Chapter 30: Meet happiness.

3.4K 34 6
                                    

A/N: I recommend you all to listen 'Thousand years by Cristina Perri' while reading this chapter. You can click the video at this page. Thanks.  :) 

Chapter 30:Meet happiness.

--

As I got my keys I made my way to the door. I saw my grandfather standing infront of his office so I run to him and hug him tight.

"I will go after him."

"Good luck little girl." He kissed my top head and let go of me. I smiled at him then walk downstairs towards outside.

I slid inside my car and hit the gas then drove to the airport.

Maraming naglalaro sa utak ko ngayon. Pero ayoko munang isipin yung mga posibilidad ang mahalaga sakin ngayon maabutan ko sya. Kahit man sa huling pagkakataon masabing kong mahal ko parin sya.

Malapit nako sa airport, na pagmamayari din namin nang makapasok ako sa premises pinilit kong makasingit sa mga kotse na naipit din sa traffic.

This! Bakit traffic??! Never nagkaroon nang traffic jam dito.

No choice.

Bumaba ako nang kotse at naglakad nang mabilis papuntang terminal. Pero di nakikisama yung heels ko. Ugh!!

Bahala na! Tinggal ko yung pumps ko at tumakbo nako para maabutan ko lang sya. Dumaan nako sa employees entrance at dahil kilala naman nila ako kaya wala naman silang reklamo.

Pinagtitinginan lang nila ako habang pumapasok ako nang terminal. I don't care kung makita nila ang boss nilang nakapaa habang parang ewan na naghahanap. In fact i'm still crying and my face is a mess.

Dumiretso ako sa desk nang officer dun sa waiting area.

I'm running for air. Kanina pako hinihingal. "What's the time of departure for Philippines' flights?"

"Young lady?" Mukhang gulat pa ito at di makapaniwala. Hayst.

"Answer me." Inis kong sabi.

"Oh yes! The first flight had already left 10 minutes ago and the second flight will be in the afternoon young lady."

"Oh." Napapikit ako nang mariin.

The information has blown me hard that I couldn't keep my eyes from shedding tears. With this messy face and dirty feet and all the sweat is nothing compare to my heartbreak right now.

I already lost him.

I try to hold back my sobs para lang hindi nila ako pagtinginan but then I can't handle it. I sat on the bench near the waiting area.

Nilapag ko yung pumps ko sa tabi. Kahit pigilan ko pinabayaan ko nalang na umiyak ako nang umiyak.

Bakit ba napakamalas ko. Kasalanan ko kaya sobrang sakit dahil tinulak ko sya palayo sakin.

*sniff

*sobs

Wala na sya. Wala na yung lalaking mahal ko. Iniwan na nya ko nang tuluyan.

*sniff *sobs

Nakakainis! I hate myself! Arrrrgh!

"Ernest?"

Umiiyak akong tumingin sa taong tumawag sakin. Napaiyak ako lalo nang makita kong nasa harapan ko ang lalaking mahal ko.

"Chance?" I uttered still not convince.

Lumuhod ito sa harap ko na may pagaalala ang mukha nito. "Why are you crying?" He wiped my cheeks with his bare hands.

It send tingles on me when he do that. Sya nga ito. Ang kaisa-isang taong may kakayahang magparamdam sakin nang ganito.

Love in Disguise (Book 2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon