Sende Mi Leyla ?

Seviyorum Seni Leyla

Leyla ...

Sen gibisi yok. Olamaz da. Çünkü sen benimsin. Benim içinsin. Benim içimsin. Hep kal olur mu ? Hiç gitme. Hep yanımda kal. Çünkü ben seni hissediyorum Leyla. O kadar güzelsin ki ... Saçların , gözlerin , herşeyin işte. Herşeyin. En önemlisi de uğruna canımı verebileceğim yüreğin. Saf kalbin.

---

"İsmail abii !"

El sallamayı bırakarak bana döndü "Hoop !"

"Naptın !"

"İyi Mecnun ne yapayım iş bakıyorum. Sen naptın !"

"Ney !?"

"Naptın diyorum naptın !"

"Hea. İyiyim İsmail abi ! Poğaçabaşı gördün mü ?!"

"Evindedir Mecnun nerede olcak !"

Doğru ya ben gerizekalı mıyım niye gitmiyorum ki kızın evine ? "Saol İsmail abi ben kaçıyorum !"

"Tamam bende yeni çalışacağım işe gideyim bari ! Fiçufiçufiçu ne kadar da güzel bir iş buldum ya ! AT eğitmenliği ! Dedelerim hep AT eğitmeniciymiş benim Mecnun ! " arkasını dönerek uzaklaştı.

---

Heyecan dorukta. Kapısını nasıl çalsam ki acaba ? Yavaş mı çalsam hızlı mı ? Yok ya AT gibi çalmıyım sakince narince çalıyım. 19 litrelik damacanayla mı girsem acaba kapıya ? Ne diyorum ben kendi kendime ya. Ne damacanası ! Tamam çalıyorum 1... 2... 3... Tam çalacakken anneannesi kapıyı açınca elim havada kaldı

"Mecnun ? Nasılsın oğlum ? "

Allah kahretsin ya yine rezil oldum yemin ediyorum rezillik akıyor paçadan "Merhaba anneannecim. İyiyim inşallah sizler nasılsınız ? Sedef ... Leyla .... Leyla nerede acaba ?" İyiyim inşallah sizler nasılsınız ne kadar iğrenç bir cümledir ya. Leyla mı desem Sedef mi ? Leyla. Leyla o. Leyla diyeceğim.

"Leyla içerde oğlum. Çağırayım mı ?"

"Valla iyi olur ya. " arkasını dönerek salona yöneldi. Ne desem ki kıza ? Beni affet muhtar mı desem. Yok ya. Kalbi kırık kıza niye muhtar diyeyim ? Selam cınım naber ? Denmez ki o da. Selam bebek Ferrarimle iki tur atalım mı ? Tövbeestağfurullah!!!. Diyemem. Çünkü Ferrarim yok. Ne diyeceğimi düşünürken Sedef çizgili pijamalarıyla geldi

"Ne var Mecnun ?"

"Naber müdür ?"

"Bunu mu demeye geldin ?"

"Hayır. "

"Ne için geldin ! Konuşmayacaksan bekleme yapma tamam mı !"

"Şey ... "

"Ney Mecnun ?!"

"Ben seninle çekirdek çitlemeyi özledim. "

Yüzünde anlamsız bir ifade vardı "Eee özlediysen özledin. Ölelim mi yani ?"

"Çitleyelim işte çekirdek. Kola da alırız. Çekirdeği kolanın içine atarız. Böyle biriktirir birden ağzımıza atarız. "

"Bu mu yani ? "

"O kadar istiyosan sakız da alırım. "

"Mecnun gerçekten sıkıldım. "

"Sıkılma. Gel birlikte sıkılalım. "

"Mecnun istemiyorum anladın mı ! İstemiyorum ! Artık sana dair hiçbirşey istemiyorum ben ! "

Nedensizce kalbim acıyor gibi olmuştu "Ama ben ..."

"Sen ne ! Sen ne Mecnun ? Ne istiyorsun ya ?!"

"Ama Leyla ... ben seni sevi-" sözümü tamamlayamadan bağırmaya başladı

"Ne Leylası ya ? Ne Leylası ! Ben Leyla mıyım !? Sen ve ben mi ? Hadi ordan ya. Muhtarla müdür olurmu hiç ? Hem artık tenten kafa da değilsin. Birde gelmişsin yok  çekirdek falan diyosun.  Anladın mı ? . Ne sen Mecnun'sun , ne ben Leyla. Sedefim ben. Sedef. Daha fazlasını arama. Neden bahsediyosun ki sen ? Daha bana açık açık sevdiğini söyleyemiyorsun bile !" bağırarak kapıyı yüzüme örttü.

Ayağımın ucuna düşmüş kalp kırıklarıma bakıyordum "Diyecektim ki , ama ben seni seviyorum . Leyla. Sedef. Ya da işte her kimsen. "