YENİDEN

SADECE

Selam millet 🙋
Öncelikle 6 gün arada bölüm yazmayı özledim jxmskz ama evde olmadığım içim yazamadım neyse tatilin kalan günlerinde bölümler sıklıkla gelicek. Helinizi, tatliş yorumlarınızı öpüyorum 😚 İ yi okumalar. Voteler, yorumlar unutulmasııın!
Multiye Yusuf'u koyucaktım da bu fotoğrafı görünce olmadı xjnzjxj

Bölüm ithafı: janım Akarr1903 💥

Tek kaşı havada Yusuf'a baktı. " Senin mi? " dedi gülerek. Sonrasında gözleri beni bulduğunda bana özlemle bakıyordu. İlk defa gözleri bana özlemle bakıyordu.
" Onu yıllar önce ilk ben gördüm. "

Sözleriyle kalbimin ritmi fazlasıyla hızlanmıştı. Beni korumuştu. Belki de kıskanmıştı. Hatta aklının bi köşesinde ben hala olabilirdim.

Birşey söylemem gerekiyor muydu? Söylesem ne söyleyecektim?
En iyisi susup sadece izlemekti.

Heyecanımı bastırmak adına derin bir nefes aldım.

Baran gözlerini benden çoktan çekmişti. Dik dik Yusuf'a bakıyordu.
Yusuf söylediklerinden pek birşey anlamamış olacak ki;

" Çağan. " dedi gülerek. " Yoksa Deren'le beşik kertmesi misiniz? "

Anlaşılan Baran'ı ciddiye almamıştı.

" Yusuf. " dedi Baran, Yusuf'a doğru bir adım atarak. " Gayet ciddiyim. " ve en soğuk bakışıyla baktı Yusuf'a.
Ardından arkasını dönüp gitti.
Resmen arkasını dönüp gitti.

Afallamıştım. Boş boş arkasından bakıyordum. Bende neler düşünmüştüm ama o onca lafı edip gitmişti.

" Hey. " dedi Yusuf omzuma dokunurken. " Çağan neyden bahsediyor? "

Omuz silkerek banka geri oturdum. Öylece kalakalmıştım. Ne ona karşı nasıl davranacağımı biliyordum, ne de nasıl konuşacağımı. Hatta nasıl hitap edeceğimi bile bilmiyordum.

Benden sonra Yusuf'da banka oturdu.
" Bazen bende onun sorunları olduğunu düşünüyorum. " dedi gülerek.

" Sorunları yok. Dengesiz. " dedim sitemle.

" Siz. Tanışıyor muydunuz? "

Ne demeliydim? Tanıştığımızı söylersem Baran kızar mıydı?
Sabahtan beri bana istediği gibi davranabiliyorsa, bende istediğim gibi davranabilir, istediğimle konuşabilirdim.

" Evet. "

" Hadi ya. " dedi, gülmesi hiç solmuyordu. " Bi ara seni kapmak için uydurduğunu sanmıştım. "

" Ne kapması? Malınız mıyım ben? " dedim sinirle.

" Öyle demek istemedim. Ama. Bilirsin işte erkekler arasında vardır böyle şeyler. "

Haklı olabilirdi. Zaten şuan hiç bu konu hakkında tartışmak istemiyordum.
Olumlu anlamda kafa sallamakla yetindim.

Hava esiyordu ve üşümeye başlamıştım.

" Sınıfa çıkalım? " dedi Yusuf sorarcasına.

Aslında istemiyordum. Ama nereye kadar ondan kaçabilirdim ki? Aynı okul, aynı sınıf..

" Olur. " dedim sessizce.

Sınıfa çıktığımızda kapı kapalıydı.

" Hoca girmiş midir? " diye sordum tereddütle.

" Siktir et. " dedi ve kapıyı açarak sınıfa girdi. Daha doğrusu daldı.

Gözlerimle sınıfı taradığımda hoca sınıfta yoktu.

Baran'a doğru yaklaştıkça kalbimim ritmi hızlanıyordu. Ellerimi ne yapacağımı bilemez bir şekilde hızla sırama geçip oturdum.

" Napıyordun onla? "
Konuşmasıyla Kerem'e döndüm.

" Bahçeye inip biraz so-- Ben ne zamandan beri sana hesap veriyorum Kerem? "

" Deren sevgili babacığın hiç aklımdan çıkmıyor. " dedi piç bir şekilde gülerek.

" İğrençsin. " deyip çantamı aldım. Ve öndeki boş sıraya doğru giderek Yusuf'a seslendim.

" Oturmama izin var mı? " tebessüm ederek sormuştum.

" Olmaz mı? " diyerek yana kaydı. Nesi vardı bu çocuğun, gayet iyi ve kibardı.

Bende hemen sıraya yerleştim. Bu bir yıl nasıl geçicekti böyle?

Konuşmadan oturuyorduk. Sessizliği bozan taraf Yusuf oldu.

" Çagan'la aranda. Eskiden birşey mi vardı? "

Ah evet. Çagan demişken, bunu sormalıydım.

" Ona neden Çagan di--

Cümlemi bitiremeden kolumda hissettiğim baksıyla ayaklandım.

Kafamı kaldırdığımda kolumdaki eller Baran'ındı.

Gözgöze geldiğimiz zaman sinirli bakışlarını farkettim.

" Napıyosun sen? " dedim sinirle. Yıllar sonra onun ilk defa gözlerine bakıp konuşmuştum. Ve bu da bumuydu cidden?

Cevap bile vermeden beni ardından götürmeye başladı.

" Çagan bırak kızı. " dese de Yusuf'u takmamıştı.

Sınıftan çıktığımızda çatı katına doğru çıkmaya başladı. Şuan korkmam gerekiyordu ama bende heyecandan başka bir duygu yoktu.

Sonunda çatı katına gelip boş bir köşeye geçtiğimizde durdu.

Kaşlarımı çatıp Baran'a döndüm.

" Naptığını sanıyorsun sen? "

" Kerem seni uyarmadı mı? Hala neden Yusuf'un yanındasın? Neden onunla konuşuyorsun? " sesi sertti.

" Bu seni alakadar etmez! " dedim sinirle. Cidden alakadar etmezdi. Hem daha ilk günden ne bu samimiyet? Ne bu ilgi alaka? İnsan bi önce düzgünce konuşur, selamlaşır. Ne biliyim yani, 4 yıl sonra yeniden karşılan iki insan birnirine nasıl davranırdı ki? Bu sorunun cevabını bilmesem de nasıl davranmayaçağını biliyordum. Bu şekilde davranamazdı. Davranmamalıydı.

Şuan sanki yıllar sonra yeniden karşılaşan iki insan gibi değil de birbirini kıskanan çift gibiydik.

" Deren. " dedi sinirle. " Ondan uzak dur. " ve arkasını döndü. Yine gidecekti. Ama bu sefer izin vermemeliydim.

" Çağan. " dedim heyecanla. Durdu. Arkasını döndü. " Neden böyle seslendiklerini merak ettim. " ve gözlerimi gözlerinden çekip yere kitledim.

Bana doğru geldiğini adım seslerinden anlayabiliyordum.

Aramızda az mesafe kaldığında durdu.

Bakışlarını üzerimde hissettiğimde kafamı kaldırıp gözlerine bakma ihtiyacı hissettim. Öyle de yaptım.

Bir kaç saniye gözlerime baktıktan sonra konuştu. Sanırım en çokta gözlerime bakıp konuşmasını özlemiştim.

" Merak ettiğin ne varsa, sadece bana sor. "