UMUTSUZ VAKA

BÖLÜM 7:ŞÜPHELİ

Ceyda uzun süredir gelmeyince merak ettim. Hastaneden çıkıp cafeye gittim. Ceyda yoktu. Bu sefer lavaboya gittim. Burada da yoktu. Iyice endişelenmiştim. Bahçeye çıktım. Göz gezdirdim etrafa. Görünürde yoktu. Tam giriş kapısına yönelirken ağaçların arasından Ceydanin sesini duyar gibi oldum. Bakmak için ilerliyordum ki tam o sırada Ceyda çıktı.

-Sen ne yapiyordun orada ve de cafeye gidecegini söyledin beni de endişelendirdin tam yarım saattir yoksun soylesene ne yapiyordun?
-Konuşmama fırsat verirsen anlatacağım.
-Anlat bakalım.
-Ben sadece bi köpek sesi duydum ve bakmak için buraya geldim sonra ona sesleniyordum o arada seni fark edip yanına geldim.
-Yarım saattir mi, yalan söyleme Ceyda orada ne yapıyordun hemen anlat!
-Sesini yükseltme Duygu.
-Sende yalan söylemeyi kes Ceyda.
-Aciklama yapmak zorunda değilim.
-Benim kardeşimsen ve sorumluluğun bize aitse yapmak zorundasın!
-Bunu yüzüme vurmana gerek yok.
-Vurmuyorum ayrıca ne demek istedigimi gayet iyi anladın.
-Yeter Duygu açıklama yapmıycağım o kadar.

Ceyda arkasına bakmadan ilerledi. Bense orada ne olduğunu merak edip ağaçların arasına daldım. Hiç kimse yoktu. Vede köpek.Gerçi bu köpek yalanına inanmamıştım. Hiçbir şey bulamayınca çıktım. Hastaneye girip babamın olduğu odaya gittim. Iceride sadece annem vardı.

-Ceyda nerede ?
-Seninle değil mi?
-Hayır, yani evet her neyse buraya ugradi mi?
-Hayır kızım sen zaten Ceydayi çağırmaya gitmemiş miydin?
-Tamam anne sakin ol gelince anlatırım.

Hızla odadan çıkıp cafeye gittim. Oradaydı.

-Ceyda .
-Efendim.
-Biraz oturalim mi?
-Olur .
-Sana inanıyorum tabiki ama sadece ya her neyse unutalım.
-Bence de unutalım anlatmam gerekirse sadece anılarım canlandı ve de orada kimse olmadığı için biraz yalnız kalmak istedim. Zamanın hızla geçtiğini fark edemedim.
-Anlıyorum seni kirdiysam ozür dilerim.
-Bende Özür dilerim.

Sarılıp cafeden çıktık. Odaya geldik. Babam uyuyordu. Annemde uzanmış tv izliyordu. Bizde oturup izlemeye başladık. Ceyda düşünceli görünüyordu.

-Bi sıkıntın mi var Ceyda?
-Hayır.

Geceyi hastanede geçirdik. Pazar günü de hastanedeydik. Akşamına doğru eve geldik. Yarın okul vardı. Annem babamın yanında kaldı. Biz Ceydayla eve gelmiştik. Odama geçip yatağıma uzandım. Dinlenmeye ihtiyacım vardı. Sessizlik odayı götürüyordu derken Ceydanin sesini duydum. Ama fisiltiliydi. Özel olduğunu düşünüp ilgilenmedim. Lakin ses tonu ağlamaklı gelince merak edip odasına gitmek için çıktım. Kapısının önüne geldiğimde duyduğum sözler şunlardi:

"Duygu mu? Sen delirmişsin. "

Iyice suphelenmistim ama Ceydaya soramazdim çünkü anlatmayacagi kesindi. Sesler kesildiğinde odama geçtim. Biraz düşünmüştüm. Acaba kiminle konuşuyordu? Adım geçmişti. Vede delirdiğini söylüyordu. Her neyse yakinda ortaya çıkardı. Şuan önemli bu konu vardı. Babam. Babam sakatti. Ne kadar ben iyiyim üzülmüyorum desede üzüldüğü her halinden belliydi. Kim uzulmezdi ki? Yürüyememek koşamamak oturmaktan başka birşey yapamamak ...

Gerçi tedavisi de vardı. Babam güçlü bir adam tekrar yuruyebilir.

İki günün sonunda iyice yorulmuş ve uykusuz kalmıştım. Dinlensem iyi olacaktı. Yatağıma yatıp ışıkları söndürdüm. Gözlerimi kapayip uyuyacaktim ki odaya hızla Ceyda girdi. Heyecanlı ve bi o kadarda telaşlıydı.

-Noldu Ceyda ?
-Duygu sana anlatmam gereken çok önemli bir şey var.
-Anlat dinliyorum.
-Nasıl başlasam bilmiyorum.
-Hadi ama Ceyda?
-Tamam hani o gün hastanenin bahçesinde uzun süre kalmıştım ve de bi köpek sesi duymuştum felan dedim ya .
-Evet
-Aslında o gün beni ağaçların arasından biri çağırdı. Kim olduğunu merak edip bende daldım içeri. Yüzü kar maskesiyle kapalıydı. Bana Babanın durumunu sordu. Ben de tanımadığım birine durumunu anlatmak istemedim. Ve sen kimsin? Diye sordum. O adını vermeden "Sen bana durumu söyle bende kim olduğumu " dedi. Ben teklifi kabul etmedim. Oda numarasını verdi. Fikri değişirse ve tanımak isterse aramam için. Ardından uzaklaştı. Sonra ben numaraya seni arayan kişinin numarasini karşılaştırdim. Numara aynıydı. Sana mesaj atan arayan o kişiydi. Sonra ben merak ettim. Ve az önce bu numarayı arayip babanın durumunu anlattım. O da kim olduğunu.
-Kimmiş?
-Önce "Duyguyu çok seviyorum' dedi . Bende bi sapık olduğunu düşünüp sen delirmissin felan dedim. Kimsenin hayatına Karışma ve eğer kimsen söyle artık. Ardından bana "bak Ceyda" dedi. Adımı nerden biliyorsun? Dediğimde ise "Seninle az mı futbol oynadık? " dedi.