Growing Up (What If?) [KathNiel]

Chapter 6 :)

»» On the 5th month of Ella's pregnancy »»

[A/N: Guyys! Si Ella at Patrick na po dito haa? Wag malito :) ]

- Patrick's POV -

Pauwi na kami ni Ella galing sa check - up. Grabe! Ang saya! Lalaki anak namin!!! Wooooh!!! Wala namang problema daw sa pagbubuntis ni Ella. Healthy daw ang baby. Thank God! Haha. Ano kayang pwedeng pangalan?

"Ella..." -Ako.

"Hmm?" -Ella.

"Anong magandang name?" -Ako.

"Ano bang name gusto mo?" -Ella. Ano nga bang name ang maganda? Dapat pang-maton. Haha!

"Daniel?" -Ako.

"Pwede..." -Ella.

"Parang ayaw mo naman ehh..." -Ako.

"De, okay nga eh. Haha. Kulet. Okay yung, Daniel. Daniel John?" -Ella. Oo nga no! Daniel John! Tama!

"Oo, tama! Ang sarap pakinggan. Daniel John Dimalanta Rivero! Yon!" -Ako.

"Hahahaha. Oh, ayan na! May name na! Hahaha." -Ella.

"Hahaha. Eto na pala. Tara na.." -Ako.

Tapos ay bumaba na kami ng kotse. Nandito na kase kame kela Ella. May naka-park ngang kotse eh. Parang kotse ni Papa.

"P-Patrick?" -Papa? O.O

"P-Pa? M-Ma?" -Ako.

"Anak..." -Mama. Tapos, tumakbo sya sa akin para yakapin ako.

"Ma, I missed you..." -Ako.

"I missed you too, Anak." -Mama. At kumalas na sya sa pagkakayakap sa akin..

"Kamusta?" -Papa.

"Okay naman ho." -Ako.

"Ikaw, Ella? Kamusta? Ang pagbubuntis mo, kamusta?" -Papa.

"Okay naman po. Healthy naman daw po ang baby namin." -Ella. Binigyan nya ng matamis na ngiti si Papa.

"Malaki na pala ang tiyan mo. *smiles* " -Papa. Bakit parang okay? Kasi nung huling pagkikita namin ng mga magulang ko, hindi nakapagsalita si Papa. Yun yung umamin akong buntis si Ella.

"Patrick, pwede ba kitang maka-usap? Tara sa labas?" -Papa. Tumingin naman ako kay Ella. Ngumiti sya at tumango bilang senyales na um-oo ako.

"Sige ho." -Ako.

...................

"Natatandaan mo pa ba? Nung huli nating pagkikita... Nagpaalam ka sa amin ng Mama mo na dito ka na titira dahil gusto mong panindigan ang nagawa mo kay Ella..." -Papa. Natatandaan ko pa yun...

"Opo..." -Ako.

"Wala akong ibang nasabi nun sayo... Ang natatandaan ko lang na bumuka ang bibig ko nun, pangalan mo lang ang nasabe ko. Oo, siguro talagang nabigla ako. I felt a little disappointed because I had a lot in mind for you in the future. And because I knew Ella was very smart and had a lot of good opportunities stored. Pero alam mo ba kung ano ang nagpawala nung disappointment na yun?" -Papa. Nakita kong nagpunas sya ng luha. His voice was cracking as if he'll burst out in tears anytime.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at naiyak na din ako. I can't control my tears to stop from falling.

"Son, it was when you said sorry for disappointing me. Dun ko narealize na, hindi mo pala ako dinisappoint. Instead, you made me proud of you, Patrick. I'm so proud of you, Son. You're growing up to be a real man." -Papa. That's it. Yun. Matagal ko ng inaasam na marinig yun mula sa kanya. Yinakap ko si Papa ng pagkahigpit higpit. At nagpunas na kami ng luha. Sabay na din kaming pumasok ulit sa loob ng bahay.

- Ella's POV -

Ang gaganda at cute nung mga napamiling gamit nila Tito at Tita (Patrick's parents). Puro batman. Haha. Kasi kanina, bago sila mamili at pumunta dito, tinext ko na sakanila na lalaki ang anak namin.

Plinano ko lahat ng to. Gusto ko kasing surpresahin si Patrick. Kahit naman kasi masaya kaming dalawa, alam at ramdam kong may kulang sa kanya. At alam kong ang pamilya lang nya ang makakapunan ng kulang na yon.

"May naisip na ba kayong pangalan para sa apo ko?" -Tito. Hahaha. Excited talaga sila.

"Meron na po." -Ako.

"Ano namang pangalan? Baka naman kalokohan lang yan ni Patrick?" -Tita. Hahaha. Kilala talaga nya ang anak nya.

"Nako, Ma. Hindi no! Ang gwapo nga nung pangalan na naisip ko eh. Daniel John Dimalanta Rivero. Odiba? Bagay na bagay po sa Dimalanta Rivero!" -Patrick. Yabang talaga nito. Haha.

"Oo nga. Magandang pangalan yan." -Mama.

....................

Pagkatapos naming maglunch ay dumirecho ako sa kwarto. Inaantok kasi ako eh.

"Ella?" -Patrick.

"Oh?" -Ako. Nakahiga pa rin ako sa kama at nakapikit. Inaantok kase talaga ako eh. Nakatalikod din ako sa pinto.

"Salamat ha?" -Patrick. At naramdaman kong niyakap nya ako. Naka-backhug sya sakin habang nakapikit pa din ako.

"Para saan?" -Ako.

"Sa lahat. For being in my life. For loving me. For being the mother of my child. At alam ko ding ikaw ang nagpapunta dito kila Papa. Thank you so much. For everything. I thank you for just simply existing in this world. For actually being my world. I love you so much, Ella. Mahal na mahal kita." -Patrick. Humarap ako sa kanya at ngumiti.

"Wala yun. I just want you to be happier. To be more complete. Thank you din, Patrick. Mahal na mahal din kita." -Ako. Then, I closed my eyes and drifted to sleep.

----------------

End of Chapter 6. :)

Vote, Comment and Become a Fan! :D