The Lost Boy || Ft. B-Brave

3:

Robin
Ik zat verslagen aan mijn bureau, we moesten zeker nog maanden wachten totdat Kaylee haar uiteindelijke uitslag kreeg. Rosalie appte me.

R: hey Robin! Ik ga een paar weken met David naar Griekenland

Oja.. Rosalie heeft met David

R: oh! Veel plezier x
R: thanks, hun.

Hmm. Rosalie is weg, Kaylee ligt in het ziekenhuis en ze appte me.
K: hey! Im so happyy, mrs Leijten hier!
R: awh! Zo lief! Veel geluk!
K: ty, ly. :)

Ik voel me echt loner.. Kaylee geeft nu alleen aandacht aan Samuel, Rosalie is er niet meer, nou ja.. In Griekenland dan.. En school gaat zo slecht dat ik wel praktijkexamen kan gaan doen..

Ik trek mijn jas aan en Uggs en stap naar buiten. 'Hey, Robin!' Hoor ik achter me. 'Eh.. Hey?' Zeg ik tegen de drie meiden. 'Ken je ons nog?' 'Nee, sorry..' 'Wij zaten bij je in groep 8!' 'Ohja..' Lieg ik. 'Ik ben Melanie, en dat zijn Fleur en Kyra.' Ohja, dat waren de populaire van de klas. Ik glimlach, maar eigenlijk wou ik 'Ga weg.' zeggen. 'En.. Heb je al een vriendje?' 'Nee..' Zeg ik ongeïnereseert. 'Oh! Wij wel!' Zegt Fleur, oke boeie. 'Jaa!! Guus is zo lief!' Zegt Kyra. Ik zucht vermoeiend. 'Ja, allemaal heel leuk enzo.. Maar ik moet gaan, doei!' Zeg ik en ik loop snel weg, arrogante trutten! Wat denken ze wel niet?
Ik besluit om even langs de bakker te gaan. Als ik binnenloop zie ik Samuel zitten. 'Hey!' Zegt hij. 'Hallo.' Zeg ik. 'Heb je met Kaylee?' Vraag ik er vrij snel achteraan. 'Ja, hoezo??' 'Dat vertelde ze!' Glimlach ik. 'Haha.' Lacht hij fake. 'Ik wou net een stukje gaan wandelen, ga je mee?' Vroeg hij. Ik knik langzaam en hij pakt mijn hand, trekt me omhoog en loopt samen met me de winkel uit.

'Ben je nog bij Kaylee geweest?'

'Nee, geen tijd voor gehad.' Zei hij na een lange stilte.

Ik trok aan zijn arm. 'Wat heb je gedaan..' Mompel ik. 'Niks!' Zegt hij onschuldig. 'Vertel.' Zeg ik. 'Hhhh! Oké!' Ik glimlach. 'Ik was bij Dioni en ik liep zo naar binnen en toen zag ik dat ze..' Hij maakt kotsgeluiden. 'Stop maar..' En ik slik mijn braaksel terug. We liepen een beetje door het bos. 'Kijk! Daarachter is een meertje!' Ik rende erheen. 'Kijk hoe mo-' Ik kijk om me heen. 'Samuel?' Ik loop een eindje terug. 'Sa-mu-eell!!' Schreeuw ik. Ik pak mijn telefoon en zoek in contacten naar 'Leijten' klik op het telefoontje en zet mijn telefoon aan mijn oor.

Aargh. Voicemail.

Ik besluit toch om terug te lopen. Als ik me omdraai is de lucht pikzwart. Er verschijnt een raar licht op een boom, er hangt een pop. Een pop met uitgesneden ogen. Ik blijf ernaar staren. Ze is wit, spierwit. Ik kijk naar de naam die erboven hangt. Ik schrik, Kaylee Oomen.

Ik probeer weg te rennen maar word tegengehouden. 'Waar ga je heen?' Hoor ik achter me. Er springt een gil uit mijn mond. 'Kom jij maar mee!' En mijn kraag snijd bijna door mijn keel heen.

Want ik weet niet wat hij denkt, of hij wel iets van me weet.. Nee geen idee.

Ik word wakker in een bos. Hetzelfde bos als gister. Er is wat op mijn hand gekrabbelt. " 1 " En mijn telefoon gaat, toevallig. 'Hallo, met Robin.' 'Hey Robin!' Ik hoor de stem van Rosalie. 'Heey Roos!' En ik glimlach. 'Ik heb een probleem..' 'Wat dan?!' 'Onderweg ben ik mijn paspoort kwijtgeraakt!' Ik schrik. 'Nee toch!' Ik kijk ondertussen naar de 1 op mijn arm. Betekent dat wat ofzo? Ik probeer op te staan en loop een beetje mank naar het pad. Als ik op heb gehangen gaat mijn telefoon weer. Anoniem.. Ik besluit hem maar gewoon te negeren.

##

Ik word wakker op het keukeneiland. 'Huh?' Ik kijk naar mijn arm, geen 1. Ik zucht opgelucht. 'Maar waarom had ik deze droom? Gaf die pop een tip op de dood van Kaylee?' Zei ik tegen mezelf, ik weet het niet. Dacht ik..