Εφτασε η ωρα, τον περιμενα να σχολασει, ετρεμα, η καρδια αρχησε να χτυπαει γρηγορα. Ξαφνικα τον βλεπω να ερχεται προς το μερος μου, κολλησα, δεν μπορουσα να βγαλω λεξη, καθησαμε διπλα-διπλα. "Τι επαθες ομορφια μου?
με ρωτησε, τοτε αρχισα να βγαζω στην επιφανεια ολα τα συναισθηματα μου.
" Επειδη νιωθω καπως αμηχανα θες να στο πω στα Γερμανικα?"
μου χαμογελασε.
"Das einzige was ich verleige ist ein Kuss. Καταλαβες κατι απο αυτο?"
(Το μονο που ζηταω ειναι ενα φιλι)
Με κοιταξε με απορια.
"Κοιτα Γιώργο ειναι αρκετα δυσκολο αλλα πρεπει να στο πω. Θυμασαι εκεινη την μερα στη σταση?"
Με κοιταξε θετικα.
-Οταν σε ειδα να μιλας με εκεινη την κοπελα και να την αγκαλιαζεις με στεναχωρεσες και με πληγωσες.
-Γιατι ομορφια μου?
-Ε πως να στο πω μαρεσεις εδω και αρκετο καιρο, βασικα χρονια, συγκεκριμενα 5.
Κατεβασα το βλεμμα μου γιατι τον ειδα σοκαρισμενο. Απο μεσα μου σκεφτομουν "Ενταξει πονταρα και τα εχασα ολα". Σηκωθηκε με αγκαλιασε και ξεφωνισε "Αχ ψυχη μου!". Περασαν καποια λεπτα σιωπης μεχρι να φτασουμε παλι στο τελος της κοινης μας διαδρομης. Με αγκαλιασε σφικτα και πηγε να με φιλησει στο μαγουλο γυρισα αποτομα, επιτελους πηρα το φιλι που τοσο ηθελα. Την ιδια στιγμη μεσα στο μυαλο μου υπηρχε ενα χαος σκεψεων " Τι μπορει να νιωθει και να σκεφτεται τωρα?". Ενιωσα ενα ρευμα να με διαπερνα απο μεσα μου, ενιωθα ενα ανακατεμα στην κοιλια και αρχησαν να τρεμουν τα ποδια μου. Εβαλε τα χερια του στο κεφαλι μου, απομακρυνθηκε λιγο, με κοιταξε μεσα στα ματια και με ξαναφιλησε με περισσοτερο παθος. Επειτα με αγκαλιασε "Φοβομουν οτι αν στο ελεγα θα εχανα και τις λιγες φιλικες αγκαλιες που με επερνες", του ειπα. Τοτε με σφιγγει μεσα στα χερια του, με κοιταει στα ματια και μου απανταει "Αχ ψυχη μου μην ανησυχεις οτι και να γινει δεν θα τις χασεις ποτε". Με καληνυχτησε και απομακρυνθηκαμε, τοτε βγηκε απο μεσα μου η δυνατοτερη κραυγη που θα μπορουσε να βγει ποτε απο ανθρωπο. Εκεινο το βραδυ δεν κοιμηθηκα γιατι μου ερχοταν ξανα και ξανα αυτη η στιγμη. Επιτελους το ονειρο μου εγινε πραγματικοτητα μετα απο τοσα χρονια δοκιμασα την γευση του.