"Bana bağırmayı kes Barış!"
"Ne demek ben kendi sevgilimle öpüşemem! Benim sevgime güvenmiyor musun?"
"Açıkçası şu olanlardan sonra hayır!"
"Ne demek şu olanlardan sonra?!"
Söylerken bir adım daha attı. Sözleri sakin olabilirdi ama gözleri öfke kusuyordu.
"O BOKTAN KIZI, O BOKTAN GECE, O BOKTAN YERDE ÖPMENDEN SONRA OLABİLİR Mİ?!"
Bu ani çıkışım üstüne durgunlaştı, ela gözleri sanki bir şey arıyormuşçasına üstümde dolandı.
"Bunu sen istedin."
"Ne demek bunu sen istedin, acaba o kızı öpmeni nasıl ben istemiş olabilirim ki?"
"Belki de beni hiç öpmediğin için olabilir mi? Ben bir erkeğim. Ve sen bu 8 ay içinde bir kere bile öpmeme izin vermedin, bana asla güvenmedin ki nasıl benden bunu bekleyebil-"
"Sen bana asla o güven hissini vermedin ki?"
"Bu ilişki bitti."
"Beni anlamıyorsun bile, sen başka kızlarla öpüşürken benden nasıl böyle bir şey isteyebilirsin ki? Benim gururum yok mu?"
"SEN BANA GÜVENMİYORSUN BİLE, KENDİ AĞZINLA SÖYLEDİN!"
Sakin cümleleri bir anda kükremeye dönüştü. Delirmişçesine tekrar etti aynı cümleyi. Elleri zaten kumral saçlarına gitmişti. Ela gözlerinde ateşi, saf öfkeyi gördüm. Korkmuştum. Kalbimin derinliklerindeki saf öfke, aciz korkumu yenmişti, içimdekileri şiddetle savuracak kadar.
"SEN BENİ ALDATTIN! GÜVENİMİ YERLE BİR ETTİN, KALBİMİ, DUYGULARIMI EN ÖNEMLİSİ DE BENİ HİÇE SAYDIN. BENDEN SANA GÜVENMEMİ BEKLEME, BENİ HİÇ SEVMEMİŞSİN BİLE, BİR DÜŞÜN BAKALIM BEN BAŞKA BİR ERKEĞİ ÖPSEYDİM NASIL HİSSEDERDİN?!"
"BANA BAK SÜRT-"
"GÜVENMEMEKTE HAKLIYMIŞIM, BAK NASIL BENİ HEMEN SÜRTÜK YERiNE KOYMUŞSUN!"
"O KIZ SADECE BİR HATAYDI!"
"NE YANİ O KIZI ÖPMEN NASIL BİR HATAYDI? ASIL HATA SENSİN! Hayatımdaki en büyük hata."
Hararetle, öfke kustuğum cümleden sonra sesim mırıltıya dönmüştü. Kalbim. Acıyordu. Gözlerim yanıyordu. Ne yazık ki sinirlenince ağlamak gibi bir özelliğe sahibim. Ne kadar nefret etsem de.
Ağlamak zayıflık değildir, aksine güçlü olduğunu gösterir, güçlü insanlar içindekileri dökmeye korkmazlar fakat insanlar bunu böyle görmezler, göremeyecekler de.
Gözümden bir damla yaş firar etmişti bile. Kalbim acıyordu. O beni aldatmıştı. Benim ona güvenmediğimi söylemişti. Evet. Güvenmiyordum. Belki de benim aşkım onu o kızla öpüşürken gördükten sonra bitmişti. O benim aldatabiliyorsa belki de hiç olmamıştı, olmayan aşkımız.
"ÇIK GİT EVİMDEN! BİR DAHA DA YANIMA BİLE YAKLAŞMA!"
Daha fazla küçük düşmemek için kapıyı hızlıca çarparak çıktım evinden. Artık ne benim evim, ne de bizim evimizdi. Onun eviydi ve bir daha oraya adımımı dahi atmayacaktım. Alçak herif.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın Ardındakiler
Teen FictionGün ışığı ortaya çıktığında, her şey gün yüzüne çıkar, ya karanlığın ardındakiler, çoktan gölgelerde boğulmuşsa? ∞ Gözlerim yardım bulma umuduyla sokağı tararken, bir çift kahverengi göz kendini ele vermişti. Bakışlarını ay ışığında parlıyordu. Arka...
