I Wouldn't Mind [On-Going] #Wattys2016

Chapter 1 : He's back!

Irene's POV

Curse this day! Bakit ngayon pa? Bakit kung kelan gusto ko ng mag move on? It's been 4 years since iniwan niya ko.

Ni-hindi nga siya nag-paalam kahit sa text lang.

• Flashback •

Dahil 'don sa sinabi ni kuya, napag-disisyunan kong hilahin siya sa isa sa mga classroom dito sa grade school department na walang tao.

"Kuya? What was that? Hindi mo ba alam na nakakahiya ka." Mahinang sigaw ko dito.

Bakas sa mukha nito ang pagkagulat sa paghila ko sa kanya.

"Irene, we have no choice. It's your fault dahil masyado kang bad girl." Paliwanag ni kuya na nakuha pang ngumiti.

"Tae naman oh! Ansakit mo sa ulo, kuya!" Galit na sagot ko dito.

Minasahe ko nalang ang ulo ko, at nakatingin lang si kuya Tristan sa mukha kong lukot, ng biglang nag-ring ang phone niya.

I just look at it pero parang wala siyang balak sagutin yun at dahil nga masakit sa ulo binasag ko na ang katahimikang iyon.

I look at him, still wearing my annoyed face.

"Ano? Sasagutin mo ba yan o sasagutin? Lalong sumasakit ang ulo ko diyan." Iritadong sabi ko.

"Yea yea, your still my little Irene. Wala na din naman akong choice." iiling-iling nitong sinagot ang phone niya.

Nakatingin lang ako sa kanya habang nakikipagusap siya dun sa caller.

"Hello?.... oh? Pare! Ikaw pala... kelan
ka pa dumating?.. talaga? Nandito kana?"

Habang nakikipag usap siya nakita kong sumusulyap-sulyap ito sakin dahilan para mapataas ang kilay ko.

"Sure... sa bahay namin mamayang 7pm.. yes.. Ako nang bahala.. yea..
sige." At binaba niya na.

Hindi ko pa din inaalis ang tingin sa kanya.

"Who's that?" Kinakabahang tanung ko.

Para kasing may mali sa inaasta niya. Kinakabahan tuloy ako dahil siya nanaman ang pumasok sa isip ko.

"Kelan ka pa dumating?"

"Kelan ka pa dumating?"

Yan ang paulit-ulit na tumatakbo sa isip ko na dahilan ng pag-tibok ng mabilis nitong puso ko.

Hindi pa din ito sumasagot at ni hindi makatingin sakin.

"Kuya? Who's the caller?" Pagsigaw ko sa kanya.

Hindi ko na mapigilang kabahan at nakuha ko na siyang sigawan.

"He's back."

2 words stop my world, my heart beat and even my breathe.

"Who's he? Pffft. Who's that freakin' ca-caller?"

Ayokong ipahalata sa kanyang kinakabahan ako, kaya kinalma ko ang sarili ko. Pero nanginginig pa din talaga yun boses ko.

"Carlos is back."

Dun na tuluyang nag process sa utak ko yung pangalan niya,

yung nakaraan,

yung bawat salitang binitawan niya sakin noong bata palang kami,

na ni isa sa mga pangako niya ay wala siyang NATUPAD.

• End of Flashback •

Ngayon naka nga-nga ko dito sa bwisit na walk in closet ko, sinasabi ko na nga ba dahil dyan sa Carlos na yan gumu-gulo nanaman yung buhay ko.