The Lost Boy || Ft. B-Brave

21:

Zie omslag als foto op vermist blad
__

Robin
Ik ging met mijn vingers langs Samuel's foto. 'Samuel, waar ben je?' Fluister ik naar de foto. Ik schrok, wat doe ik?! Ik verfrommelde het blaadje. De bedrieger zoekt het zelf maar uit! En ik gooide het in de prullenbak. Ik zuchtte diep en liep naar huis.

Als ik thuis de deur opendoe zit Dioni op de bank. 'Dioni, wat.. hoe..?' 'Babe, Samuel is echt weg..' 'Ja dat merkte ik al.' Mijn wenkbrauwen zakken omlaag naar boos. 'Is er wat?' Dioni kwam naar me toe. 'Nee, niks.' Ik zuchte en liep de keuken in. 'Moet jij niet bij je pa zijn om te helpen?' 'Neuj.' 'Volwassen, Dioni..' 'Jha..' Ik zuchte lachend. Wat een kind. Ik schenk de ju d'orange in een glas en neem het mee naar de bijzettafel in de woonkamer. Dioni pakte het van tafel af. Hij wou een slok nemen maar ik sloeg tegen het glas aan. 'Dat is van mij!' Gilde ik van het lachen. De ju d'orange verspeidde over Dioni's shirt. 'Oh, shitzooi!' En ik rende op mijn sokken naar de keuken, donderde ondertussen een paar keer op de grond waarbij er een paar gillentjes luidde, ik pakte de keukenrol en scheurde er een stukje af. 'Dioni!' Ik liep terug. 'Dio-.' Hij was weg. Ik keek om me heen. Ik werd besprongen door twee stevige handen. 'Omg.. Dioni, klootzak!' Lachte ik. Hij grijnsde en pakte het papiertje uit mijn handen. Hij veegt de ju d'orange van zijn shirt. 'Wacht ik doe het wel.' Ik wist dat het Dioni erg verleid als een meisje zijn shirt afdoet. Ik heb geen idee wanneer het bij hem zou gebeuren bij een ander meisje. Ik ging er niet teveel op in.

'Thanks.' Zei Dioni. Thanks? Alleen thanks? Waar ben ik trouwens mee bezig.. Dioni verleiden?! Nee.

'No problem.' Zeg ik. Ik wil weglopen maar hij pakt mijn pols. 'Dioni.. Doe dit niet! Ik word je zus!' 'Niemand die wat weet.' Dioni komt dichterbij, zijn warme adem komt in mijn nek. 'Dion..' Fluister ik. 'Ja, babe.' Ik genoot van het woordje "babe". Dioni kwam dichterbij en keek me recht in mijn ogen aan. 'Wat heb je mooie ogen.' Fluisterde hij. Ik bloosde en plukte een lokje uit mijn gezicht. Hij drukt zijn lippen op de mijne, op de achtergrond hoorde ik.

Vermist: Samuel Leijten,
We weten niet om wat voor reden.

De journaliste vertelde nog wat verder, dit was fout. Heel fout. Ik trok terug. 'Is er wat?' 'Ik kan dit niet..' Ik haal een hand door mijn haren. 'Nou, je doet het niet sle-.' 'Ik kan dit niet met jou, Dioni! Ik wil Samuel terug!' Ik sla een hand voor mijn mond, zei ik dat echt?! 'Echt waar?!' Hij keek me ongelovig aan. Ik zuchtte. 'Ik weet het niet..' 'Ik blijf wel bij je, lief zusje..' Hij loopt op me af en knuffelde me. Ik wrijf over zijn rug, hij was wel een lieve broer.. Maar ik kon niet zonder Samuel..

__