maiayos ang gamit ko. He smiled. " sige mauuna na ko" pagpapaalam ko at tinalikuran na sya, pero hinigit nya ang kamay ko, nagulat pa ko dahil don pero mukhang mas nagulat sya sa ginawa nya at agad na bumitaw.

" sorry." Paghingi nya ng tawad at nakataas pa ang dalawang kamay . " may.. itatanong lang sana ako sayo kung ok lang?" Marahan nyang sabe, nagtaas ako ng kilay pero tumango. He's really acting wierd.

" do- do you know my name?" He asked. Hindi e. Pano ba to? Is he special? Teka hindi ko maisip but if he is one of my classmates dapat kilala ko sya diba?!. " Chase. Chase Ortega ang pangalan ko. Please don't forget my name." Sabe nya bago ako iwan with his still red face.

And that was the first time I learned his name. Chase Ortega, first year .