****1.Bölüm - Talia****

183 16 0
                                    

Klasikleşmiş bir günün sabahıydı, tabi herşeyden habersiz... Sabahları hep huzurla uyanırdım, alarm kurmazdım. Çünkü sabahları telefonum hep aynı saatte çalardı. ''Aşkım'' arıyor... Lâkin bugün telefonun bu saatte son çaldırılışıymış.

Onu ilk tanıdığım gün hiç aklımdan çıkmıyor. Pazartesiydi öğretmen eldeli toplamayı anlatıyordu sınıftaki en güzel ve en zeki kız oydu tabi sümüklü ama zeki olan çocuk ise ben. Bütün soruları sanki önceden zihnine kazımış gibi öğretmen daha tahtaya yazarken cevaplıyordu. O gün ona sinir olmuştum. Teneffüs zili çaldığında öğretmenin ona ayrı ilgi gösterdiğini farkettim, bu beni daha çok hırslandırmıştı, dışarıya çıktım. Tüm bunlar yetmezmiş gibi ayağım takılıp düşmüştüm oyun oynarken, üstüm başım çamurdu. Ağlayarak annemin eve gidince çekeceği azarın etkisini bir nebze de olsa azaltmaya çalışırken, en sevdiğim arkadaşımın Bengi denilen o kendini beğenmişle sıramda sohbet ettiğini gördüm. Hızlı bir şekilde gidip ''kalk'' dedikten sonra Artem'in ''Bengi bu ders benim yanımda oturacak, sen arkaya geç hem üstün çamur olmuş bana bulaştırma'' demesi, beni daha çok hırsa sürüklemişti. Saçları çok uzundu rapunzel gibi, ayağa kalktığında sırayı öne iterek saçının araya sıkışmasını ve canının acımasını sağlamıştım. İlk o zaman görmüştüm yüreğime kordan bir göl yapan göz yaşlarını. Beni öğretmene şikayet etmişti, buda yetmezmiş gibi öğretmen bize o günden sonra yan yana oturmamızı söylemişti. Ona olan nefretim ve öfkem yetmezmiş gibi birde çıkışa kadar aslında hayran olduğum ama henüz kendime bile itiraf edemediğim o güzelliğini çekmek zorundaydım.

Yıllar geçmişti hiç yanımdan ayrılmadı. En iyi dostumdu, itiraf edemediğim aşkım. En zorlu sınavlarımda hep yanımda oldu kopya vermek yerine ögrenmemi sağladı, yanlış yaptığımda bile tek açıklayan o oldu. Ona okadar ısınmıştım okadar alışmıştım ki onda kendimi buluyordum. Itiraf etmek kolay olmadı tabi, tepkisinden çok korkmuştum. Ama yeşile çalan mavimsi gözlerimde onun bal sarısı gözlerinin ışığını hissedebiliyordum. Bana güç veren tek şey buydu, o benim yanlız çocukluğum değildi güzel olan her anı'm her yılımdı.

SONSUZLUĞUN SONUHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin