Her şey kırmızı gibiydi hatırlayamıyorum... En son gökyüzümü gördüm aydınlandı gözlerinde. Onu ilk kez bu denli korkak, kaybolmuş ve çaresiz gördüm. Gözleri gökyüzümdü, benim için ıslanırsa gökyüzü, ısınamazdım ki bir daha iyi bilirdi, neden yapmıştı ki bunu bana ?
Onu ilk tanıdığım gün hiç aklımdan çıkmıyor. Pazartesiydi öğretmen eldeli toplamayı anlatıyordu daha tahtaya yazarken bütün soruları çözüyordum zaten, mental aritmetik öğrencisiydim çünkü. Sınıftaki herkes sinir olurdu, farkındaydım. En çokta gökyüzü gözlü o çocuğun bana sinir olmasını istemezdim. Hep onunla konuşmaya çalışırdım çok asabiydi hep beni üzerdi, ağlardım. Sonra ''Sümüklü Rapunzel'' diye dalga geçerdi. Her teneffüs zili çaldığında koşarak ilk o çıkardı sınıftan, bende gelene kadar pencereden izlerdim. P gün Artem'le onun sırasında sohbet ediyorduk. İçeriye girip sinirli bir şekilde 'kalkmamı' söyledi. Düşmüştü galiba üstü çamur olmuştu tam "neyin var" diye soracakken Artem ona, arkaya geçmesini söyledi. Bir ara ayağa kalktığımda arka sırayı iterek saçımı araya sıkıştırdı yine canımı yakmıştı, ağladım. O günden sonra öğretmen bizi yanyana oturtmustu. Belli etmiyordum ama kelebek olup uçasım vardı.
Yıllar geçmişti, hiç yanımdan ayrılmadı. Hep en güzel doğrum oldu hayattaki en güzel iyi ki'm oldu. Onu her şeyden daha çok sevdim. O benim kaybettiğim kendimdi sanki. İtiraf ettiğinde her şeyin daha güzel olacağını biliyordum. O sadece bir insan değildi benim için, diğer insanlardan oldukça farklı bir insandı.
Gerçekten tanıdığım diğer insanlardan oldukça farklıydı ismi de buna dahildi onunla ilk konuşmamızda adını sormuştum, anlamını 'Talia'. Şans demekmiş, sanırım o benim en büyük şansım. Ona "Neden Talia?" diye sorduğumda annesinin de ona en büyük şansım dediğini öğrendim. Merak ettiğinden değildi belli ama oda bana sordu öğrenmek için:
"Peki sen, neden Bengi?"
"Ben babamın sonsuzluğuymuşum, Bengi sonsuzluk demek." dedim ona. Etkilenmişti. Mırıldandı. Sonsuz Şans. Evet, o benim hayatımdaki en büyük şansım olmakla birlikte biz "Sonsuz Şans" olmuştuk birbirimize.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SONSUZLUĞUN SONU
ЧиклитSevmek neydi? Neden gerekti? Aşk gerçekten mutlu mu eder, yoksa tamamıyla bir hayal kırıklığı mı? Kendi içimizde cevap bulamadığımız o derin soruların gerçekten bir cevabı var mı? Varsa benliğimiz neden cevaplamak yerine kafamızı karıştırıyor?
