5:

46 3 0
                                    

Robin
'Het internaat?!' Ik kijk Samuel vol ongeloof aan. 'Ja, maar kan jou toch niet schelen.' 'Je gaat niet, punt.' Eis ik. 'Waarom zou ik niet gaan omdat jij niet wil dat ik ga?' Ik keek hem aan, tranen prikkelde in mijn ogen. 'Goed! Ga dan maar, laat mij hier maar alleen, zonder Rosalie of Kaylee, als je een echte vriend bent!' Ik draai me weg van hem. Eikel.

Samuel
Het internaat is ver gezocht. Ik zucht diep en ik draai me om, loop de keuken in en haal een hand door mijn haren. 'Maar geloof niet dat ik daar nog gelukkig van word!' Hoor ik uit de verte komen.

Robin
Ik veeg mijn tranen weg als Samuel binnen komt lopen. 'Hier, thee..' Mompelt hij. 'Dankje.' En ik ruk het emotieloos uit zijn handen. 'Ik weet nog niet zeker of ik ga..' Mompeld hij. 'Het is jou keuze.' Ik sta nogsteeds met mijn rug naar hem toe. Ik draai me rustig om. Hij staat tegen de muur aangeleund. 'Wat wil je dat ik nu zeg?!' Zeg ik opeens, ik sla een hand voor mijn mond, ik moet niet zo bot doen. 'Van mij hoef je niks te zeggen..' 'Wat doe je hier nog? Ga naar Kaylee ofzo!' Ik zag dat hij schrok. Ik liep naar de deur en hielt hem open. 'Doeg.' Zegt hij en hij wil me knuffelen, maar ik duw hem de deur uit. 'Doei, Samuel!' En ik gooi de deur dicht. Ik haal een hand door mijn haar, dikke mongool dat hij is! Hij laat Kaylee gewoon in de steek terwijl ze schijtziek is! Ik sla met mijn vuist tegen de muur aan en bijt op mijn lip. Ik haat het als mensen elkaar achterlaten! Ik hoor mijn telefoon zoemen vanuit de keuken en ik loop erheen, Rosalie?

'Hey!'

'Haaaai, hoe is het daar?'

'Mooi! Alleen met Kay gaat het steeds slechter..'

'Ai, sterkte namens mij nog he!'

'Jaa! En hoe is het weer daar?' Vraag ik nieuwschierig.

'Elke dag boven de 20 graden!'

'Sodekanonne! Hier maar 5 graden ofzo.'

Een paar gniffeltjes aan de andere kant van de lijn.

'Maar ik moet gaan, doeeg!'

'Doeei!' En ik klik op het rode knopje. Het was fijn om weer even Rosalie haar rustgevende stem te horen.. Ik miste haar wel..

Die avond keek ik wat op tv, niet echt boeiend, maar oké.. Er werd op de deur geklopt. Ik liep erheen. 'Wat doe jij nu weer hier..' 'Ik ehm..' Stotterd degene. 'Waarom ben je hier.' En ik neem hem mee. 'Nou.. Ik moet je wat vertellen..' 'Samuel, zeg nou maaaar!' Zeur ik. 'Ik.. Ik denk dat ik naar het internaat ga..' Mijn mond valt open. 'Hoelang ben je weg?' '1,5 maand of korter..' 'Gelukkig! Ik dacht echt 2 jaar ofzo.' Samuel mompeld wat. 'Je gaat toch niet..' Hij knikte. 'Nee jij gaat echt niet 1,5 jaar weg!' Ik sloeg hem. 'Robin! Doe normaal!' Hij kreunt. 'Eerder jij! Jij gaat, niet ik!' Samuel zucht verslagen, sukkel.

The Lost Boy || Ft. B-BraveWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu