Love in Disguise (Book 2)

Chapter 40: Her twin sister.

Chapter 40: Her twin sister.

--

Ernest's POV

Today ay pauwi na kami pabalik sa Manila, at kinikilig ako sa dalawa kong kaibigan. Napagalitan pa nga ako ni Chance kahapon dahil nakipagusap pa ako dun sa lalaki pero okay lang at least nagkaaminan na sila. Hahaha! Kahapon pumunta pa sila sa akin pero sa magkahiwalay na oras para lang mag thank you kahit di ko naman alam kung ano ginawa ko, pero sobrang happy ako for them sana magtuloy tuloy na sila. ^v^

"Enough of that smiling, baka ibang lalaki na dahilan nyan." Chance joked. I arched an eyebrow at him still smiling. Nasa loob na kami nang van ngayon.

"Eww. Really Chance??" Cole teased. Then we burst out laughing.

"Babe, you just don't know how to be sweet." Breena butt in. Lalo lang lumakas ang tawanan namin dito sa loob nang van.

"Thanks Bree." Chance smirked at Cole.

"Babe, you know i'm the sweetest person ever." Pagtatanggol ni Cole.

"Babe, just focus your eyes on the road."

Then the laugh and teasing goes on the ride to home.

--

Andito kami ngayon sa loob nang Army Navy for stop over at pinaguusapan yung launch party na ihohost ng family ni Jessie. And she's inviting us para naman daw hindi sila maboring dun ni Luke.

"Are you sure, it's okay?" Doms asked.

"Yeah. Dad told me to invite friends tsaka para maipakilala ko na rin kayo sa parents ko." Sabay tingin ni Jessie kay Luke.

"Well, sige pupunta kami." Rio together with us agreed on that. Since Sunday ngayon, sa Friday yung launch party. Geez, almost two weeks na pala akong nandito at sa Friday ang pang third week ko.

Two weeks nalang pala bago kami umuwi ni Chance sa Melbourne. And I can't help but to feel sad.

*

Chance's POV

Mula sa restaurant na pinag stop over namin hanggang sa makarating kami sa bahay nila Cole napansin kong nagbago ang mood ni Ernest. I know she's just pushing a smile when someone talks to her pero I know inside may bumabagabag sakanya.

Nang mailagay ko na lahat nang gamit namin sa kotse ay nagpaalam narin ako sa barkada saka sya inaya sa kotse.

"Princess."

"Hmm?" Lumingon ito sakin.

"Do you want to go somewhere else?" I offered baka sakali pumayag sya.

"Maybe next time, gusto ko lang magpahinga sa bahay ngayon." She smiled but didn't reach her eyes.

"Okay."

Sumakay na kami sa kotse at dumiretso na pauwi. Pagkarating namin sa bahay tulog na ito sa kotse. I grab the opportunity to stare at her. Noon pa naman nakakagaan talaga nang loob panoorin sya habang natutulog, she look so fragile.

I manage to carry her careful not to wake her up which is unexpecting, siguro nga ay sobrang pagod na ito sa byahe. Ihiniga ko sya sa kama nya at inalis ang sapin nito sa paa bago kumutan tsaka ako dumiretso sa kwarto ko para magpalit at magpahinga narin. It's 6:00 in the evening, maaga pa pero dahil sa pagod mas mabuti pang itutulog ko narin lang to.

--

Nagising nalang ako nang bigla akong makarinig nang nabasag. Then my eyes trailed off from the floor with broken glass to the woman kneeling down while picking the broken piece.