ADİSYON

2.Bölüm

‘’Geçmiş diyoruz ama geçmemiştir hep.Onun tek anlamı vardır ‘’geç’’ ilk hecesi gibi , bir trafik polisinin geçi gibiydi yeşil ışıkta. . Ama hep kırmızı durdururdu.

Sen kaçabildiğini sanırsın ama tek gidebildiğin km lerdir.Beden kaçsa aklının bir köşesinde kalır.

Eskiden kumar oynardım ,  dahada başka işlerim vardı.. Ama şimdi görüyorsun bu küçük manav dükkanı kaldı.Burada helal kazanayım diyorum bırakmıyorlar çocuk bırakmıyorlar’’ dedi.
İşe koyulmuşlardı.

Cemil ‘’Fatih’ler iş çıkışı buluşalım dedi.Bir kafede çay içeriz diyordu ‘’

Manav ‘’Tabi tabi git gez biraz aslanım’’

Cemil ‘’Eyvallah abi’’

Üç arkadaş sözleştikleri gibi manavın önünde buluşmuşlardı.Fatih , Bilal ve Cemil. .

Bilal ‘’Birader buraları çok muhteşem ‘’dedi

Fatih ‘’Buralara bizim takılmaya gücümüz yetmez dedi''.

Genelde mahallenin kahvesi vardı , orada çay içerler bir iki elde pişti oynarlardı.Sorsan hiç biri kağıt tutmasını bilmezdi.Zaten onlar buralara ait değillerdi.

Fatih ‘’Hep geç kalıyorsun Cemil.Öğretmenler sana çok takacak.Son senemiz patronla konuş biraz daha erken salsın seni ‘’

Bilal ‘’Fatih, haklı son senemiz’’

Cemil ‘’Farkındayım çocuklar ama ne yapabilirim.Biliyorsunuz malum durumumuz.’’

Fatih ‘’Bizim senden farkımız mı var hepimiz aynı rengiz.Diyoruz sana gel bizim kafelerden birine aldıralım seni , onuda istemiyorsun ‘’

Malum bizim bu çocuk gururluydu.Ters bir şey duysa kırılır , üzülürdü.Alışmış bir kere hammallığa ne yapsın.

Cemil ‘’Bilmiyorum.Yarı yolda bırakmak olmaz şimdi hayırlısını diliyelim , kalkalım bu arada yavaş yavaş’’ Dedi.

Ceplerinden çıkardıkları bozukluklarla ortak bir şekilde hesapları ödediler.Kimse de bir birinin üzerine yıkmazdı.

Cemil ‘’Beyler ben şöyle bir turlayıp gideceğim.Sizlere hayırlı geceler’’

Fatih ve Bilal bu tarz davranışlara alışkındı.İçine kapanıktı Cemil.Pek anlatmazdı.

Mahallenin kahvesinden ayrıdıktan sonra almış başını gitmişti.Gözleri hep yerde ,omuzlar düşmüş.O çok genç bir adamdı.

Nereye gelmişti böyle.O kadar olmuşmuydu kahveden çıkışı , zaman ve yol akıp gitmişti ayakları altında.Dilinde de bir şarkı vardı.

 ‘’Ölümler çıplak gelir.Geceyi indirir yavaşça gözlerine.Benden geçmek kolay değil.

Feryad eder ateş sözlerime.

Yayılır nefesim çiçeklere, ay ışıldar soğuk bedenimde... ‘’

‘’Sigara ver’’ Diye sesle geldi kendine.

Cemil ‘’Ben sigara içmem ki ‘’dedi.Bu gelenler hiçte öyle gideceğe benzemiyorlardı.

Derken zaten aralarında tartışma çıktı.Cemil alttan alıyordu.Gelen tinerci tayfası koymuştu kafasına , sigara ve paranın derdindeydi.

Cemil gitmeye çalışıyor , onlar ise bırakmıyorlardı.

Cemil de bu sokaklarda büyümüştü fakat ne işi olurdu onun böyle tinercilerle.’’Bırakın beyler’’dedi Cemil.

Ve aralarından biri hiç anlamadan saplamıştı bile Cemile bıçağı.. .