Only One! ( Niall Horan )

Chapters 2

#Part Niall
สวัสดีคร้าบบบ! ผมไนออล เจมส์ ฮอแรน หรือเรียกว่า ไนออล ก็ได้ ผมเรียนอยู่เกรด 12 เป็นคณะกรรมการนักเรียน และหนุ่มฮอตของโรงเรียน แต่ไม่ได้มีผมคนเดียวหรอกนะ ยังมีเพื่อนกลุ่มเดียวกันอีก ก็คือ ไอ้เลียม ลู แฮซ และก็ไอเซน พวกเราจะทำงานกันเป็นทีม มีหน้าที่ใครหน้าที่มัน ทุกคนเต็มที่กับงานที่ได้ จะยกเว้นก็แต่
.
.
.
ไอแฮซ หรือที่คนทั่วไปเรียกว่า แฮรี่ นั่นแหละครับ มันชอบไปจีบหญิงบ่อยๆ รุ่นน้องที่นี่อ่ะน่ะ ก็โดนจีบมาหมดแล้ว แต่เขาไม่เอามัน 555555555555 น้องเขาบอกว่าแฮรี่ไม่ใช่สเป็ก เขาชอบแบบเซนซะมากกว่า จะยังไงล่ะครับ....มันก็หน้าหงอยกลับมานะสิ แต่พวกผมก็ชินกับนิสัยเดิมๆแบบนี้ของมันไปแล้วล่ะ เอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลยดีกว่า.....นอกจากไอ้ 4 คนนี้แล้ว ผมก็ยังมีเพื่อนอีกคนหนึ่ง เธอเป็นผู้หญิง เธอมีผมออกสีดำ-น้ำตาล แต่ดำเยอะกว่า ( เอ๊ะ! ยังไง? ) เธอเรียนเก่ง นิสัยดี ขยันมากๆ เธอช่วยเหลือผมและเพื่อนๆอีกหลายๆคนรวมทั้งไอ 4 คนนั้นด้วย ผมบอกตรงๆเลยว่าผมแอบชอบเธอมานานแล้วนะ แต่เธอไม่รู้หรอก จะมีก็แต่พวกเพื่อนในกลุ่มเท่านั้น เพราะมันจะจับผิดดูอาการของผมตลอดเวลา เธอเข้ามาเรียนที่โรงเรียน นี้ตอนเกรด 8 แล้วอยู่ห้องเดียวกับพวก
ผมพอดี
.
.
.
" อ้ะ! นักเรียนทุกคนเรามีนักเรียนใหม่มาเข้ามา เชิญมาแนะนำตัวค่ะ"
อาจารย์ที่กำลังสอนพวกผมพูดขึ้นมา
.
.
พวกผมทั้งหมดเงยหน้าขึ้นหยุดเขียนงานพร้อมกับตาที่จดจ้องไปที่หญิงสาวที่ก้าวเท้าเข้ามาในห้อง เธอมีผมที่ยาวสลวย หุ่นดีอีกตั้งหาก พระเจ้า! ให้ตายเถอะ เธอดูดีมากๆ ผมอึ้งไป 5 วิ ก่อนจะกลับมาในสถานการณ์ปกติ
.
.
" เอ่อ...สะ สวัสดีค่ะ! ฉันชื่อ โอลิเวีย ภู หรือเรียกสั้นๆว่า เวียร์ก็ได้ค่ะ ฉันเป็นนักเรียนใหม่ ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ"
.
.
เธอพูดเพียงแค่นั้น ผมเดาได้ว่าเธอคงจะอายอยู่...
หลังจากเธอพูดจบอาจารย์ก็สั่งให้เธอไปหาที่นั่ง มันเหลืออยู่ที่เดียวก็คือ
.
.
.
ข้างๆผมนี่แหละ โอ้ พระเจ้า ไม่นะ ผมต้องนั่งกับเธอจริงๆหรอ? แล้วผมจะมีสมาธิเรียนมั้ยล่ะเนี่ย!
ผมกลัวว่าจะได้แต่นั่งมองเธอทั้งคาบเป็นแน่.
" หวัดดี " ผมกล่าวทักเธอเมื่อเธอนั่งลงข้างๆผม
ตึกตักๆๆ ~~ โอ้ยย! ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว
" หวัดดี ฉันขอนั่งด้วยคนนะ " เธอพูดพลางส่งยิ้มมาให้ผม อ้ากกก ไม่นะ อย่ายิ้มสิ
" ดะ ได้ อยู่แล้ว ฉะ ฉันไนออลนะ" ผมกล่าวแนะนำตัวเอง
" ฉันเวียร์ ฉันคาดว่านายน่าจะรู้จักฉันเมื่อ 3 นาทีที่แล้วนะ 5555 " เธอพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
ว้าวว~~ รอยยิ้มของเธอมันช่าง......
.
.
.
.
"ไนล์...."
.
.
.
"ไนออล....."
.
.
.
"ไนออลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล!!!!!!!!!!!"
.
.
"ห้ะ ห้ะ?? " เวียร์เรียกผมให้ตื่นจากภวังค์
"นายเป็นอะไรห้ะ ฉันกับเซนเรียกนายตั้ง 10 รอบแล้วนะ นายเป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่าเนี่ย?"
เวียร์พูดพร้อมกับเอามือมาแตะที่หน้าผากผม เธอเป็นคนที่ดูแลเอาใจใส่ผมมากเลย.
.
.
"อ้อ เปล่าๆ เมื่อกี้เธอถามฉันว่าไงนะ?"
"พวกฉันถามว่า นายจะไปกินข้าวเลยมั้ย?"
.
.
"ไปสิๆๆ ของกินจะพลาดได้ไง" ผมพูดพลางลุกขึ้นเก็บกระเป๋า
.
.
"นายนี่จริงๆเลยน้าาา ไนล์ " เวียร์พูดพลางส่ายหัว ก่อนจะเดินนำออกไป
หมับ!!!!!!!!
มือปริศนามาแตะที่ไหล่ผม....
"ฉันรู้ว่าแกกำลังคิดอะไรอยู่นะ ไอ้ไนล์ แหม่ๆ ชอบเขาแต่ไม่บอกเขา โครตป๊อดเลยว่ะ แม่ง!!! ฮ่าๆๆ" เซนพูดพร้อมกับหันไปหัวเราะกับอีก 3 คนที่เหลือ เดาได้ว่าผมอาจจะหน้าแดงอยู่ก็ได้ หน่อยยยยย!! ไอเซนอย่าให้ถึงตาฉันบ้างล่ะ ฉันจะเอาคืนนายจนนายไม่กล้าแซวฉันอีกเลย คอยดู!
.
.
.
"นี่!!!!!!!!! ขำอะไรกัน จะกินมั้ยข้าวอ่ะ?! ฉันหิวแล้ววว" เสียงเวียร์ตะโกนมาทางพวกผม พวกเราทั้ง 4 สะดุ้ง เอาเข้าจริงๆ เวียร์ก็เริ่มโหดกับพวกผมขึ้นเรื่อยๆล่ะ.

