YENİDEN

BEN

Selam gencler! Uzuncacik yb nizi begenmenizi umuyorum. Hepinizi opuyorum :*
Voteler yorumlar unutulmasin jdnskd Herkese iyi okumalar.

Bolum ithafi: MerveArslan083 multimedya icinde tsk canim djnsksk

" Kim bu kız? Yeni sürtüğün mü? "

Buda ne demek oluyordu şimdi? Cidden beni tanımamış mıydı? Olabilir miydi böyle birşey? Hem, Kerem'in yanındaki her kız onun sürtüğü mü olacaktı illa?

Boğazım düğümlenmişti. Konuşmak istiyordum; ondan hesap sormak, bağırmak istiyordum ama olmuyordu.

Madem o beni tanımıyordu - ya da tanımamazlıktan geliyordu - bende öyle yapacaktım.

Kerem hala bir cevap vermemişken Baran'ın gözleri hala üzerimdeydi. Yok yok. Cidden tanımamıştı. Yoksa böylesine soğuk bakabilir miydi gözleri bana?

Sonrasından Kerem lafa atıldı.

" Yok be abi, kuyruk sadece. "

Ne demek 'kuyruk sadece'. Bu ikisinin yanından cidden bi an önce gitmeliydim.

" Birincisi dedim. " Baran'a dönerek.
" Kerem'in hiçbir şeyi olmuyorum. İkincisi. " derken Kerem'e dönmüştüm. " Sabahtan beri peşimde it gibi dolanan sensin. "

Ardından hızlı adımlarla yanlarından uzaklaştım. Ah nede güzel bir başlangıç öyle!
Orta sondan sonra bile hala aklımda Baran vardı. Sadece Baran. Ondan öncesi de yoktu, sonrasıda. Aslına bakarsanız onla olan birşey de yoktu.

Beynimi düşümcelerden arındırıp okulun içine girdim. İlk işim müdüre gidip sınıfımı öğrenmekti. Kerem'e gidip soramazdım.

Müdürün kapısının önüne geldiğimde durdum. Derim bir nefes alıp gülümsemeye çalıştım. Aksi halde 'noldu kızım, birşeyin mi var?' sorularına maruz kalmak istemiyordum.

Kapıyı tıklatıp içerden 'gir' sesi geldiğinde girdim.

" Ne vardı? " dedi başını hiç kaldırmadan soğukça.

" Ben yeni kayıt yaptırdım da sınıf--

Kafasını kaldırıp beni süzdü.

" Sen şu son kurbansın anlaşılan. " dedi gülerek. Anlam veremeyerek baktım. " Ne işin var kızım burda? Aman neyse banane canım 12-C sınıfın. "

" Saolun. " diyerek odadan çıktım. Nereye düşmüştüm ben böyle.

En üst kata çıkıp sınıfa girdim. Henüz zil çalmamış olacak ki herkes ayaktaydı.

Girdiğim anda kızların iğrenç bakışlari ve erkeklerin pis sırıtışlarıyla karşı karşıyaydım. Sanki bana yeni oyuncaklarıymışım gibi bakıyorlardı.

İçime dolan gitme isteğine aldırış etmeden kendime yer arayarak bir kaç adım attim.

" Gel buraya. " diyen sesi duyduğumda bakışlarımı oraya çevirdim.

Kerem. Of. Yanına oturup oturmamakta kararsız kalsamda 'diğerlerinden iyidir canım' diye düşünerek en arka sıranın bi önündeki sıraya geçtim. Dipte Kerem oturduğu için sağ taraf benimdi.

" Demek peşinden it gibi koşturuyorum he? " dedi gülerek. Sahte bir gülümsemeydi bu. Ne kadar ondan nefret etsemde tanıyordum.

" Koşturmuyor musun? " dedim iki kaşım havada.

" Belki biraz. " dedi baş ve işaret parmağını arasında az boşluk kalacak şekilde yakınlaştırarak.

Gülmekle yetindim. Sanırım ilk defa onun yanında içten gülmüştüm.
Sonrasında beynimi kurcalayan sorulardan kurtulmak için ona birkaç şey sormaya karar verdim.