YENİDEN

Bİ HAFTA

Ay ay ayy. Selam gencler ✋ Ozlemisim jsndjjsks Bu aralar biraz bosladim. Kusura bakmayin 😘 Vakit buldukca yazmaya calisicam. Insallah hizla buyuruz 💪
Bu arada onemli not: Yb fazla Keren icerir xjsnjxjs
Opuldunuz. Vote ve yorumlarinizi bekliyorum 😜
Bu arada begeniceginizi dusundugunuz bff lere de hikayeyi onermeyi unutmayiin!

" Yasin amca. Deren cezalı. "

" Kereem! " diye bağırarak yere eğildim. Nolmuştu buna böyle?

" Olum noldu sana? " diye babam araya girdi. Gözlerindeki endişeyi farkettiğimde, kalbim acımıştı. Daha farklı nasıl tarif edebilirdim bilmiyorum ama. Kalbim. Çok acımıştı. Bir kez olsun bana bu gözlerle bakmamıştı. Bir kez olsun benim için bu denli endişelenmemişti. Cidden. Ben ne günah işlemiştim?

Babamın da yardımıyla Kerem'i kaldırıp salona götürdük.

" Deren git pansuman için bişeyler getir. "

Cevaplamadan gittim. Banyodan çantayı alıp geldim.

" Ne bakıyosun kızım? Temizlesene çocuğun suratını. " dedi babam sinirle.

" Şey baba... "

" Baba ney?! "

" B-ben pamuģa dokunamam ki. " dedim korkarak.

" Lan sen dalga mı geçiyosun benimle? " diye kükredi.

" A-ama---

" Deren tek kelime daha etmeden şu işi yap! "

Korkmuştum. Ellerim titriyordu ve ne yapacağımı bilmiyordum. Pamuğa dokunamıyordum. Yoksa, bu da mı benim hatamdı? Ben ne yapabilirdim ki?

Sonradında çantada yumuşak bezler görünce rahatladım. Ve hızla kanları silip yara bandı yapıştırdım. Bu işi yaparken olabildiğine nazik olmaya çalışıyodum. Sanırım canını fazla yakmamıştım.

Ama sürekli dip dibe geliyorduk ve Kerem'in bakışları beni oldukça rahatsız ediyordu.

" Tamam yeter! " dedi babam.

Kerem yerinde doğruldu.

" Noldu oğlum? Kim yaptı? "

" Önemli bişey değil bab- şey Yasin Amca. "

Suratında oluşan tedirginliğe anlam veremiyordum.

" Kerem. Oğlum delirtme beni. "

" Yasin amca. Deren cezalıydı. Bunu bil yeter. " dedi ve ayaklandı Kerem.

" Oğlum dur bari kalsaydın biraz. "

" Babam bekler Yasin amca. Gidiyim ben. Deren sen bi benle kapıya gelebilir misin? "

Babama baktım. Olumlu anlamda kafa sallıyordu.
Ben de kapıya kadar Kerem'le gittim.

Kapıda;

" Özür dilerim. " dedi. Tüm içtenliğiyle.

" Neden? "

" Geç kaldım. "

" Mühim değil. Kızmadı zaten. " dedim gözlerine bakmamaya çalışarak.

" Sende zevkten ağladın zaten. " dedi gözlerimin tam içine bakarak.

Diyecek bişey bulamayınca tek yapabildiğim kafamı eymek oldu.

O sırada yanağımdaki elin baskısıyla kafamı kaldırdım.

Keren sağ yanağıma yerlestirdiği eliyle, yüzümü okşuyordu.

" Üzülme. Ağlama. İnan bana. Az kaldı. "