ADİSYON

10. Bölüm

Herkes aynı anda ''Olamaz''dedi.Cemil ''bende şaşkınım çocuklar''dedi.Herkes bir anda soru yağmuruna tuttu.Ne oldu neden gelmiş diye.

Murat çok endişeliydi bu konuda. Acaba ne konuştular, ona annesinden bahsetti mi? Murat bu soruları öğrenmeliydi.

''Cemil seninle öğle yemeğini beraber yiyelim olur mu? ''

''Tamam kardeşim''

Derse dönmüşlerdi.Murat hala olayın mahiyetindeydi.Eğer Halit Bey, Cemil'e onun annesi şöyle dedi dediyse Murat ne yapacaktı. Belkide dedi ama Cemil bunu diğer arkadaşlarının yanında söylemek istemedi.Her ihtimal olabilir.Melike'yle çok samimi iyi görünüyorlardı.Murat '' eğer kötü bir şey olsa bunlar böyle olmazdı''diye düşünüyordu.

Öğle tatilinde Melike, babasıyla birlikte yemek yedikleri için Cemil onun yanından ayrılmakta pek sorun yaşamadı.

Murat'la birlikte sallandılar okulun altındaki çay bahçesine.Çok güzel tost yapardı burası.Genelde bütün liseli aşıklarda burada buluşurlardı.Yani anlayacağınız burası öğle araları sevda bahçesiydi.

Murat konuya girmek için sürekli adım atmaya çalışıyordu.Cemil bunun farkında ama oda hemen girmek istemiyordu.Böyle karşılıklı bilinmeden bir istek vardı.Bu duruma çok dayanamayan Murat tostları da söyledikten sonra konuya girdi.

''Neler söyledi sana''

''Kim'' diyerek anlamamazlıktan geliyordu.

''Yahu lafı çarptırma Halit Bey ne dedi? ''

''Hiç havadan sudan konuştuk''

''Saçmalama Cemil! Anlat bakalım''

''Bak Murat ! En yakın arkadaşım sayılırsın ve bana ilk defa aşık olduğum , aşkı hissettiğim bir durumda çok yardımcı oldun.Onun öncesinde sınıf arkdaşıyız.Biliyorum annen beni sevmiyor.Bunun farkındayım.Ama bu durum sana olan sevgimi, saygımı en güzeli dostluğumuzu bitirmez.Şimdi Halit Bey annenden duyduğu bir sözü bana gelip söyledi mi diye merak ediyorsan öyle bir şey olmadı. Olsaydı da zaten pek umursamazdım. Önemli olan biziz. Bizim dostluğumuzdur.''

Murat, Cemil'in sözleri karşısında kala kaldı.Ne demeliydi ki ? Yeterince açık konuşmamışmıydı Cemil. Haklıydı Cemil. Söylediği herşey doğruydu.

''Ne bileyim oğlum.Korktum bir an.Biliyorsun sende annemi bana da sürekli neler diyor. Ama ona da karşı gelemem sonuçta o da annem. .''

''Ya kesinlikle karşı gelemeni bende onaylamam. Olabilir sevmeyebilir. Yapacağımız bir şey yok. Dediğim gibi önemli olan dostluğumuz'' dedi.

Bu arada zaten tostlar da gelmişti. Enfes kokuyorlardı. Yanında birde sıcak, duble bardak çay söylemişlerdi.

Herkesin kafasında binbir düşünce vardı. Cemil, doğum gününü düşünüyordu. Bu durumu Murat'a açmalıydı. Zaten daha da yardım edebileceği kimse yoktu.

''Murat senden bir konuda yardım almam lazım''

''Tabi kardeşim ne yapalım''

''Ya şimdi nasıl dicem ben hiç beceremem bu işleri''

''Ne isteyeceksin oğlum söylesene''

''Melike'nin doğum günü var''

''Ne zaman! Neden daha önce söylemedin birşeyler hazırlardık''

''Yok şimdi değil'' Cemil bu duruma çok gülmüştü.Arkadaşının o istekli yardımına da gurur duymuştu hani.

''Ee! Sen de dalga mı geçiyorsun! Ne zaman onu baştan söylesene''

''Tamam oğlum kızma hemen. Dalga geçmiyorum. Çok az zamanım kaldı. Perşembe akşamı''

''Hadi ya çok az gün kalmış''

''İşte farkındayım ama bende çok olmadı öğreneli''

''Anladım. Ne yapabiliriz''

''Bende onu senden öğrenmek istiyorum''

''Bunu ben akşama kadar düşünüp haber vereceğim''

''İyi hadi yavaş yavaş okula gidelim''

''Tamam hadi''
Hesabı ödedikten sonra okula ağır adımlarla çıkmaya başladıklar. Kafalarında sorular vardı. Ne yapabiliriz , nerede olabilir diye. Fakat atladıkları bir durum vardı. Halit Bey kesinlikle kızının ilk doğduğu günü unutacak bir adam değildi. Hele ki şu durumda kızının tam dönüm noktasında.

Herşey ayarlanmış gibi okul kapısına tam Cemil ve Murat girerken bir de araba yanaştı. İçinden inerek kızına sarıldı '' iyi dersler kızım'' dedi. O sırada Murat'ı görerek ''Naber Murat'' ''Merhaba Halit amca''

''Naber delikanlı''

Melike, Murat ve Cemil aynı anda birbirlerine baktılar.

''Merhaba efendim''