*alarm clock riiiiiiiiiiings*
- Ella's POV -
Whoaah! Grabe yung panaginip ko. Napanaginipan kong ipinakilala ko na si DJ sa tatay nya. Tas nagkabalikan daw kame ni Patrick. Isang bagay na napaka-imposibleng mangyare. Isinusumpa ko kaya si Patrick! Tas, babalikan ko sya ng ganun ganun lang?!
Pero bago ko ituloy an pagkkwento sa panaginip ko... Ba't ang sama ng pakiramdam ko?! Tas.. may naka-dugtong saking dextrose. Tsaka puti lahat?! Nasa ospital ako?! Bakit?! Anong nangyare?!
"Ugggh.." -yung nagbabantay sakin. Sino ba to?!
"Patrick?! Anong ginagawa ko dito?! Ba't ako nandito!?" -Ako.
'E-Ella... Buti naman at gising ka na! Sorry, Ella.. I'm really sorry. Hindi ko sinasadya yung nahalikan ako ni Michelle." -Patrick. Tagal na nun ah?!
"Asan na ba si Baby DJ?!" -Ako.
"Ano? Ella, wala na ang baby naten... Hindi mo ba tanda?" -Patrick.
"Ang alin?!" -Ako.
"Ella, nakunan ka. Nadulas ka sa bahay nyo. Sorry, kasalanan ko to. Kung hindi ako hinalikan ni Michelle, hindi sasama ang loob mo at wlaang mangyayareng masama sayo." -Patrick.
"Pero, Patrick, Kasama ko sya.. halos anim na taon na nga sya eh. Patrick, kamukhang kamukha mo sya.. Impsibleng wala na sya. Mag-isa ko syang inalagaan, Patrick. Buhay ang anak ko. Anong tawag mo dun sa pagsasama namin!? Panaginip?!" -Ako.
"Oo, Ella. Patawarin mo ko. Nananaginip ka ang nun. Isang linggo kang tulog." -Patrick.
Unti-unting nagunahan ang luha ko sa pagbagsak. Panaginip lang na nakasama ko ang anak ko?! Ang anak kong natatanging pinaghuhugutan ko ng lakas. Mahal na mahal ko si DJ. Ang anak ko.
"Ikaw!!!! Ikaw ang may kasalanan nito!!! Kaya wala na ang baby ko!!! Umalis ka na dito!!!!" -Ako.
"Ella! Tama na! Anak din sya ni Patrick! Nasasaktan din si Patrick sa pagkawala nya. Tama na, anak. Tanggapin na ang natin." -Mama.
Nandito din pala silang lahat. Si Tammy, Jason, Britney, Winston, Mama at ang mga magulang ni Patrick, pati na rin si Ms. Ortega.
"Ella.. I'm sorry.. Hindi ko gustong mawalan ng anak.. At lalong hindi ko gusto ang ginawang paghalik sakin ni Michelle. Kung gusto mong wag na kong makita, eh, naiintindihan kita. Alam ko na nasaktan kita. Kase, ako din yung may mali eh. Pero, Ella, sana malaman mo din na nasaktan din ako nung malaman kong wala na ang anak natin. Ella, alam mo kung gano ko kayo kamahal dalawa. Sobrang excited na kong, makita yung maliliit nyang mapupungay na mata. Mahalikan yung mapupula at makikitid nyang labi. Mahawakan yung maliliit nyang kamay. Pero, di ko na yun magagawa ngayon. Kase, wala na sya. Di ko man lang sya nasilayan. Hindi ko man lang nahipo yung makinis at malambot nyang balat. Lahat ng pangarap kong makasama kayong dalawa at bumuo ng isang masayang pamilya nawala! Dahil sa sarili kong kagagawan. Kasalanan ko ang lahat ng to. Pero, sana, balang araw, mapatawad mo ko Ella. Kasi, ikaw pa rin yung gusto kong makasama sa pagtanda ko.." -Patrick. Matapos nung litanya nya, umalis na sya.
Tuloy-tuloy lang ako sa pag-iyak. Hindi ko kayang tanggapin na wala na ang anak ko. Ilang buwan ko syang dinala at iningatan sa sinpupunan ko tas, mauuwi lang lahat sa wala.. Ang sakit.
Akala ko masaya a kami...
AKALA AT PANAGINIP LANG PALA....
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Sa mga nagtataka pano yun nangyare, Flashback sa Chapter 7. Diba, nadulas tas nawalan ng malay si Ella dun? :) Eto yung continuation.. :)
End of Chapter 14 :)
ComVo & Become a Fan :D
BINABASA MO ANG
Growing Up (What If?) [KathNiel]
FanfictionPatrick fell in love with Ella at the age of 15. He was willing to wait until they both turn 21 but, WHAT IF they make a mistake that will turn their lives up side down? Will they still grow strong, or will they just forget about their feelings? How...