#Part Via
พวกเรา 6 คนเดินมาที่โรงอาหาร และเลือกโต๊ะที่อยู่ใกล้กับร้านอาหารมากที่สุด เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเดินไปสั่งข้าวไกล
ไนออลนั่งลงข้างฉัน ข้างๆไนออลคือเลียม ส่วนตรงข้ามคือลู แฮซ และ เซน หลังจากที่ซื้อข้าวอะไรกันเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็นั่งทานกันตามปกติ จนกระทั่ง
.
.
.
.
" เวียร์ นั่นใช่เวียร์มั้ย? " เสียงของผู้หญิงคนนึงดังขึ้น
"ใช่ๆแน่ๆเลย ตัวจริงน่ารักจัง"
เสียงผู้หญิงอีกคนดังแทรกขึ้นมาอีก
แหม่!! ชมกันแบบนี้ฉันก็เขินเป็นนะ><
ฉันเงยหน้าขึ้นจากจานข้าวพลางส่งยิ้มไปให้หญิง2 คนอย่างเป็นมิตร
"กรี้ดดดดๆๆ เวียร์ยิ้มให้พวกเราด้วย"
ทำเหมือนฉันไม่เคยยิ้มอย่างงั้นแหละ -,-
.
.
"มีอะไรหรือเปล่าค่ะ?" ฉันถามออกไปเมื่อเห็นนางยังไม่หยุดกรี้ดดดดกันอีก
"คือ จะขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยค่ะ?"
"อ้อ ดะ...."
"ไม่ได้ครับ เวียร์ทานข้าวอยู่เอาเป็นว่าหลังทานเสร็จค่อยมาถ่ายแล้วกันนะครับ" ฉันที่ยังพูดไม่จบ ไนออลก็ดันแทรกขึ้นมาซะงั้น
ฉันหันไปมองค้อนใส่เขา เขายักคิ้วแล้วก้มหน้าก้มตาทานข้าวต่อ ฉันเลยหันกลับมาที่ผู้หญิง2คน...
"เอาเป็นว่า ถ้าจะถ่าย อีก10นาทีเจอกันที่ห้อง ดนตรีนะค่ะ พวกเราจะอยู่ที่นั่น" ฉันพูดพร้อมส่งยิ้มให้ 2คนนั้นพยักหน้าก่อนจะเดินออกไป ไม่ต้องแปลกใจหรอก นอกจากเป็นคณะกรรมการนักเรียนแล้ว พวกเรายังเป็นนักดนตรีของโรงเรียนต้องเล่นเพลงให้นักเรียนในโรงเรียนทั้งรุ่นน้อง รุ่นเพื่อน ฟังอาทิตย์ละ 1 ครั้ง หึ หนักใช่มั้ยล่ะ?! แต่ฉันไม่เคยบ่นอะไรหรอก ความสุขของทุกคนก็เหมือนความสุขของพวกเราด้วย ;)

#โว้ววววตอนนี้ก็ยังไงอยู่555555555
ไม่ดีขออภัยอย่างแรงงงงง
#OnlyOneNiallHoran