18:30 น.
" นี่ค่ะ กลับบ้านดีๆนะค่ะ โชคดีค่ะ " เสียงหญิงสาวที่อยู่ในชุดขาวดูสะอาดสะอ้าน กล่าวกับผม
" ขอบคุณมากๆครับ " ผมเดินกลับมาหาหญิงสาวอันเป็นที่รักของผม ที่นั่งรอผมไปจ่ายค่ารักษา
" เวียร์กลับได้แล้ว " ผมเรียกเวียร์ ที่ตอนนี้นั่งกด โทรศัพท์อยู่ ผมไม่รู้ว่าเธอดูอะไร แต่ดูจะน่าสนใจมากเลยสินะ -.-
" เวียร์ กลับบ้านกันเถอะ " ผมพูดเธอก็ยังไม่สนใจผมอยู่ดี เอ๊ะ! มันมีอะไรน่าสนใจกว่าคนตรงหน้าอีก !
" เวียร์ ฉันบอกให้กลับบ้านได้แล้ว!! "
ผมตะโกนใส่เธอ คนในโรงพยาบาลที่อยู่บริเวณนั้นหันมามองผมเป็นตาเดียว เวียร์เองก็ค่อยๆมองผม เธอดูตกใจมาก เพราะปกติผมไม่เคยตะโกนหรือตะคอกใส่เธอมาก่อน ตัวเธอสั่นๆ เหมือนกลัวผม เธอค่อยๆลุกขึ้นแล้วรีบเดินออกไป ไม่นะ เธอโกรธผมหรอ ผมไม่ได้ตั้งใจจะตะโกนใส่เธอนะ" เวียร์ หยุดก่อน!! " ผมเรียกเธอ แต่เวียร์ไม่ยอมหยุด กึ่งเดินกึ่งวิ่ง เธอไม่หันมามองผมด้วยซ้ำ เธอจะโกรธผมจริงๆสินะเนี่ย โถ่เว้ยยยย ไม่น่าเลย! ผมวิ่งไม่ทันเธอ เธอขึ้นรถแท็กซี่แล้วออกตัวไปอย่างรวดเร็ว ผมเลยรีบโบกรถแท็กซี่ตามไป นี่พึ่งจะคบกันวันเดียวเองนะ ก็จะทะเลาะกันแล้วหรอ?!
รถถูกจอดลงที่หน้าบ้านของเวียร์ ผมรีบจ่ายเงิน แล้วรีบวิ่งตามเวียร์เข้าไปในบ้าน
ผมเห็นเธอนั่งอยู่บนโซฟา สองมือบางปิดหน้าตัวเองเอาไว้ ตามมาด้วยเสียงสะอื้น" เวียร์ ฉันขอโทษ " ผมพูดพร้อมเดินไปนั่งที่โซฟาข้างๆกับเวียร์
" อึก ฮืออ ฮือออ ทำไมนาย...ต้องตะโกนใส่ฉันด้วย? ฮืออ " เธอยังเอามือปิดหน้าตัวเอง ผมค่อยๆ แกะมือของเธอออก
" ก็เธอไม่สนใจฉันเลย ฉันเรียกเธอก็ไม่ได้ยิน "
" ฉันได้ยิน ไนล์ แต่ที่ฉันสนใจสิ่งที่อยู่ในโทรศัพท์ มันคือ อนาคตของนาย " ผมไม่เข้าใจที่เธอพูด ผมไม่รู้ว่าเธอหมายถึงอะไร

YOU ARE READING
Only One! ( Niall Horan )
Fanfiction29 Chapters ! ! ! The END ! ! ! Talk to me and request me a fiction . Twitter : @puiiinppp FB : Prattana Phutip IG : @puiiinppp