ADİSYON

8. Bölüm

Murat annesi şoktaydı.Ne diyeceğini bilemedi.Aslında müdehale hakkını kimden almıştı ki.Hep böyle olmaz mı? Birileri bizler üzerinde hakkı yokken birden sahiplenirler bizi.

''Ne! Kim dedin''

''Cemil! ne oldu ki''

''Hiç, hiç kızım''

Melike'nin babası birşeylerin ters gittiğini farketti.Ama orada ses çıkarmadı.Murat eve yeni gelmişti.Her akşam neredeyse Cemil'in yanına gidip sohbet ederdi.

Murat'ın annesi ''Murat oğlum hadi Melike'yle odanda oturun ''dedi.

''Tamam anne''

Melike gittiği gibi durumu babasına anlatmaya başladı.Babası adeta sinir küpüne dönmüştü.Murat'ın annesi nasıl aşağılamıştı Cemil'i.Fakat iyi kalpli Murat'ın babası olaylara bu kadar tepkili olunmamasını, onların daha çocuk olduklarından bahsediyordu.

Değil mi hep çocuktuk. Masumca sevmeye çalışırken büyüdük.Sonra herşey sahteliğine büründü.Keşke bıraksalar da hep çocuk kalsaydık.

''Evham yapıyorsun Halit. Bence bunda büyütülecek bu kadar bir şey yok''

Murat'ın annesi ''Nasıl yok canım. Halit gibi beyefendinin kızı öyle biriyle olamaz.Ayrıca daha ne kadar oldu tanıyalı birbirlerini ''

Murat'ın babası ''Saçmalıyorsun bence.Durduk yere adamıda heyecan yaptırma.Herşey hallolur sıkma canını, genç bunlar ''

Gece öyle yitip gitmişti.Zaten ne yitip gitmez ki.Her zaman birşeyler biter.Başlarsın devam ettiğini sanırken aslında devam eden kişinin tek sen olduğunu anlarsın.Yine de susarsın aşıksın ya sonuçta.Ah!! şu aşk yok mu herbirimizin masumca kendimizi zorla inandırıp, sonra da bir plak gibi başlatıp gacırtılı gucurtulu dinlemeye çalıştığımız.İşte o masallar da kaldı.Şimdi romanlarda, şiirler de can verilmeye çalışılıyor.Bizlerde her seferinde bu ''sefer olacak ''diye kandırıyoruz.Aşkın ritmi şimdi sadece düm tek...

Cemil'i, hayaller şimdiden zincirle sarmıştı.Evde annesi ve biricik kardeşine anlatıyordu.Ailesi de onun böyle olmasına çok seviniyordu.Çünkü Cemil ilk kez aşık oluyordu.Yıllar sonra ilk defa bu duyguyu tatmıştı.

Okula giderken şimdi bir başkaydı bu çocuk. Kendine bakıyordu.Sürekli iyi olma peşindeydi.

Sabah okul kapısında Melike'nin yanında bir adam vardı.Sanırım bu babasıydı.Yaklaştıkça Melike kafasını eğiyordu önüne.Yoksa sevgilisinden utanıyormuydu?

Cemil büük bir olgunlukla olayı sezdikten sonra hiç bir şey olmamış gibi geçti gitti.

Halit''Kızım bundan sonra okul ben bırakacağım seni ''

''Sen bilirsin baba. Endişelenecek bir durum yok yalnız''

''Olsun ben bırakmak istiyorum seni ''

''Peki nasıl istersen bu konuda kavga etmek istemiyorum seninle''

''İyi dersler kızım''

''Kolay gelsin sanada baba''

Melike hızlı adımlarla Cemil'in peşinden gitti.Babasıda zaten arabasıyla çoktan gitmişti.

Cemil ''Kimdi o ''

''Babamdı o bıraktı bugün okula ''

''Hmm! Artık o mu getirecek seni''

''Anladım tamam bakalım.Sınıfa geçelim hadi''

Mutlu birşekilde sınıfın yolunu tutmuşlardı.Sorsan sıraları evleriydi onların.Aynı çatının altındaydılar.Aynı havayı solumak bile yetiyordu onlara.

Cemil ''Sende bireyler var gibi ''

''Yok ne olabilir ki''

''Eminmisin? Benden birşeyler saklıyor gibisin''

''Ya aslında seni babama söyledim''

''Ee ne dedi''

''Hiç bir şey''

''Ne güzel işte''

''Aslında hiç bir şey demezse problem vardır''

''Hmm! Ne yapacaksın''

''Bilmiyorum fakat Murat'ın annesine de söylemiş babam.Annesi de adını sorunca söyledim bende''

''O ne dedi''

''Aslında bakarsan biraz sinirlenir gibi oldu''

''Nasıl yani''

''Bilmiyorum surat ifadesi direk değişti''

''Haklısın bizim durumumuzu biliyor o yüzden Murat'la bile gezmemizi istemiyor''

''Keşke söylemeseydim''

''Sıkıntı ben alışkınım''

Müdür Cemil'i odasına çağırmıştı.Fakat ters giden birşeyler vardı.Oda da müdür haricinde biri daha oturuyordu.Halit'ti.

''Gel Cemil''

''Buyrun öğretmenim''

''Bu beyefendi seninle tanışmak istiyormuş''

''Buyrun ben Cemil''

''Ben de Halit. Melike'nin babası''