The Lost Boy || Ft. B-Brave

4:

Robin
Vandaag ging ik op bezoek bij Kaylee. Ik zat op de bank, de kerstmuziek bonkte door de muur heen, komop.. Het is al Januari.. Ik zucht oververmoeid en doe mijn jas aan. Draai mijn sjaal een keer om mijn nek en loop de deur uit.

Als ik aankom bij het ziekenhuis zucht ik diep. Ik loop door naar de lift, want jahoor! Ik onthoud het weer! Ik loop de trap op en dan naar links. Als ik binnenkom krijg ik een akelige steek in mijn hart. Ik wil van alles zeggen maar het enige wat mijn mond verlaat is:

'Hey.'

Ik zucht. Kaylee kijkt op, ze had me niet verwacht.. Merk ik.

'Hee.' Zegt ze glimlachend. Ik loop op haar af.

'Hoe gaat het?'

'Slecht.. Het word steeds erger..' Ze kreunt een beetje en gaat weer recht zitten.

'Vervelend..' Zeg ik. 'Ja..' Zegt ze.

'Hoe gaat het met jou en Samuel?'

'Wel goed, denk ik..'

'Mooi..'

Waarom kon ik niks zeggen?! Ik wilde echt alles zeggen, maar.. Mijn mond zat vast geniet ofzo.. Op een gegeven moment kwam er iemand binnen. 'Hey!' Zei Kaylee een stuk vrolijker. 'Hey bestfriend!' Ik keek op, Jessica. 'Hoe gaat het met jou en Tom?' 'Steeds beter!' 'Mooi.' Ik ging een beetje opzij, ik zocht hier niks meer waarschijnlijk. Dus ik liep de kamer maar uit. 'Doeg..' Zei ik nog zacht. Ik keek nog even door het raam. Toen ik tegen iemand opbotste. De koffie verspreidde zich over zijn shirt. 'Eh, sorry!' Zei ik. 'Maakt niet uit.' 'Mooizo..' Zei ik verlegen, zijn chocolade bruine ogen keken me lief aan. 'Laurens.' Zegt hij. 'Robin.' Zeg ik. Hij kwam wat dichterbij en tuitte zijn lippen. 'Eh.. Dit is een misverstand..' En ik liep gouw door. In de lift kwam ik Samuel tegen. 'Hey, Robin..' Zei hij. 'Hai..' 'Heb je mijn broer, Laurens, gezien?' 'Nee?' Broer?! Wat?! 'Oh.. Want hij loopt hier ergens random rond.' Samuel wou de lift uitlopen maar ik trok aan zijn arm. 'Je moet nog een verdieping hoger.' Zei ik. 'Oh..' Mompelde hij. Ik drukte op 1 en hij op 4. 'Ga je naar Kay?' 'Ja, hoezo?' 'Nou.. Ze heeft een nieuwe bestfriend, dus dan heeft ze mij niet meer nodig, hè?' 'Ach joh, stel je niet zo aan.' Samuel rolde met zijn ogen. Ik zuchte hard. 'Jij begrijpt het dus ook niet he!' En ik liep stampend de lift uit, ik moet niet zo bot doen. Maar dat jongens dat gewoon niet begrijpen.

Eenmaal thuis krijg ik een berichtje van Max, mijn kleine broertje van 19.
M: hey zuslief! Kan ik vanmiddag langskomen?
R: ofcourse!
M: vijf minuten te vroeg?
R: nein, ajuus!
M: ciao.

Ik sloot mijn telefoon af en ging op de bank zitten wachten op Max.

De deurbel ging.

'Hey, broertje!'

'Heey!'

'Waarom, moest je komen?'

'Ik heb een relatie, dus ik moet je even spreken.'

'Ooh? Met wie?' Vroeg ik toen we ondertussen naar de woonkamer liepen.

'Een meisje, leuke sfeer trouwens!'

'Nee joh en thanks.'

'Ze heet Karlijn.'

'Karlijn?' 'Ja.' 'Die van van de Laar?' 'Jep.' Zei hij trots. 'Max..' Die Karlijn was echt een trut als ik weet niet wat. 'Ja?' 'Weet waar je aan begint, hè..' 'Ja, duh!' Ik zuchtte, mijn kleine broertje word groot!! Ookal is ie 1.85 en ik een dwerg van 1.68 but i dont care..

'Maar dat was het, doei he!' 'Doeeg!' En ik sloot de deur. Ik leunde tegen de muur aan, eeeuw..
Karlijn.